Τρίτη 30 Αυγούστου 2011






ΑΓΑΝΤΑ...


ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Δεν πληρώνουν δεκάρα για κέρδη δισεκατομμυρίων!

Το όργιο της επίσημης φοροδιαφυγής

Δεκάδες δισεκατομμύρια έχει χάσει και χάνει το Δημόσιο, από το τεράστιο πλέγμα των φορολογικών απαλλαγών και ελαφρύνσεων που έχουν προσφέρει προς το μεγάλο κεφάλαιο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Την ώρα που οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου έχουν στήσει τρελό χορό, αφού πληρώνουν όλο και λιγότερους φόρους, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κλιμακώνει τη φορομπηχτική της πολιτική σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, καθιστώντας σε είδος πολυτελείας ακόμα και το ...σουβλάκι.

Οι φορολογικές παροχές που έχουν θεσπιστεί, για να στηριχτεί το μεγάλο κεφάλαιο και οι ξένοι πολυεθνικοί όμιλοι που δεσπόζουν στην αγορά, δεν έχουν προηγούμενο.

Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση αποφεύγει με κάθε τρόπο να γίνουν οι σχετικοί υπολογισμοί, ώστε να γνωρίζουμε το ύψος των κονδυλίων που χάνονται από τον κρατικό κορβανά, προκειμένου κάποιοι να κερδίζουν ακόμα περισσότερα και μάλιστα σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Γιατί, μην ξεχνάμε, κάθε ευρώ που λείπει, εξαιτίας κάποιας παροχής που δίνεται προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες, αναπληρώνεται με τα ευρώ που κλέβουν οι κυβερνώντες από τα λαϊκά στρώματα.

Κι όμως.

Η κυβέρνηση και οι κατά καιρούς υπουργοί Οικονομικών με πολλή ευκολία υπολογίζουν και αξιοποιούν προπαγανδιστικά τα ποσά που αναφέρονται στη φοροαπαλλαγή του ενοικίου που πληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες, ωστόσο όταν η κουβέντα πηγαίνει για τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, η απάντηση είναι ότι «στις περισσότερες περιπτώσεις φορολογικών απαλλαγών, που παρέχονται στα νομικά πρόσωπα, υπάρχει αδυναμία καταγραφής της απώλειας των φορολογικών εσόδων» (Προϋπολογισμός 2011, Φορολογικές δαπάνες, σελ. 4).

Ούτε ένα ευρώ

Σε μέρες που το ...«εθνικό συμφέρον» έχει ταυτιστεί ακόμα και με την επιβολή φορο-χαρατσιών σε μισθωτούς και συνταξιούχους των 500 ευρώ, υπάρχουν κάποιοι που δεν πληρώνουν δεκάρα για κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων και δεκάδων δισεκατομμυρίων.

Ανάμεσά τους, πλήρη απαλλαγή από την υποχρέωση να πληρώνουν φόρο εισοδήματος έχουν:
Οι πλοιοκτήτες ή εταιρείες που αποκομίζουν κέρδη από την εκμετάλλευση πλοίων.

Οι ελληνικές ή ξένες εταιρείες που εκτός από την εκμετάλλευση πλοίων έχουν και άλλες εκμεταλλεύσεις.

Τα γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εγκαθίστανται στην Ελλάδα.

Οσοι αποκτούν κέρδη από την εκμετάλλευση πλοίου στο εξωτερικό.

Οι ελληνικές τεχνικές εταιρείες, το κέρδος των οποίων προέρχεται από εργασίες στο εξωτερικό.

Οι ξένες τεχνικές επιχειρήσεις που έχουν κέρδη στη χώρα.

Οι εταιρείες που αποκομίζουν κέρδη κατά την πώληση ακινήτου τους σε εταιρεία χρηματοδοτικής μίσθωσης.

Οσες εταιρείες ή μεγαλοεισοδηματίες αποκομίζουν κέρδη από την πώληση μετοχών εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αθηνών.

Οσες εταιρείες ή μεγαλοεισοδηματίες αποκομίζουν κέρδη από συναλλαγές σε παράγωγα προϊόντα του Χρηματιστηρίου.

Οσες εταιρείες ή μεγαλοεισοδηματίες αποκομίζουν κέρδη από την πώληση μεριδίων αμοιβαίων κεφαλαίων.

Οι εταιρείες που αποκομίζουν κέρδη από την παροχή επιχειρηματικού κεφαλαίου από τη μερική ή ολική πώληση των μετοχών ή των εταιρικών μεριδίων επιχειρήσεων στις οποίες συμμετέχουν.

Οι εταιρείες Διανομής Αερίου.

Απαλλαγή από την πληρωμή Φόρου Εισοδήματος έχουν ακόμα όλες οι ΜΚΟ, αλλά και φορείς όπως: Εθνική Λυρική Σκηνή, Εθνικό Θέατρο, Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής, Ορχήστρα των Χρωμάτων, Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, Ιδρυμα «Γεωργίου Παπανδρέου», Ιδρυμα «Κων/νου Γ. Καραμανλή», Ιδρυμα Μελετών Λαμπράκη, Ιδρυμα «Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης», Ιδρυμα «Κωνσταντίνου Σημίτη», Μουσείο Μπενάκη, Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», Ιδρυμα «Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα», Ιδρυμα «Ευαγγέλου Αναστ. Αβέρωφ Τοσίτσα», Ιδρυμα «Μποδοσάκη».

Εντελώς συμβολικά φορολογούνται όσοι κάνουν περιουσίες με ειδικού τύπου καταθέσεις στις τράπεζες.

Ετσι με συντελεστή μόλις 10% φορολογούνται οι τόκοι των καταθέσεων, οι τόκοι από ομόλογα, τα κέρδη από πράξεις repos, οι τόκοι από καταθέσεις στο εξωτερικό.

Φοροαπαλλαγές και εκπτώσεις

Οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες μπορούν, σύμφωνα με τις φορολογικές ρυθμίσεις που έχουν θεσπίσει οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, να έχουν επιπλέον εκπτώσεις στους φόρους που πληρώνουν, αφού από τα ακαθάριστα έσοδά τους, μπορούν να αφαιρούν και άρα να εκπέσουν και να μην υπολογιστούν στη φορολόγηση ποσά για:
-- Δωρεές στο Δημόσιο, σε ΟΤΑ, σε ΝΠΔΔ, σε αθλητικά σωματεία, στην εκκλησία, σε ΜΚΟ κ.λπ.

