Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010




















Κ Α Λ Η Σ Α Σ Χ Ρ Ο Ν Ι Α, Α Γ Α Π Η, Χ Α Ρ Α, Α Γ Ω Ν Ε Σ!!!



ΑΓΑΝΤΑ...


Το Xριστόψωμο, Αλ. Παπαδιαμάντης


Μεταξύ των πολλών δημωδών τύπων, τους οποίους θα έχωσι να εκμεταλλευθώσιν οι μέλλοντες
διηγηματογράφοι μας, διαπρεπή κατέχει θέσιν η κακή πενθερά, ως και η κακή μητρυιά. Περί
μητρυιάς άλλωστε θα αποπειραθώ να διαλάβω τινά, προς εποικοδόμησιν των αναγνωστών μου.

Περί μιας κακής πενθεράς σήμερον ο λόγος.

Εις τι έπταιεν η ατυχής νέα Διαλεχτή, ούτως ωνομάζετο, θυγάτηρ του Κασσανδρέως μπάρμπα
Μανώλη, μεταναστεύσαντος κατά την Ελληνικήν Επανάστασιν εις μίαν των νήσων του Αιγαίου.
Εις τι έπταιεν αν ήτο στείρα και άτεκνος; Είχε νυμφευθή προ επταετίας, έκτοτε δις μετέβη εις τα
λουτρά της Αιδηψού, πεντάκις τής έδωκαν να πίη διάφορα τελεσιουργά βότανα, εις μάτην, η γη
έμενεν άγονος. Δύο ή τρεις γύφτισσαι τής έδωκαν να φορέση περίαπτα θαυματουργά περί τας
μασχάλας, ειπούσαι αυτή, ότι τούτο ήτο το μόνον μέσον, όπως γεννήση, και μάλιστα υιόν. Τέλος
καλόγηρός τις Σιναΐτης τη εδώρησεν ηγιασμένον κομβολόγιον, ειπών αυτή να το βαπτίζη και να
πίνη το ύδωρ. Τα πάντα μάταια.
Επί τέλους με την απελπισίαν ήλθε και η ανάπαυσις της συνειδήσεως, και δεν ενόμιζεν εαυτήν
ένοχον. Το αυτό όμως δεν εφρόνει και η γραία Καντάκαινα, η πενθερά της, ήτις επέρριπτεν εις την
νύμφην αυτής το σφάλμα της μη αποκτήσεως εγγόνου διά το γήρας της.
Είναι αληθές, ότι ο σύζυγος της Διαλεχτής ήτο το μόνον τέκνον της γραίας ταύτης, και ούτος δε
συνεμερίζετο την πρόληψιν της μητρός του εναντίον της συμβίας αυτού. Αν δεν τω εγέννα η
σύζυγός του, η γενεά εχάνετο. Περίεργον, δε, ότι πας Ελλην της εποχής μας ιερώτατον θεωρεί
χρέος και υπερτάτην ανάγκην την διαιώνισιν του γένους του.
Εκάστοτε, οσάκις ο υιός της επέστρεφεν εκ του ταξιδίου του, διότι είχε βρατσέραν, και ήτο
τολμηρότατος εις την ακτοπλοΐαν, η γραία Καντάκαινα ήρχετο εις προϋπάντησιν αυτού, τον ωδήγει
εις τον οικίσκον της, τον εδιάβαζε, τον εκατήχει, του έβαζε μαναφούκια, και ούτω τον προέπεμπε
παρά τη γυναικί αυτού. Και δεν έλεγε τα ελαττώματά της, αλλά τα αυγάτιζε, δεν ήτο μόνο
«μαρμάρα», τουτέστι στείρα η νύμφη της, τούτο δεν ήρκει, αλλ' ήτο άπαστρη, απασσάλωτη,
ξετσίπωτη κλπ. Ολα τα είχεν, «η ποίσα, η δείξα, η άκληρη».
Ο καπετάν Καντάκης, φλομωμένος, θαλασσοπνιγμένος, τα ήκουεν όλα αυτά, η φαντασία του
εφούσκωνεν, εξερχόμενος είτα συνήντα τους συναδέλφους του ναυτικούς, ήρχιζαν τα καλώς
ώρισες, καλώς σας ηύρα, έπινεν επτά ή οκτώ ρώμια, και με τριπλήν σκοτοδίνην, την εκ της
θαλάσσης, την εκ της γυναικείας διαβολής και την εκ των ποτών, εισήρχετο οίκαδε και βάρβαροι
σκηναί συνέβαινον τότε μεταξύ αυτού και της συζύγου του.
Ούτως είχον τα πράγματα μέχρι της παραμονής των Χριστουγέννων του έτους 186... Ο καπετάν
Καντάκης προ πέντε ημερών είχε πλεύσει με την βρατσέραν του εις την απέναντι νήσον με φορτίον
αμνών και ερίφων, και ήλπιζεν, ότι θα εώρταζε τα Χριστούγεννα εις την οικίαν του. Αλλά τον
λογαριασμόν τον έκαμνεν άνευ του ξενοδόχου, δηλ. άνευ του Βορρά, όστις εφύσησεν αιφνιδίως
άγριος και έκλεισαν όλα τα πλοία εις τους όρμους, όπου ευρέθησαν. Είπομεν όμως, ότι ο καπετάν
Καντάκης ήτο τολμηρός περί την ακτοπλοΐαν. Περί την εσπέραν της παραμονής των
Χριστουγέννων ο άνεμος εμετριάσθη ολίγον, αλλ' ουχ ήττον εξηκολούθει να πνέη. Το μεσονύκτιον
πάλιν εδυνάμωσε.
Τινές ναυτικοί εν τη αγορά εστοιχημάτιζον, ότι, αφού κατέπεσεν ο Βορράς, ο καπετάν Καντάκης θα
έφθανε περί το μεσονύκτιον. Η σύζυγός του όμως δεν ήτο εκεί να τους ακούση και δεν τον
επερίμενεν. Αύτη εδέχθη μόνο περί την εσπέραν την επίσκεψιν της πενθεράς της, ασυνήθως
φιλόφρονος και μηδιώσης, ήτις τη ευχήθη το απαραίτητον «καλό δέξιμο», και διά χιλιοστήν φορά
το στερεότυπον «μ' έναν καλό γυιό».
Και ου μόνον, τούτο, αλλά τη προσέφερε και εν χριστόψωμο.
- Το ζύμωσα μοναχή μου, είπεν η θειά Καντάκαινα, με γεια να το φας.
- Θα το φυλάξω ως τα Φώτα, διά ν' αγιασθή, παρετήρησεν η νύμφη.
- Οχι, όχι, είπε μετ' αλλοκότου σπουδής η γραία, το δικό της φυλάει η κάθε μια νοικοκυρά διά τα
Φώτα, το πεσκέσι τρώγεται.
- Καλά, απήντησεν ηρέμα η Διαλεχτή, του λόγου σου ξέρεις καλλίτερα.
Η Διαλεχτή ήτο αγαθωτάτης ψυχής νέα, ουδέποτε ηδύνατο να φαντασθή ή να υποπτεύση κακό τι.
«Πώς τώπαθε η πεθερά μου και μου έφερε χριστόψωμο», είπε μόνον καθ' εαυτήν, και αφού
απήλθεν η γραία εκλείσθη εις την οικίαν της και εκοιμήθη μετά τινος δεκαετούς παιδίσκης
γειτονοπούλας, ήτις τη έκανε συντροφίαν, οσάκις έλειπεν ο σύζυγός της. Η Διαλεχτή εκοιμήθη
πολύ ενωρίς, διότι σκοπόν είχε να υπάγη εις την εκκλησίαν περί το μεσονύκτιον. Ο ναός δε του
Αγίου Νικολάου μόλις απείχε πεντήκοντα βήματα από της οικίας της.
Περί το μεσονύκτιον εσήμαναν παρατεταμένως οι κώδωνες. Η Διαλεχτή ηγέρθη, ενεδύθη και
απήλθεν εις την εκκλησίαν. Η παρακοιμωμένη αυτή κόρη ήτο συμπεφωνημένον, ότι μόνον μέχρι
ου σημάνη ο όρθρος θα έμενε μετ' αυτής, όθεν αφυπνίσασα αυτήν την ωδήγησε πλησίον των
αδελφών της. Αι δύο οικίαι εχωρίζοντο διά τοίχου κοινού.
Η Διαλεχτή ανήλθεν εις τον γυναικωνίτην του ναού, αλλά μόλις παρήλθεν ημίσεια ώρα και γυνή τις
πτωχή και χωλή δυστυχής, ήτις υπηρέτει ως νεωκόρος της εκκλησίας, ελθούσα τη λέγει εις το ους.
- Δόσε μου το κλειδί, ήλθε ο άντρας σου.
- Ο άντρας μου! ανεφώνησεν η Διαλεχτή έκπληκτος.
Και αντί να δώση το κλειδί έσπευσε να καταβή η ιδία.
Ελθούσα εις την κλίμακα της οικίας, βλέπει τον σύζυγόν της κατάβρεκτον, αποστάζοντα ύδωρ και
αφρόν.
- Είναι μισοπνιγμένος, είπε μορμυρίζων ούτος, αλλά δεν είναι τίποτε. Αντί να το ρίξωμε έξω, το
καθίσαμε στα ρηχά.
- Πέσατε έξω; ανέκραξεν η Διαλεχτή.
- οχι, δεν είναι σου λέω τίποτε. Η βρατσέρα είναι σίγουρη, με δυο άγκουρες αραγμένη και
καθισμένη.
- Θέλεις ν' ανάψω φωτιά;