-- Ασφάλιστρα για την ομαδική ασφάλιση ζωής των εργαζομένων, μια φάμπρικα που έχει ανοίξει τις τελευταίες δεκαετίες στα πλαίσια των αμοιβαία επωφελών σχέσεων βιομηχάνων

- ασφαλιστικών εταιρειών, που και οι δύο, με τα προγράμματα αυτά, κερδίζουν σε βάρος τόσο των εργαζομένων, όσο και των δημόσιων εσόδων.

-- Αγορές ηλεκτρονικών υπολογιστών και λογισμικού, που παρέχονται στους υπαλλήλους της επιχείρησης για τηλεργασία.

-- Δαπάνες που οι επιχειρηματίες εμφανίζουν ως δαπάνες επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας ή άλλες που αφορούν τη λεγόμενη «επιμόρφωση προσωπικού».

-- Ζημιές που έχουν οι επιχειρηματίες από συμβάσεις ή πράξεις επί παραγώγων χρηματοοικονομικών προϊόντων, δηλαδή, από το χρηματιστηριακό τζόγο.

-- Τα «δώρα» που δίνουν στους πολίτες οι εταιρείες ανακύκλωσης για να εξασφαλίσουν το δωρεάν διαχωρισμό των σκουπιδιών που γίνεται στους μπλε κάδους.

-- Τα «βραβεία» που δίνουν κάποιες επιχειρήσεις σε εργαζόμενους, για τις εξαιρετικές επιδόσεων τους σε ΑΕΙ.

-- Οι δαπάνες για ταξίδια στελεχών της επιχείρησης στο εξωτερικό.

-- Την απασχόληση εργαζομένων με αναπηρία 67% (1.500 ευρώ για κάθε άτομο).

Οι ...επενδυτές

Η πλέον διαδεδομένη μορφή παροχής φορολογικών προνομίων προς το μεγάλο κεφάλαιο είναι οι διάφορες φοροαπαλλαγές που συνεχώς διευρύνονται και σταματημό δεν έχουν.

Ανάμεσα στις κύριες μορφές φοροαπαλλαγών διακρίνουμε:
Τις φορολογικές απαλλαγές από 40% μέχρι και 100% για διάφορες επενδύσεις που εντάσσονται στους λεγόμενους αναπτυξιακούς νόμους.

Μιλάμε για επενδύσεις, πολλές από τις οποίες αποδεικνύονται μια πολύ καλή μπίζνα, για να θησαυρίσει κάποιος επίδοξος επενδυτής, ο οποίος πλουτίζει, στηριζόμενος σε δωρεάν χρηματοδοτήσεις και επιδοτούμενα δάνεια, ενώ η επένδυση δε γίνεται ποτέ.

Την έκπτωση από το εισόδημα των δεδουλευμένων τόκων που πληρώνουν οι μεγαλοκατασκευαστές για έργα του Δημοσίου που εκμεταλλεύονται για δεκαετίες, κερδίζοντας δεκάδες δισεκατομμύρια.

Την ώρα που η κυβέρνηση έχει καταργήσει την αφαίρεση των φόρων στεγαστικού δανείου πρώτης κατοικίας για μισθωτούς και συνταξιούχους, οι διάφοροι Μπόμπολες έχουν τη δυνατότητα να μειώνουν το φορολογητέο τους κέρδος.

Στη ρύθμιση αυτή εμπίπτουν οι εταιρείες που έχουν δημιουργήσει οι μεγαλοκατασκευαστές που έχουν αναλάβει το εθνικό δίκτυο, όπως η «ΜΩΡΕΑΣ», «ΝΕΑ ΟΔΟΣ ΑΕ», η «ΘΕΡΜΑΪΚΗ ΟΔΟΣ Ανώνυμη Εταιρεία Παραχώρησης της Υποθαλάσσιας Αρτηρίας Θεσσαλονίκης ΑΕ» κ.λπ.

Χωρίς ΦΠΑ και Ειδικούς Φόρους

Μαζί και πέρα από όλα αυτά πολλοί επιχειρηματίες απαλλάσσονται και δεν πληρώνουν καν ΦΠΑ και ειδικούς φόρους κατανάλωσης.

Ανάμεσα σε άλλα, απαλλάσσονται:
Από τον ΦΠΑ οι παραδόσεις και εισαγωγές πλοίων ή άλλων πλωτών μέσων για εμπορική ή άλλη εκμετάλλευση.

Από τον ΦΠΑ η παράδοση και η εισαγωγή καινούργιου μηχανολογικού εξοπλισμού, ο οποίος πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για πάγια εκμετάλλευση από βιομηχανικές, βιοτεχνικές, μεταλλευτικές, λατομικές, ξενοδοχειακές και αγροτικές επιχειρήσεις.

Από τον ΦΠΑ η παράδοση, απόκτηση και εισαγωγή επενδυτικού χρυσού σε μορφή ράβδου ή νομισμάτων.

Παράλληλα, δεν πληρώνουν τους ειδικούς φόρους για τα καύσιμα:
Οι προμηθευτές καυσίμων για τη ναυσιπλοΐα αλλά και της επαγγελματικής αλιείας.

Οι εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος.

Οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.

Οι βιομηχανίες που χρησιμοποιούν για πρώτη ύλη τον λιθάνθρακα, τον λιγνίτη και τον οπτάνθρακα.

Επίσης, μια σειρά βιομηχανίες που παράγουν πρώτες ύλες δεν πληρώνουν τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης αιθυλικής αλκοόλης (φόρος οινοπνεύματος).

Από αυτόν τον ειδικό φόρο απαλλάσσονται και οι επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν το αλκοόλ για φαρμακευτικούς λόγους, οι εταιρείες παραγωγής ξυδιού και οι βιομηχανίες παραγωγής φαρμάκων.

Οι προκλήσεις όμως δε σταματούν εδώ.

Την ώρα που στις λαϊκές οικογένειες τρέμουν στο ενδεχόμενο να πληρώσουν φόρο κληρονομιάς όταν χάνουν κάποιον άνθρωπό τους, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι εταιρείες τους μπορούν να ανταλλάσσουν μεταξύ τους δεκάδες ακίνητα χωρίς να πληρώσουν δεκάρα για φόρο μεταβίβασης ακινήτων.

Αντιλαϊκός ο χαρακτήρας

Η αναφορά στα φορολογικά προνόμια, που δίνει το αστικό κράτος προς τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, έχει ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας καθώς φωτίζεται απευθείας η «τρύπα» που υπάρχει στα δημόσια έσοδα και προκαλούνται τα ελλείμματα, σε μια εποχή, μάλιστα, που η φορολογική επιβάρυνση των μισθών και συντάξεων έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα.