- Αναψε και δόσε μου ν' αλλάξω.
Η Διαλεχτή εξήγαγε εκ του κιβωτίου ενδύματα διά τον σύζυγόν της και ήναψε πυρ.
- Θέλεις κανένα ζεστό;
- Δεν μ' ωφελεί εμένα το ζεστό, είπεν ο καπετάν Καντάκης. Κρασί να βγάλης.
Η Διαλεχτή εξήγαγεν εκ του βαρελίου οίνον.
- Πώς δεν εφρόντισες να μαγειρεύσης τίποτε; είπε γογγύζων ο ναυτικός.
- Δεν σ' επερίμενα απόψε, απήντησε μετά ταπεινότητος η Διαλεχτή. Κρέας επήρα. Θέλεις να σου
ψήσω πριζόλα;
- Βάλε, στα κάρβουνα, και πήγαινε συ στην
εκκλησιά σου, είπεν ο καπετάν Καντάκης. Θα έλθω κι εγώ σε λίγο.
Η Διαλεχτή έθεσε το κρέας επί της ανθρακιάς, ήτις εσχηματίσθη ήδη, και ητοιμάζετο να υπακούση
εις την διαταγήν του συζύγου της, ήτις ήτο και ιδική της επιθυμία, διότι ήθελε να κοινωνήση.
Σημειωτέον ότι την φράσιν «πήγαινε συ στην εκκλησιά σου» έβαψεν ο Καντάκης διά στρυφνής
χροιάς.
- Η μάννα μου δε θα τώμαθε βέβαια ότι ήλθα, παρετήρησεν αύθις ο Καντάκης.
- Εκείνη είναι στην ενορία της, απήντησεν η Διαλεχτή. Θέλεις να της παραγγείλω;
- Παράγγειλέ της να έλθη το πρωί.
Η Διαλεχτή εξήλθεν. Ο Καντάκης την ανεκάλεσεν αίφνης.
- Μα τώρα είναι τρόπος να πας εσύ στην εκκλησιά, και να με αφήσεις μόνον;
- Να μεταλάβω κι έρχομαι, απήντησεν η γυνή.
Ο Καντάκης δεν ετόλμησε ν' αντείπη τι, διότι η απάντησις θα ήτο βλασφημία. Ουχ ήττον όμως την
βλασφημίαν ενδιαθέτως την επρόφερεν.
Η Διαλεχτή εφρόντισε να στείλη αγγελιοφόρον προς την πενθεράν της, ένα δωδεκαετή παίδα της
αυτής εκείνης γειτονικής οικογενείας, ης η θυγάτηρ εκοιμήθη αφ' εσπέρας πλησίον της, και
επέστρεψεν εις τον ναόν.
Ο Καντάκης, όστις επείνα τρομερά, ήρχισε να καταβροχθίζη την πριζόλαν. Καθήμενος οκλαδόν
παρά την εστίαν, εβαρύνετο να σηκωθή και ν' ανοίξη το ερμάρι διά να λάβη άρτον, αλλ'
αριστερόθεν αυτού υπεράνω της εστίας επί μικρού σανιδώματος ευρίσκετο το Χριστόψωμον
εκείνο, το δώρον της μητρός του προς την νύμφην αυτής. Το έφθασε και το έφαγεν ολόκληρον
σχεδόν μετά του οπτού κρέατος
Περί την αυγήν, η Διαλεχτή επέστρεψεν εκ του ναού, αλλ' εύρε την πενθεράν της περιβάλλουσαν
διά της ωλένης το μέτωπον του υιού αυτής και γοερώς θρηνούσαν.
Ελθούσα αύτη προ ολίγων στιγμών τον εύρε κοκκαλωμένον και άπνουν. Επάρασα τους οφθαλμούς,
παρετήρησε την απουσίαν του Χριστοψώμου από του σανιδώματος της εστίας, και αμέσως ενόησε
τα πάντα. Ο Καντάκης έφαγε το φαρμακωμένο χριστόψωμο, το οποίον η γραία στρίγλα είχε
παρασκευάσει διά την νύμφην της.
Ιατροί επιστήμονες δεν υπήρχον εν τη μικρά νήσω. ουδεμία νεκροψία ενεργήθη. Ενομίσθη, ότι ο
θάνατος προήλθεν εκ παγώματος συνεπεία του ναυαγίου. Μόνη η γραία Καντάκαινα ήξευρε το
αίτιον του θανάτου. Σημειωτέον, ότι η γραία, συναισθανθείσα και αυτή το έγκλημά της, δεν
εμέμφθη την νύμφην της. Αλλά τουναντίον την υπερήσπισε κατά της κακολογίας άλλων.
Εάν έζησε και άλλα κατόπιν Χριστούγεννα, η άστοργος πενθερά και ακουσία παιδοκτόνος, δε θα
ήτο πολύ ευτυχής εις το γήρας της.

Αλλα κουραγιο...








AΓΑΝΤΑ...


Σχεδιασμοί για την υποβάθμιση του βιβλίου στο σχολείο.

Η υποβάθμιση του βιβλίου είναι άρρηκτα δεμένη με το «νέο» σχολείο της «αγοράς».

Παρά τις χτεσινές διαβεβαιώσεις της υπουργού Παιδείας ότι «από πουθενά δεν προκύπτει η κατάργηση των δωρεάν βιβλίων», το θέμα της υποβάθμισης του σχολικού βιβλίου είναι υπαρκτό και δεν προκύπτει, μόνο, από το σχέδιο νόμου που παρουσιάστηκε, χτες, στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Υπενθυμίζουμε ότι το υπουργείο Παιδείας καταργεί τον Οργανισμό Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) και αναθέτει σε νέο φορέα (ΝΠΙΔ) το σχεδιασμό, την οργάνωση και το συντονισμό της παραγωγής και διανομής των σχολικών βιβλίων, τόσο σε έντυπη όσο και σε ηλεκτρονική μορφή.
Παράλληλα, σύμφωνα με το ενημερωτικό του υπουργείου για το σχέδιο νόμου, οι αρμοδιότητες του ΟΕΔΒ θα περάσουν στο υπουργείο Παιδείας.
Ανεξάρτητα, πάντως, απ' τη «φόρμουλα» που θα βρεθεί για το μηχανισμό έκδοσης των βιβλίων το μόνο σίγουρο είναι ότι στο «νέο» σχολείο της «αγοράς», που προωθεί η κυβέρνηση, θα ενισχυθούν οι ηλεκτρονικές εκδόσεις και τα μέσα τεχνολογίας και το βιβλίο θα περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Το υπουργείο Παιδείας, άλλωστε, εδώ και ένα χρόνο διαφημίζει το «ψηφιακό σχολείο», τον «ψηφιακό παράδεισο», με σκοπό, υποτίθεται, την «αναβάθμιση» της γνώσης και την «εύκολη» μετάδοσή της.
Το σίγουρο είναι, επίσης, το «πάρτι» κερδών που θα κάνουν οι εταιρείες νέων τεχνολογιών.
Το ουσιαστικότερο ζήτημα, όμως, είναι η υποβάθμιση της παιδαγωγικής διαδικασίας, αφού τα τεχνολογικά μέσα δε θα είναι συμπληρωματικά (όπως θα έπρεπε), αλλά κυρίαρχα. Αυτή η επιλογή δε συνδέεται με τη μείωση κονδυλίων, όπως παρουσιάζεται από μερίδα του Τύπου.
Πρόκειται για διατυπωμένο στόχο της ΕΕ, που εντάσσεται στην αντίληψη για το σχολείο του «21ου αιώνα», όπου πρέπει οι μαθητές να «κατακτούν» χρηστικές δεξιότητες, αφού στόχος είναι η πλειοψηφία να περάσει γρήγορα στην παραγωγή με τα «απαραίτητα». Αλλωστε, με τα νέα προγράμματα σπουδών του «νέου σχολείου» θα ξεκινήσει η διαφοροποίηση στα μαθήματα από σχολείο σε σχολείο και η σύνδεση με την «αγορά», στόχοι που συνδέονται με την υποτιθέμενη «ελευθερία» επιλογής των βιβλίων και της χρήσης διαφόρων μέσων μάθησης.