Είναι ενδεικτικό ότι, ενώ οι επιχειρήσεις απολαμβάνουν την μία φορο-έκπτωση μετά την άλλη, τα λαϊκά νοικοκυριά επιστρέφουν, με βάση μετριοπαθείς υπολογισμούς, προς το Δημόσιο πάνω από το 50% των εισοδημάτων τους με τη μορφή των άμεσων και έμμεσων φόρων.

Ο βαθιά αντιλαϊκός, ο ταξικός χαρακτήρας του φορολογικού συστήματος είναι βέβαια γνωστός.

Ξεκινάει πρώτα και κύρια από το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των φορολογικών εσόδων του κράτους προέρχονται από την έμμεση φορολογία, έναντι της οποίας όλοι είναι ίδιοι και ο μεγαλοεπιχειρηματίας και ο μακροχρόνια άνεργος.

Η έμμεση φορολογία αποτελεί το 60,6% των φορολογικών εσόδων, ενώ οι άμεσοι φόροι, οι φόροι που υποτίθεται ότι υπολογίζονται ανάλογα με τις δυνατότητες που έχει ο κάθε φορολογούμενος αποτελούν το 39,4% των κρατικών φορολογικών εσόδων.

Ωστόσο, οι κυβερνώντες καταφέρνουν και τσαλαπατούν ακόμα και τον προοδευτικό (με την έννοια του κλιμακωτού) χαρακτήρα των άμεσων φόρων, αφού η κλιμάκωση του φόρου ανάλογα με το εισόδημα αφορά μόνο τα φυσικά πρόσωπα και όχι τις επιχειρήσεις!!!

Οι επιχειρήσεις όταν πληρώνουν φόρους, αυτοί υπολογίζονται με βάση τα επίσημα κέρδη που παρουσιάζουν και με συντελεστή ο οποίος πέφτει συνεχώς.

Πριν από κάποια χρόνια ήταν πάνω από 45%, η κυβέρνηση της ΝΔ τον είχε ρίξει στο 25%, ενώ η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που έλεγε ότι θα τον αυξήσει, τον έχει πάει ήδη στο 20% και έπονται νέες μειώσεις.

Αλλα κουραγιο...




υσ ''ισοτητα'' απο τα κατω.







ΑΓΑΝΤΑ...

Ολα τα σενάρια για την διακυβέρνηση είναι ανοιχτά για την αστική τάξη.

Αρκεί να υπηρετούν το κύριο: Να συντείνουν στο γονάτισμα της εργατικής τάξης.

`Η, όπως με τη γνωστή αμερικανιά της διατείνεται η «Καθημερινή»: να συμβάλουν στην «αποκομμουνιστικοποίηση» της χώρας!

Το περιεχόμενο της πολιτικής, που ζητούν απαρέγκλιτα να εφαρμόζεται, είναι συγκεκριμένο, το περιγράφει το ρεπορτάζ στην «Ημερησία» για τις συλλογικές συμβάσεις: κι άλλα μέτρα για την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, κι όπου δεν μπορεί να γίνει αυτό, μέτρα για να μην μπορούν να εφαρμοστούν.

Αυτό είναι το «καινούριο» που διακηρύσσουν ότι θα βγει μέσα από την κρίση.

Μια απογειωμένη βαρβαρότητα.


Ο ξεσχολισμένος...

«Πορευόμασταν χαρούμενοι και ανεπτυγμένοι, παραμυθιάζοντας τη νέα γενιά ότι κάνουμε (διά των δαπανών) αντίσταση στον καπιταλισμό» (ο Π. Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

η αμερικανιά...
«Αυτό που συνέβη την περασμένη εβδομάδα, με την υπερψήφιση του νόμου - πλαισίου για τα ΑΕΙ από ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ και ΔΗΣΥ, ισοδυναμεί με την απελευθέρωση των πανεπιστημίων και την προσάρτησή τους στην ελληνική επικράτεια, ύστερα από τριάντα χρόνια κομμουνιστικής κατοχής. Ολα αυτά, βέβαια, υπό την προϋπόθεση ότι ο αστικός κόσμος θα κερδίσει και τον τέταρτο γύρο που προετοιμάζει η Αριστερά...» (ο Σ. Κασιμάτης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

...και η συνέχεια της αρπαγής

«Οι 3 αλλαγές που συζητούνται (...) είναι: Να καταργηθεί ο προηγούμενος κοινωνικός έλεγχος στις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις που προβλέπουν μειώσεις μισθών έως τα επίπεδα της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (...)

Να ελεγχθεί η αντιπροσωπευτικότητα όλων των οργανώσεων των εργοδοτών και των εργαζομένων που υπογράφουν κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις και ζητούν από το υπουργείο την επέκταση των συμφωνιών τους για τους μισθούς και στα μη μέλη (θα ζητηθούν στοιχεία αρχαιρεσιών και λίστες ενεργών μελών για να διαπιστωθεί αν εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 51% του κάθε κλάδου και επαγγέλματος και σε περίπτωση που έχουν χαμηλότερα ποσοστά δεν θα μπορούν να επιβάλλουν όσα συνομολογούν).

Να προβλεφθεί η σύναψη συμφωνιών με μικρότερους μισθούς σε τοπικό επίπεδο έτσι ώστε να ισχύουν χαμηλότερες αποδοχές από τις κλαδικές ρυθμίσεις σε περιοχές ειδικού ενδιαφέροντος, όπως για παράδειγμα, σε τουριστικούς προορισμούς (η συγκεκριμένη πρόταση συναντά, πάντως, πολλές αντιρρήσεις).

Η τρόικα έχει υποβάλει, τέλος, ερώτημα στο υπουργείο για το "εάν υπάρχουν περιθώρια να μειωθούν οι κοινωνικές εισφορές για τα κοινωνικά επιδόματα που δεν σχετίζονται με τις βασικές συντάξεις και επιβαρύνουν το κόστος εργασίας (όπως τα στρατιωτικά και τα οικογενειακά επιδόματα του ΟΑΕΔ, οι παροχές για ΟΕΚ και Εργατική Εστία, προγράμματα ψυχαγωγίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων κ.ά.)"» (το θέμα στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).


Ο κοινός παρονομαστής των άρθρων στον αστικό Τύπο που προβάλλουν σα μονόδρομο την αντεργατική επίθεση είναι ότι θέλουν να περάσουν την αντίληψη ότι οι κρατικές δαπάνες είναι παροχή.

Η υγεία όμως είναι δικαίωμα για να μπορεί να δουλέψει και την επόμενη μέρα ο εργάτης.

Η παιδεία είναι δικαίωμα από τα βασικά του ανθρώπινου πολιτισμού.