Αλλα κουραγιο...





υσ ας ''ξεχασουν'' καποιοι ''ονειροπολοι'' δασκαλοι την ενισχυση των παιδιων με εικονες και οραματα, της ψυχης διδαγματα, ερχεται η ''ΑΓΟΡΑ'' και οι ''ΑΝΑΓΚΕΣ'' ΤΗΣ, σε ''ρομποτ''.

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010










ΑΓΑΝΤΑ...

ΠΕΡΤΟΥΛΙ ΤΡΙΚΑΛΩΝ


Βεβήλωσαν ξανά το Μνημείο του ΕΛΑΣ


Το μνημείο που έχει στηθεί προς τιμήν του ΕΛΑΣ, στην έδρα του Γενικού Στρατηγείου του, στο Περτούλι, βεβήλωσαν, ξανά, τα φασιστοειδή, προκαλώντας μεγάλες ζημιές.
Το μνημείο με τη φιγούρα του αντάρτη και το σφυροδρέπανο, βρέθηκε στο στόχαστρο των θρασύδειλων για τρίτη φορά - το είχαν βεβηλώσει δύο φορές, μέσα σε ένα μήνα, το 2008, βάφοντάς το με φασιστικά σύμβολα και γράφοντας εμετικά συνθήματα - δείχνοντας την ανησυχία που προκαλεί στην αστική τάξη η ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας, της ιστορίας του λαϊκού κινήματος του τόπου και του πρωτοπόρου ρόλου που διαδραμάτισε το Κόμμα της εργατιάς.
Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα καταγγείλει τη δράση των μηχανισμών που δρουν σε διατεταγμένη υπηρεσία ενάντια στο λαϊκό κίνημα και τις παρακαταθήκες του.
Καλεί το λαό του νομού Τρικάλων να περιφρουρήσει και να προστατέψει το μνημείο, που αποτελεί τιμή στην Ιστορία του τόπου και δίνει έναυσμα στη νεολαία να γνωρίσει τις πραγματικές πλευρές της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Να διδαχτεί την ανυπότακτη και αδούλωτη στάση ζωής των κομμουνιστών, τον ανυποχώρητο αγώνα για τα ιδανικά του σοσιαλισμού.

Αλλα κουραγιο...



υσ. δυο γεγονοτα ''ασχετα'' μεταξυ τους, το ξηλωμα της αναμνηστικης πλακας απο τα εαακ για την θυσια της Σωτηριας Βασιλακοπουλου και το σπασιμο του μνημειου της εθνικης αντιστασης, απο τους φασιστες.

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010







ΑΓΑΝΤΑ...

Η φυλλάδα με τίτλο «Δημοκρατία».

Τι κατατάσσει μια εφημερίδα στην κατηγορία της φυλλάδας; Για όσους δε διαθέτουν το σχετικό κριτήριο, μπορούν εύκολα να το αποκτήσουν διαβάζοντας το σχόλιο που δημοσιεύει η νεόκοπη εφημερίδα «Δημοκρατία» στο χτεσινό της φύλλο.
Η φυλλάδα παρουσιάζει μια φωτογραφία που δείχνει την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με μέλη της χορωδίας της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας, τα οποία επισκέφτηκαν τον Περισσό την περασμένη Παρασκευή για να πουν τα Κάλαντα.
Κάτω από τη φωτογραφία γράφει μεταξύ άλλων κάποιος Παναγιώτης Λιάκος: «Μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, λέει το ρητό, αλλά μπορεί όλες να σου λένε ψέματα.
Εδώ βλέπουμε τη Γενική Γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα (...) έχει μεν τα χέρια σταυρωμένα, υπακούοντας ασυναίσθητα στις σοβιετικές ντιρεκτίβες για επιφυλακτικότητα - ακόμα και σε στιγμές χαράς.
Από την άλλη, όμως, το χαμόγελο είναι πλατύ πλέριο, που θα 'λεγε κι ο Ορέστης Κολοζώφ (...)
Ωστόσο, το γεγονός ότι το Γραφείο Τύπου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ δεν εξέδωσε ανακοίνωση διάψευσης της γέννησης του Χριστού, μπορεί να θεωρηθεί ως μια κίνηση αβροφροσύνης του Περισσού προς τις μάζες των πιστών.
Οι πιο δύσπιστοι αναφορικά με τις προθέσεις του κόμματος της κυρίας Παπαρήγα θεωρούν ότι το ΚΚΕ απλά ανέβαλε για λίγες ημέρες τις εορταστικές εκδηλώσεις για τα γενέθλια του Στάλιν, ώστε να συνδυάσει τη θρησκευτική γιορτή με την πολιτική (...)
Οπότε, αν υπάρχει από την Κεντρική Επιτροπή πρόνοια για εξοικονόμηση πόρων του κόμματος, οι κομισάριοι κάλλιστα μπορούν να συνταιριάξουν τις δύο γιορτές σε μία. Παράπλευρο κέρδος στην υπόθεση είναι ότι, αντί για σοκολατάκια Leonidas, τούρτες και φοντάν, οι κομμουνιστές, αξιοποιώντας τη λαϊκή παράδοση, μπορούν να κερνάνε μελομακάρονα και κουραμπιέδες, που κοστίζουν φτηνότερα από τα μπουρζουάδικα γλυκίσματα».
Δεν ξέρουμε σε τι κοινό απευθύνεται η εφημερίδα και ο συντάκτης της.
Θεωρούμε ωστόσο βέβαιο ότι υποτιμάει τη νοημοσύνη και το χιούμορ όσων την αναζητούν στα περίπτερα, δίνοντας ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πού μπορεί να οδηγήσει η ανοησία όταν ταχθεί στην υπηρεσία της αντιΚΚΕ προπαγάνδας.

Αλλα κουραγιο...

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010











ΑΓΑΝΤΑ...
Αιγινα, 1936, Πασχα.
Θεια Παρασκευουλααααααα, φωνη με βαθυ λαμδα και ψιλο αλφα---λεμε για τους βορειοελλαδιτες---, αλλα ας τα ''δουμε'' απο την αρχη τα ''γεγονοτα''.
Εκει στην περιοχη πανω απο την πολη της Αιγινας, πολη τοτε, που λεει ο λογος, ειναι η περιοχη ''χαλικακι'', απεναντι απο το ''κοκκινο καστρο''---της οικογενειας Μελα, ειχε μεινει και ο Παυλος Μελας--- μενει η οικογενεια του μπαρμπα-Μητσου, ετσι και ειχες κανει παιδια, ο τιτλος μπαρμπας, ητανε ''δικαιωματικος'', πεντε παιδια, τρια αγορια, δυο κοριτσια.
Αργια για τα σχολεια, το παιδομανι γυριζει στην ''αυλη'' του νησιου απο το λιμανι, μεχρι πανω στον Ασωματο, απο τον φαρο, τα πευκακια, την Αυρα, τ'αρχαια, ''λυσσομανανε'' τα σχολαρουδια, που να τα προλαβουν οι μανες, κοπαδι, οι γειτονιες του νησιου εχουν ανασταση ολη την μεγαλη εβδομαδα, απο τις χαρουμενες φωνες τους και τα γελια, κοριτσια, αγορια ανακατα, τρεχουν παιζουν, μαλλωνουν, φιλιωνουν, δερνονται, αγαπιονται, διακοπες.
Ο Γιωργακης με τον φιλο του τον Θανασακη γυρωφερνουν απο εδω και απο εκει, εχουν ξεκοψει απο το κοπαδι, εκει που καθονται και πετουν πετρες στην απεναντι μαντρα, να σου ο μεγαλος ξαδελφος του Γιωργακη, ο Παντελης, μεγαλος που λεει ο λογος, 10 χρονων, τι κανετε εκει μωρε?
Θελετε να σας κερασω κρασι απο το δικο μας?
Πειρασμος για τα ''μικρα'', εχουν δοκιμασει στα κρυφα στα σπιτια τους, σαν καλο ''αναψυκτικο'' να ειναι σκεφτονται, παμε.
Εκει διπλα στο κτημα του Μελα, στην αλλη του πλευρα, προς τα κατω στο λιμανι, μεγαλο κτημα, αρχοντες τους ελεγαν οι παλιοι, διπλα στην μαντρα, ειναι το σπιτι που μενει ο Παντελης με την γιαγια του, στο ισογειο, στο πρωτο δωματιο, κατεβαινες 2 σκαλια, ειναι τα 1000αρια βαρελια, η γιαγια του Παντελη, το πουλαει το κρασι.
Ξεκρεμαει απο το καρφι που ειναι στον τοιχο, τα μισοκιλα που εχει η γιαγια για να βλεπει την ποσοτητα που πουλα, τα γεμιζει, στην υγεια μας, τσουκου-τσουκου, σε κανενα τεταρτο παει το αδειασανε το μισοκιλο, ευφορια, γελια μεχρι δακρυων, ετσι στον βροντο, μια ματια και γελια, ειναι και ο Γιωργακης ''λιανος'', ασυνηθιστος, ανοιγει την πορτα γελωντας και αρχιζει και