Ολα - εκτός από δικαιώματα - είναι και προπληρωμένα από την εργατική τάξη.

Δεν είναι παροχές.

Ο αστικός Τύπος έχει αναλάβει εργολαβικά να ενοχοποιήσει το λαό ότι «τρώει από τα έτοιμα».

Η αλήθεια είναι ότι ο λαός δεν παίρνει ούτε καν ανταποδοτικά όσα παρακρατούνται από τη δουλειά του.

Η επιθετικότητα των καπιταλιστών δεν θα αντιμετωπιστεί χωρίς μιαν απέναντι επιθετικότητα: Ολος ο πλούτος σ' αυτούς που τον παράγουν.

Κι αυτοί που παράγουν όλον τον πλούτο, βγάζοντας από τη μέση τους καπιταλιστές, κι έχοντας επιβάλει τη δική τους εξουσία, ξέρουν πώς να κάνουν την παιδεία να είναι εφαρμοσμένο δικαίωμα, την υγεία αυτονόητη.

Με την ενοχοποίηση των εργατών ότι «τρώνε από τα έτοιμα», οι καπιταλιστές προσπαθούν να κρύψουν ότι μόνο η τάξη τους αποτελείται από κηφήνες.

Χτίζουν γύρω από το κάστρο τους τάφρους, επιχειρούν να στρατολογούν από την ίδια την εργατική τάξη μισθοφόρους, την εργατική αριστοκρατία και τους εργοδοτικούς-κυβερνητικούς συνδικαλιστές, αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τον βασιλιά πάνω στα τείχη γυμνό και σάπιο.

Αλλα κουραγιο...












υσ «...η σπατάλη και η αποταμίευση, η πολυτέλεια και η στέρηση, ο πλούτος και η φτώχεια είναι άρρηκτα δεμένα».
Καρλ Μαρξ

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011






ΑΓΑΝΤΑ...

ΚΚΕ

Θα υπάρχουν πάντα τα μυστικά κονδύλια

Θα ήταν ασυγχώρητη αφέλεια να γίνει πιστευτή η εξαγγελία της κυβέρνησης ότι καταργεί τα μυστικά κονδύλια που δίνονται σε δημοσιογράφους.

Αυτά υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, μαζί με τα φανερά, από τις αστικές κυβερνήσεις και μηχανισμούς, για να λαδώνουν τους προπαγανδιστικούς - συκοφαντικούς μηχανισμούς τους.

Αν τολμάει η κυβέρνηση, ας δώσει τα στοιχεία των μυστικά πληρωμένων κονδυλοφόρων.

Αλλά αυτή είναι η διαφάνειά τους.

Πρόκειται για κονδύλια που κατευθύνονταν σε «άγνωστους παραλήπτες» - προπαγανδιστές της κυβερνητικής πολιτικής, τα στοιχεία των οποίων παραμένουν στο σκοτάδι, επειδή, όπως προκλητικά ισχυρίστηκε ο αρμόδιος υπουργός, «βασική παράμετρος της αδιαφάνειας που χαρακτήριζε τη χρήση των απορρήτων κονδυλίων, ήταν η μη ύπαρξη εγγράφων και η καταστροφή κάθε στοιχείου αναφορικά με τη διακίνησή τους»!

Για να αντιληφθεί κανείς τα ποσά που οι εκάστοτε κυβερνήσεις του δικομματισμού διοχέτευαν στα παπαγαλάκια τους, υμνώντας ταυτόχρονα τη «δημοκρατική» και «ανεξάρτητη» ενημέρωση, αρκεί να αναλογιστεί ότι την περίοδο 2004 - 2009, τα ποσά που δόθηκαν σε κυβερνητικούς προπαγανδιστές έφτασαν τα 2.279.100 ευρώ.

Οι «απόρρητες δαπάνες» αυτού του είδους θεσμοθετήθηκαν με νόμο επί Χούντας, το 1970, και αξιοποιήθηκαν αδιάλειπτα απ' όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις.

Η κατάργησή τους, σύμφωνα πάντα με τις εξαγγελίες του αρμόδιου υπουργού, σε καμιά περίπτωση δεν αναιρεί τις φανερές και υπόγειες γέφυρες που έχει η κυβέρνηση με τα αστικά συγκροτήματα του Τύπου για την από κοινού στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής.

Οπως άλλωστε αποκαλύφθηκε τον Ιούνη του 2010, η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της στο ξεκλήρισμα του λαού, έχουν εκσυγχρονίσει τις μεθόδους χειραγώγησης της κοινής γνώμης, αναθέτοντας πλέον σε «εταιρείες επικοινωνίας» να περάσουν την κυρίαρχη προπαγάνδα στα αστικά ΜΜΕ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εταιρεία επικοινωνίας CIVITAS, ο επικεφαλής της οποίας Γ. Φλέσσας, κατέθεσε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο «Ζήμενς» ότι συνεργάστηκε με μια ευρωπαϊκή εταιρεία για λογαριασμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προκειμένου να προπαγανδίσει στη χώρα μας τα βάρβαρα οικονομικά μέτρα που συναποφάσισε η κυβέρνηση με την τρόικα.

Σύμφωνα με τον ίδιο, στα καθήκοντά του ήταν «να οργανώνει συναντήσεις της τρόικας» με δημοσιογράφους, χωρίς όμως να δώσει συγκεκριμένα ονόματα.

Αλλα κουραγιο...









υσ να λοιπον σε ποιους παει γαντι, το αλητες, ρουφιανοι, δημοσιογραφοι.

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011








ΑΓΑΝΤΑ...