τρεχει, τρεχει γρηγορα, κανει κατα κατω στο λιμανι, γελαει και τρεχει, συνερχονται τα αλλα δυο ''μπεκρουλακια'' και τον παιρνουν στο κατοπι, γρηγορα φωναζει ο ''μεγαλος'' ο Παντελης, παει στο λιμανι, τρεχουν αλλα δεν τον φτανουν, πολλα ''οκτανια'' το κρασι, φοβουνται, μη πεσει στο νερο και πνιγει, ετσι που ειναι μεθυσμενακι, τον κυνηγουν κοντα στο τεταρτο, δεν τον σταματαει κανεις, εχει πεσει συναγερμος σε ολη την ''μαριδα'', μπροστα το γελαστο ''μεθυσμενακι'' και απο πισω οι ''ξεμεθυστοι'', κανουν συμβουλιο, φευγει ενας και παει στο σπιτι του Γιωργακη.
Θεια Παρασκευουλααααααα, βγαινει στην πορτα η μανα του Γιωργου, σιγα βρε και επεσε να κοιμηθει ο Μητσος, απο τον φουρνο μολις ηρθε, θειααααα, ο Γιωργος, το και το, Μητσοοοοοο, το παιδι, σηκωνεται απο το κρεββατι, με τις σωβρακες και την φανελα την μαλλινη, χειμωνα-καλοκαιρι, φτιαχνει τα μαλλια με το χερι, στριβει τις μουστακες, που ειναι βρε τωρα ο Γιωργης?
Μπαρμπα Μητσο, κανει φοβισμενα ο ''μαντατοφορος'', κει και δειχνει το λιμανι, ντυνεται, παμε να μου δειξεις, ο Γιωργης ακαταπαυστος τρεχει πανω-κατω, χαρουμενος, ''ελευθερος'', καποιος το πλησιαζει, κοιτα πιο καλα και βλεπει τον πατερα του, 8 χρονων αλλα ξερει οτι τωρα ο μπαμπας του επρεπε να κοιμαται μετα απο την δουλεια στον φουρνο, βλεπει το βλεμμα του, αυστηρο, αλλα και με ενδιαφερον να τον κοιτα, παει κοντα του, δεν τον φοβαται τον πατερα του, δεν τον εχει χτυπησει ποτε, μια κουβεντα τους λεει παντα, ΑΡΚΕΤΑ, ελα δω, παει τρεχοντας, τον παιρνει αγκαλια και τον παει σπιτι, τι επαθες μωρε, η μανα του, σκασμενη τον ρωταει, γελαει ο μικρος, ελα δω, βαζει ενα φτερο γαλοπουλας στο λαδι, το βαζει στο στομα του μικρου ''μπεκρουλα'' και μετα την ρουκετα που ακολουθει, τα παντα επανερχονται στο ρυθμο τους, ο μπαρμπα-Μητσος στο κρεββατι, η θεια Παρασκευουλα στις δουλειες της και ο ''ξεμεθυστος'' Γιωργακης με τον συνομιλικο του τον Θαναση και τον ''μεγαλο'' τον Παντελη, ανταμα με την υπολοιπη ''μαριδα'', καταστρωνουν σχεδια για παιχνιδια.
Παντελη μην ξαναδωσεις κρασι στα μικρα, ακους?
Ναι θεια.
Αντε καλο παιχνιδι.

Αλλα κουραγιο...


υσ ''τοτε'' που οι γονεις δεν ''τρεμανε'' για τα βλασταρια τους.








ΑΓΑΝΤΑ...

Ταξική απάντηση στον πόλεμο.