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΕΡΔΗ - ΣΙΔΗΡΟΔΕΣΜΙΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ: «Το προπέτασμα απαισιοδοξίας (...) μας αποτρέπει να δούμε και τις κυοφορούμενες ευκαιρίες.
Μία απ' αυτές την προσφέρει η Γερμανία (...) στην Ελλάδα ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να δραστηριοποιηθούν σε τομείς όπως οι τηλεπικοινωνίες, οι υποδομές, η διαχείριση απορριμμάτων και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Η εκτεταμένη ηλιοφάνεια είναι πλούτος που δεν πρέπει να παραμείνει ανεκμετάλλευτος. Προφανώς, η πρωτοβουλία αυτή, ένα γερμανικό "σχέδιο Μάρσαλ" για την Ελλάδα, δεν είναι εκδήλωση φιλανθρωπίας (...) οι επενδυτές προσδοκούν κέρδος (...)
Το κλίμα αισιοδοξίας που γεννά η διακηρυγμένη πρόθεση των Γερμανών να επενδύσουν στην Ελλάδα, προφανώς χρειάζεται να συνοδευτεί από βελτίωση των κρατικών δομών στην κατεύθυνση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικότητας (...) με τη μείωση της γραφειοκρατίας και τη θεσμοθέτηση σταθερών κανόνων (φορολογία, εργατικό και διοικητικό δίκαιο)» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΚΑΙ Ο ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΟΣ ΛΑΟΣ: «Η ανευθυνότητα σ' αυτόν τον τόπο φαίνεται ότι είναι ανεξάντλητη (...) στο πλαίσιο αυτής της απαράδεκτης συμπεριφοράς εντάσσεται και η χθεσινή αθλιότητα έξω από τα τρία μεγάλα ξενοδοχεία της πλατείας Συντάγματος (...) διαδηλωτές, εφοδιασμένοι με τα σχετικά πανό και το αναγκαίο θράσος, έκριναν ότι είχαν το δικαίωμα να καταφέρουν ένα ακόμη πλήγμα σε βάρος του πολύπαθου τουρισμού μας, επιτρέποντας στην παγκόσμια κοινή γνώμη να θυμηθεί ότι στη χώρα μας ο ξένος επισκέπτης είναι υποχρεωμένος να υποτάσσεται στις διαθέσεις και στις ορέξεις του κάθε συνδικαλιστή και στην πολιτική σκοπιμότητα που του έχει ανατεθεί να υπηρετήσει.
Αλλά το ζητούμενο, εν προκειμένω, δεν είναι τι κάνει ο κάθε ανεύθυνος συνδικαλιστής ή όποιοι τον υποκινούν και τον στηρίζουν.
Το ζητούμενο είναι τι κάνει η Πολιτεία και με ποιον τρόπο προστατεύει τις θιγόμενες κάθε φορά από τη συνδικαλιστική αδιαλλαξία επαγγελματικές ομάδες, αλλά και το εθνικό συμφέρον γενικότερα (...)
Το δικαίωμα της απεργίας και της διαμαρτυρίας είναι ιερό.
Αυτό κανένας δεν το αρνείται.
Αλλά στις δημοκρατίες τα δικαιώματα όλων μας σταματάνε εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων.
Αυτό κάποτε πρέπει να γίνει σεβαστό» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

...και οι ανησυχίες

«Είναι κοινό μυστικό ότι η απασχόληση οδεύει προς τα τάρταρα και η ανεργία στα ύψη. Τα επίσημα στοιχεία που υπάρχουν είναι εφιαλτικά και η επανάληψή τους δεν γίνεται για να ικανοποιηθούν αντιπολιτευτικά "σαδιστικά" ένστικτα.
Γίνεται για να επισημανθεί το οξύτατο πρόβλημα, ώστε η κυβέρνηση να σκύψει πολύ σοβαρά επάνω του, αν δεν θέλει να δει - ανεξέλεγκτες ίσως - αντιδράσεις τους επόμενους μήνες, που δεν θα χρειαστούν "εχθρούς του συστήματος" για να τις υποδαυλίσουν, αφού η οργή, η απόγνωση και η αδιέξοδη προοπτική θα περισσεύουν (...) η κυβέρνηση δείχνει να κινείται με δύο ταχύτητες στο κεφάλαιο της εργασίας, που όλοι απεύχονται να καταλήξουν σε σύγκρουση.
Στον ιδιωτικό τομέα, οι ταχύτητες στις απολύσεις και στην ανεργία αυξάνουν ιλιγγιωδώς (...) στο δημόσιο τομέα (...) αδυνατεί να νοικοκυρέψει το μεγάλο ασθενή, ενώ εκ του πονηρού αφήνει παράθυρα ρουσφετιού» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Το δικαίωμα του εργάτη σταματά εκεί που αρχίζει το δικαίωμα του αφεντικού του», διακήρυξε χτες το ΕΘΝΟΣ μέσα από το κύριο άρθρο του.

Να ανακαλέσει τη δήλωση ότι ο νόμος για τα ΑΕΙ θα ανατραπεί στην πράξη είχε καλέσει προχτές το ΚΚΕ η αρμόδια υπουργός.

Και στη μια και στην άλλη περίπτωση οι αστοί διαπιστώνουν με θλίψη πως ενώ έχουν κηρύξει άπειρες φορές το τέλος της ταξικής πάλης, αυτή συνεχίζει να είναι παρούσα.

Για μια ακόμα φορά, με αφορμή την καπιταλιστική κρίση, οι αστοί ζητάνε να επικρατήσει άκρα του τάφου σιωπή.

Και για μια ακόμα φορά οι εργάτες τραβάνε το δρόμο τους, αδιαφορώντας πλήρως για το ποιος καπιταλιστής θα χαθεί, γιατί συμφέρον των εργατών είναι να χαθούν όλοι μαζί και οι καπιταλιστές και η εξουσία τους.

Η αστική νομιμότητα αναγνωρίζει διάφορα δικαιώματα μέχρι τη στιγμή που θα θιχτεί η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και κατά συνέπεια το νομικό οπλοστάσιο που τη στηρίζει σε διάφορες πλευρές της ζωής.

Οταν συγκρούονται δίκιο με δίκιο θα επικρατήσει αυτό που έχει με το μέρος του τους συσχετισμούς.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ελπίζει ότι ο νόμος της θα εφαρμοστεί επειδή τον ψήφισαν η ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ.

Στο χέρι των λαϊκών ανθρώπων, που έχουν εμπιστευτεί την ψήφο τους σε τέτοια κόμματα, είναι να αποδείξουν πως ανάμεσα σ' αυτά που ψηφίζει η Βουλή κι αυτά που ζητάνε τα λαϊκά στρώματα υπάρχει άβυσσος.

Που δε θα καλυφθεί με υποταγή της λαϊκής βάσης στο συμφέρον της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, το αντίθετο.

Λεπτομέρεια: Απειρες οι εξουσίες που πανηγύρισαν τη νίκη τους. Απειρες και οι φορές που γκρεμίστηκαν από τη λαϊκή πάλη.

Αλλα κουραγιο...











υσ Η επανεκκίνηση δεν αφορά μόνο τον καπιταλισμό που αναζητά διέξοδο από την κρίση, αλλά και το εργατικό κίνημα που πρέπει να εντείνει την προσπάθεια για ανατροπή των συσχετισμών.

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011





ΑΓΑΝΤΑ...

Χυδαιότητες κ. Κροκίδη

Ο κύριος Β. Κροκίδης, πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, στην πρωινή εκπομπή του «ΣΚΑΪ TV», στη συζήτηση για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα και την κινητοποίηση του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού είπε: «Τα Βαρέα και Ανθυγιεινά πιστεύω ότι πρέπει να αναθεωρηθούν τελείως. Δε νομίζω ότι οι καμαριέρες μετά τον Στρος Καν κάνουνε ένα βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα, εκτός αν, είπαμε, ότι αυτή η περίπτωση τις κατατάσσει εκεί»...

Τι εννοούσε ο κύριος Κροκίδης, ότι οι εργαζόμενες στα ξενοδοχεία είναι ή εξαναγκάζονται να είναι πόρνες;

Μήπως νομίζει ο κύριος μεγαλέμπορος πως οι εργάτριες είναι σαν τα μούτρα τους και κρίνει εξ ιδίων (της αστικής τάξης δηλαδή) τα αλλότρια;

Είναι βαθιά γελασμένος ο κύριος εκπρόσωπος των μεγαλεμπόρων αν νομίζει πως οι αξίες και η ηθική της εργατικής τάξης είναι σαν τις σάπιες αξίες και τη βρώμικη ηθική των αστών.

Η τιμή και η αξιοπρέπεια των εργατριών και των εργατών δεν είναι εμπόρευμα.

Ο κύριος Κροκίδης δεν ξεπέρασε απλώς τα εσκαμμένα και μάλιστα δημόσια.

Αποκάλυψε ότι η χυδαιότητα και η ατιμία των αστών είναι συνώνυμο των συμφερόντων τους και της εκμετάλλευσης.

Οσο για τους «Λυριτζήδες» του «ΣΚΑΪ» δεν αντέδρασαν στη χυδαιότητα.

Συμφωνούν;

Δεν έχει σημασία.

Αλλωστε τους αστούς υπηρετούν, όμοιοί τους είναι.


Αλλα κουραγιο...









υσ υπηρετης πολλων αφενταδων, αξιος ο μισθος του.






ΑΓΑΝΤΑ...

Μανδραβελιες ''ρησεις''.

«Είναι κάποιοι στα αριστερά που φλερτάρουν ή έστω δικαιολογούν τη βία (...) "βλέπουν" σε κάθε ξέσπασμα βίας προεπαναστατικές καταστάσεις (...) και το μόνο που χρειάζονται είναι λίγο καλύτερη οργάνωση της "πρωτοπορίας" του κινήματος ή λίγο περισσότερη μιζέρια στον πληθυσμό, για να γίνει ο στοχασμός τους δικαίωση.
Η Γαλλική και η Ρωσική Επανάσταση τους φλογίζει.
Θέλουν την επανάληψή τους μπας και προλάβουν το Τέλος της Ιστορίας, πριν φύγουν από το μάταιο τούτο καπιταλιστικό κόσμο (...)
Ο καπιταλισμός σήμερα, παρά τα προβλήματα, τις ανισορροπίες του, τις ανισότητες που δημιουργεί λύνει ένα βασικό πρόβλημα της Ιστορίας σε ό,τι αφορά τα υλικά αγαθά (...) Οι άνθρωποι αντί να σκοτώνονται (...) αντάλλασσαν στην αγορά.
Καμιά απόπειρα κοινοκτημοσύνης δεν έλυσε αυτό το βασικό πρόβλημα, ούτε βέβαια το πρόβλημα της αύξησης της παραγωγής δίχως προσωπικό κέρδος (...) στις δύο χώρες πριν από την επανάσταση οι άνθρωποι (...) δεν μπορούσαν καν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους με μη βίαιο τρόπο.
Αντιθέτως, σήμερα η Δημοκρατία (...) προσφέρει τα μέσα για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους (...)
Ενα από τα ζητήματα που ποτέ δεν ξεκαθάρισε το μεγαλύτερο κομμάτι της Αριστεράς είναι η σχέση της με την νομιμότητα, ή αυτό που σχεδόν περιφρονητικά αποκαλεί "αστική δημοκρατία".
Στο ΚΚΕ εμφανίζεται ως διχασμός μεταξύ της ρητορικής απόρριψης του Συντάγματος και επίκλησης του, όταν απειλούνται οι "κατακτήσεις", δηλαδή τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα πολιτικά δικαιώματα» (ο Πάσχος Mανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Σ' άλλο γήπεδο η λύση

Παράξενο πράγμα η δημοκρατία.

Ολο και πιο συχνά για να επιβληθεί χρειάζεται τη βία.

Ηδη με τις βόμβες του ΝΑΤΟ αποκαθίσταται και στη Λιβύη, όπως έχει συμβεί στη Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ.

Οι κακές γλώσσες, βέβαια, επιμένουν πως δεν πρόκειται για αποκατάσταση της δημοκρατίας, αλλά για νέτη σκέτη ιμπεριαλιστική επέμβαση, ξαναμοίρασμα των περίφημων «αγορών», στο προκείμενο των δρόμων της ενέργειας.

Μάχη για τη δημοκρατία έχουν χαρακτηρίσει και το κυνήγι των φόρων.

Παραδόξως αυτό το κυνήγι δεν αφορά στις δεκάδες φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά στο στόχαστρο βρίσκονται και πάλι κατά κύριο λόγο οι μισθωτοί (για ξεκάρφωμα στο κυνήγι αναφέρονται και κάτι "πισίνες").

Οι εργαζόμενοι καλούνται να διαλέξουν με ποιο φόρο θα χάσουν για να συγκεντρωθεί χρήμα - προσφορά στο μεγάλο κεφάλαιο.

Η απαίτηση να πληρώσει η πλουτοκρατία εξορίζεται από τα αστικά μέσα ενημέρωσης.

Παράλληλα αυξάνονται όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους στις τράπεζες.

Από κοντά σπεύδουν τα γνωστά κοράκια της «κοινωνίας των καταναλωτών» να προτείνουν δικαστική λύση σε ατομική βάση, κρύβοντας ότι η λύση σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική, δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικη.

Οσα συμβαίνουν παγκόσμια στην οικονομία δεν αφορούν στην ανικανότητα αυτής ή της άλλης κυβέρνησης, αλλά στην ίδια τη βάση του καπιταλιστικού συστήματος που δε φαίνεται να μπορεί να ξεπεράσει την κρίση του.

Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο προσφέρουν κακή υπηρεσία όσοι καλλιεργούν αυταπάτες γι' αυτήν ή την άλλη διέξοδο με όρους διαχείρισης.

Η λύση στο πρόβλημα του συστήματος βρίσκεται στην ανατροπή του κι ο δρόμος για κει περνά μέσα από τη συγκέντρωση δυνάμεων σε τέτοια κατεύθυνση.