Τον εικοστό αιώνα δυο παγκόσμιοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι με επίκεντρο την Ευρώπη έριξαν την ανθρωπότητα στην πείνα, στο θάνατο και το μαρασμό.
Αιτία τους ήταν το μοίρασμα των αγορών και των στρατηγικών περιοχών.
Οι δυο πόλεμοι ξεκίνησαν από τη Γερμανία που η αστική της τάξη θεωρούσε τον εαυτό της ως τον αδικημένο έναντι αυτής της Αγγλίας.
Αν και στους δυο πολέμους ηττήθηκε με τραγικές συνέπειες για το λαό της, εξακολουθεί και σήμερα να επιδίδεται στο μεγαλο-εθνικισμό.
Η σημερινή διαφορά είναι ότι δεν εμφανίζεται με το μιλιταριστικό πρόσωπο του ναζισμού αλλά με το οικονομικό πρόσωπο του ισχυρού τραπεζίτη τοκογλύφου.
Φέρεται ως η ατμομηχανή της ευρωζώνης, του ευρώ, κι ως ο ελεγκτής και κυρίαρχος των λαών της Ευρώπης.
Δανείζει είτε απευθείας σε χρήμα ή κυρίως σε βιομηχανικά προϊόντα, με προεξέχοντα αυτά της πολεμικής βιομηχανίας.
Η Κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα βρίσκεται ουσιαστικά υπό τον έλεγχο της γερμανικής αστικής τάξης.
Μ' ένα πολυπλόκαμο μηχανισμό και μέσα στα ευρωπαϊκά κράτη από αχυράνθρωπους, μπορεί να τα κρατά αγκυστρωμένα και να λέει «καλώς τους πελάτες μου».
Δίπλα της η αστική Γαλλία που προσπαθεί να προσαρμόσει μια γαλλο-γερμανική πολιτική και στα δικά της συμφέροντα.
Αλλωστε τι διαφορετικό μπορούσε να περιμένει κανείς από τους «πουρκουάδες»; Η γερμανική αστική τάξη με τα πολιτικά και δημοσιογραφικά της όργανα δείχνει να αναπτύσσει μια αλαζονεία εθνικισμού την οποία ακολουθεί και μεγάλη μερίδα του γερμανικού μικροαστισμού.
Απέναντι στην αντίληψη της πανευρωπαϊκής γερμανικής κυριαρχίας βρίσκεται η παρηκμασμένη Αγγλία που παραδοσιακά φέρεται κολλημένη στις ΗΠΑ.
Το γνωμικό λέει ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται τουλάχιστον στα σοβαρά.
Ομως πού δύναται να καταλήξει αυτή η ευρωπαϊκή ανισορροπία;
Που ο γερμανικός εθνικισμός θεωρεί την Ευρώπη ως το «ζωτικό» του χώρο κατά το πρότυπο του ναζιστικού δόγματος;
Τι επιπτώσεις δύναται να επιφέρει η ουσιαστική απουσία του συντονισμένου ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος ως του φορέα μιας νέας σοσιαλιστικής Ευρώπης;
Η όξυνση της κρίσης, έκφραση της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, της τροφοδότησης των κεφαλαιοκρατών και της στυγνής εκμετάλλευσης των λαϊκών στρωμάτων, ο πόλεμος κατά των λαών, έχει μια απάντηση.
Την οργανωμένη πάλη των εργατών και όλων των καταπιεζόμενων στρωμάτων όχι απλά ενάντια σε ένα κεφαλαιοκράτη, αλλά ενάντια στο κεφάλαιο σαν τάξη.
Αυτή η σύγκρουση δεν μπορεί παρά να ξεκινάει από την πάλη του κάθε λαού στην χώρα του.
Στην Ελλάδα η πλουτοκρατία με τους πολιτικούς εκπροσώπους της και την τρόικα, ΕΕ, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Τράπεζα (δηλαδή την διεθνή των τοκογλύφων), στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης θέλουν να γυρίσουν το λαό ένα αιώνα πίσω για να διατηρήσουν την κερδοφορία τους και την καλοπέρασή τους οι λίγοι.
Ωστόσο λογαριάζουν «χωρίς τον ξενοδόχο».
Αυτό διδάσκει και η παγκόσμια ιστορία πως παρά τα πισωγυρίσματα, η εξέλιξη της ανθρωπότητας προχωράει.
Ηδη στην χώρα μας το εργατολαϊκό ταξικό κίνημα οργανώνεται, δυναμώνει και απαντάει βάζοντας πλώρη για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος για την δική του εξουσία.
Οι Λακαιδεμόνιοι γρηγορούν!

Αλλα κουραγιο...



υσ ακομα δεν τους εχει γινει μαθημα, οτι το παλιο τους συνθημα ειναι για τα σκουπιδια, germany uber alles.