Επειδή, εν τέλει, αυτό που πράγματι πρέπει να φύγει από τη μέση, για να υπάρξει πραγματική λύση σε κάθε μικρό ή μεγάλο λαϊκό πρόβλημα, είναι η ίδια η ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής και το καπιταλιστικό κέρδος.

Οσο αυτό αναδεικνύεται σε ορατή λύση, τόσο αυξάνουν και οι αφορισμοί της ταξικής πάλης, αυτή τη βία εννοεί ο Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και όχι τη ΝΑΤΟική ή αυτή των εργοδοτών στους τόπους δουλειάς, μέσα από τους οποίους προσπαθεί να βεβαιωθεί ότι η λύση στα προβλήματα του καπιταλισμού είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός.

Οπως και οι προσπάθειες να αναπτυχθεί κάθε είδους «κίνημα» εκτός από το εργατικό.

Καθώς επιστρέφουν από τις διακοπές τους διάφοροι, πληθαίνουν και τα σχετικά άρθρα που μιλούν ως και για επανάσταση υποδείχνοντας μάλιστα το υποκείμενό της όπου αλλού εκτός από το εργατικό κίνημα (επανεμφάνιση Σεφεριάδη στο ΒΗΜΑ).

Η συναίνεση που εξασφαλίζεται ήδη στη Βουλή μ' αφορμή το εκπαιδευτικό ανάμεσα σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για να ολοκληρωθεί ένα έγκλημα που άρχισε χρόνια πριν από τις κυβερνήσεις τους με την παράδοση των πανεπιστημίων στις επιχειρήσεις, δείχνει και τον αντίστροφο δρόμο που πρέπει να τραβήξει το λαϊκό κίνημα.

Ετσι που επιθετικά να διεκδικεί το δικαίωμα στη μόρφωση και στην έρευνα που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

Κι αυτό, όμως, απαιτεί λαϊκή συμμαχία και δράση ενάντια στα μονοπώλια και τις πολιτικές τους, άνοιγμα του δρόμου για τη λαϊκή εξουσία.

Αλλα κουραγιο...









υσ η πρωτη λεζαντα απο τον φιλο STAVROVELONIA, ευχαριστω.

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011






ΑΓΑΝΤΑ...

"ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΣΟΥ"

«Δεν διαδήλωσα ποτέ υπέρ του Αμντουλάχ Οτζαλάν, από που συμπεράνατε αυτό;» δήλωσε στην τουρκική εφημερίδα Ραντικάλ, ο Γιώργος Νταλάρας, που με αφορμή την παρουσία του στην Κωνσταντινούπολη δίνει συνεντεύξεις στα τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης.

Οι γείτονες μας μέχρι πρόσφατα των θεωρούσαν «εχθρό των Τούρκων» λόγω των συναυλιών του υπέρ της Κύπρου και λόγω των απόψεων του υπέρ του Οτζαλάν.

Ο Νταλάρας τους διαψεύδει.

Η τουρκάλα δημοσιογράφος Ιπέκ Ιζτζί, ρώτησε στον Έλληνα τραγουδιστή αν συμμετείχε σε επιτροπή που έκανε πορεία υπέρ του Κούρδου ηγέτη ο Γιώργος Νταλάρας απάντησε « εμείς δεν είμασταν 20 άτομα αλλά χιλιάδες.

Όμως δεν βρεθήκαμε εκεί για να στηρίξουμε τον Οτζαλάν.

Απο που το συμπεράνατε αυτό. Δεν μας άρεσε ο τρόπος προσέγγισης της Ελλάδας στο θέμα του Οτζαλάν. Εμείς διαδηλώσαμε κατά του βαθέως κράτους της Ελλάδας.»

«Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», δήλωσε στην τουρκική εφημερίδα Hurriyet ο Γιώργος Νταλάρας, που με αφορμή την παρουσία του στην Κωνσταντινούπολη, δίνει συνεντεύξεις στα τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης.

Αστο καλύτερα...

Ο τραγουδιστής κύριος Νταλάρας, σχολιάζοντας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με αφορμή συναυλία του στη γειτονική χώρα, φέρεται από τουρκικές εφημερίδες να έχει δηλώσει (αλλά και από ελληνικές εφημερίδες που προέβησαν σε σχετικές αναδημοσιεύσεις), ότι
«οι χάρτες τυπώνονται και τα σύνορα τα καθορίζουν οι μαθηματικοί και οι τοπογράφοι. Ο Θεός δεν έχει τυπογραφείο. Για το Αιγαίο άλλοι λένε πως ανήκει στους Τούρκους, άλλοι στους Ελληνες, στην πραγματικότητα όμως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια».
*
Εφόσον τα παραπάνω ειπώθηκαν - λέμε: «εφόσον» - τότε εκτός της απόδειξης ότι κάποιοι στέρεψαν τόσο πολύ, ώστε να αναμυρηκάζουν με πενήντα χρόνια καθυστέρηση τις «εξυπνάδες» της δεκαετίας του '70 σαν «εξυπναδίτσες» της δεκαετίας του 2020,
έχουμε και μια ακόμα απόδειξη, αυτήν τη φορά περί της ορθότητας της πανάρχαιας εκείνης ρήσης:
Καλύτερα να μασάς (ή να τραγουδάς) παρά να μιλάς...

Αλλα κουραγιο...



υσ ΑΣΧΕΤΟ, στην Λυβιη, λιγο προτου ''πεσει'' το καθεστως κανταφι, σακκουλες με δολαρια αλλαζαν χερια, τανκερ γεμιζαν με πετρελαιο και ''καποιοι'' ''δαιμονιοι'' Ελληνες εφοπλιστες εκαναν νεες περιουσιες, 500.000 δολαρια ''σακκουλατα'' για αξιας 5.000.000 δολαριων πετρελαιο στο τανκερ και οπως ελεγε καποτε ο τραγουδιστης,

Στης ανάγκης τα θρανία
και στης φτώχειας το σχολειό
μάθαμε την κοινωνία
και τον πόνο τον παλιό

Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας

Το σεργιάνι μας στον κόσμο
ήταν δέκα μέτρα γης
όσο πιάνει ένα σπίτι
και ο τοίχος μιας αυλής.

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011









ΑΓΑΝΤΑ...


Τρεις άνδρες στο κατάρτι!

Η άγνωστη ιστορία μιας αφίσας
Βρισκόμαστε στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ, στα τέλη Οκτώβρη του 1948.

Οι αμερικανικές αρχές ετοιμάζονται να συλλάβουν τρεις Ελληνες ναυτεργάτες και να τους απελάσουν στο καθεστώς της Αθήνας.

Οι πληροφορίες φθάνουν στην παράνομη κομματική οργάνωση του ΚΚΕ και συγκαλείται αμέσως συνεδρίαση της κομματικής επιτροπής.

Στη διάρκεια της συζήτησης και καθώς ανταλλάσσονται διάφορες γνώμες, για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της σοβαρής απειλής, ένας σύντροφος προτείνει, να ρωτήσουν και τους ναυτεργάτες, που βρίσκονται έξω από την αίθουσα της συνεδρίασης.

Γίνεται δεκτό και η συζήτηση γενικεύεται, με τη συμμετοχή και των υπολοίπων ναυτεργατών.

Εκεί "έπεσε" η πρόταση, να αξιοποιηθεί, ως μορφή αντίστασης, η αναρρίχηση και η παραμονή στο κατάρτι του πλοίου.

Η πρόταση γίνεται δεκτή και αμέσως αρχίζουν να καταστρώνονται τα σχέδια προετοιμασίας του εγχειρήματος.

Για όλα τα υπόλοιπα, που αφορούν την αληθινή αυτή πτυχή του ναυτεργατικού κινήματος, αφήνουμε την αφίσα εκείνης της εποχής, που δημοσιεύουμε δίπλα, να μιλήσει, μεταφράζοντας όλα όσα είναι γραμμένα στην αγγλική γλώσσα.

"Τρεις άνδρες πάνω στο κατάρτι!

Τρεις άνδρες αναρριχήθηκαν στο κατάρτι του καραβιού τους, στις δύο η ώρα το πρωί, την 1η Νοέμβρη και από τη στενή τους θέση, πενήντα πόδια πάνω από το κατάστρωμα, αψηφώντας τον καπετάνιο, τη λιμενική αστυνομία και τους ανώτερους υπαλλήλους Μετανάστευσης των ΗΠΑ.

Αυτό έγινε στο φορτηγό πλοίο "Aristokratis", στη Βαλτιμόρη.

Για 84 ώρες έμειναν οι τρεις πάνω στο κατάρτι, παρά τον άνεμο, τη βροχή και το κρύο...

Γιατί ήταν εκεί πάνω;

Είχαν αρνηθεί να υπογράψουν ένα συμβόλαιο, που μείωνε τους μισθούς του πληρώματος σε 27 σεντς την ώρα.

Ο καπετάνιος τούς απειλούσε με απέλαση και κάλεσε τις μεταναστευτικές αρχές.

Μ' αυτό το κάλεσμα, οι τρεις άνδρες, πάνω στην απελπισία τους, σκαρφάλωσαν στην κορυφή του καταρτιού.

Γιατί;

Διότι, για το κάθε μέλος της "Ομοσπονδίας των Ενώσεων των Ελλήνων Ναυτικών", που απελαύνονταν στην Ελλάδα η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία στην Αθήνα εκ των προτέρων, τους είχε καταδικάσει σε θάνατο.

Είκοσι πέντε ναυτεργάτες βρίσκονται τώρα στο Νησί Ελις.

Δέκα βρίσκονται στη φυλακή στον Καναδά.

Το κυνήγι γίνεται σε όλο τον κόσμο.

Οι αστυνομικοί σ' όλες τις χώρες του Σχεδίου Μάρσαλ συνεργάζονται στο κυνήγι αυτό.

Η τεράστια αστυνομική δύναμη της κυβέρνησης των ΗΠΑ χρησιμοποιείται για να επιβάλουν τη μείωση των μισθών στις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρίες!

Οι Μεταναστευτικές Αρχές των ΗΠΑ κρατάνε τη μαύρη λίστα των Ελλήνων εφοπλιστών, για να τρομοκρατήσουν τους Ελληνες εργάτες, δηλαδή εργάτες μιας ξένης χώρας!

Η ιστορία αυτή διέρρευσε.

Οι συνδικαλιστές των ΗΠΑ έστειλαν μηνύματα υποστήριξης.

Οι κάτοικοι της Βαλτιμόρης έστειλαν δώρα.

Αντιπρόσωποι στον ΟΗΕ υπεράσπισαν τους τρεις, σαν πολιτικούς κρατούμενους των ΗΠΑ.

Την Παρασκευή της 4ης Νοέμβρη, οι Μεταναστευτικές Αρχές των ΗΠΑ, έστειλαν τον καπετάνιο, για να πει στους άνδρες ότι δε θα τους απελάσουν!

Η επαγρύπνηση των 84 ωρών σταμάτησε!

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ!
ΣΤΕΙΛΤΕ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ. ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ 70 ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΟΛΟΜΒΟΣ.

ΜΕ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΕΣ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΛΙΜΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ, πέστε τους να σκίσουν τη μαύρη λίστα του θανάτου, να σταματήσουν την τρομοκρατία της απέλασης!

ΓΡΑΨΤΕ, ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ, ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΑ ΕΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ, ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ LAKE SUCCES, Ν. ΥΟΡΚΗ ΚΑΙ ΣΕ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΕΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ.

Απαιτήστε αμνηστία για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους στην Ελλάδα και έξω απ' αυτή. Απαιτήστε ειρήνη για την Ελλάδα.

Εκδίδεται από την Ομοσπονδία Ελλήνων Ναυτεργατικών Ενώσεων
Παράρτημα της Ν. Υόρκης
24 Stone st New York, N. Y.".

Αλλα κουραγιο...





υσ ''παλιες'' ιστοριες, με ''συγχρονες'' εφαρμογες.

"... Η περαιτέρω παραμονή τούτου εις Η. Πολιτείας θα δημιουργήση σοβαράς ανωμαλίας εις την κίνησιν της ναυτιλίας, μεγάλως θα ζημιώσει τον εθνικόν μας αγώνα και θα τονώσει ηθικώς τα εις το εξωτερικόν δρώντα αντεθνικώς αναρχοκομμουνιστικά στοιχεία...".

Αυτά υπογραμμίζει, ανάμεσα σε άλλα, απόρρητο και επείγον έγγραφο του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας προς το υπουργείο Εξωτερικών. Ημερομηνία αποστολής του, η 26η Αυγούστου 1949. Και, βέβαια, ζητείται η παράδοση του Νίκου Καλούδη στο μοναρχοφασιστικό τότε καθεστώς των Αθηνών, για τα περαιτέρω...

απο τον Ριζοσπαστη της Κυριακής 19 Γενάρη 1997

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011






































ΑΓΑΝΤΑ...

ΑΝΑΣΕΣ!

ΜΥΡΩΔΙΕΣ!!

ΕΙΚΟΝΕΣ!!!


Αλλα κουραγιο...



υσ καλες βουτιες, πολλη ξεκουραση, δυνατοι\ες.