AΓΑΝΤΑ...

Δεν χρωστάμε δεκάρα!

Οι κυβερνώντες μάς βομβαρδίζουν ολημερίς για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας του μεγάλου κρατικού χρέους και εκβιάζουν τους εργαζόμενους να υποταχθούν στα αντιλαϊκά τους μέτρα, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Μπορεί να είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς πιο είναι το χειρότερο για τον άνεργο ή τον μερικώς απασχολούμενο με 300 και 400 ευρώ το μήνα, αλλά τα ψέματα με το χρέος πρέπει να τελειώνουν.

Πρώτο: Είναι ψέματα ότι οι αμοιβές των εργαζομένων ευθύνονται για το δημόσιο χρέος.

Αντίθετα, με δεδομένο ότι η πολιτική περιορισμού των μισθών των εργαζομένων συνδυάζεται πάντα με μέτρα που διευρύνουν τα προνόμια και τη χρηματοδότηση του κεφαλαίου, όποτε κηρύσσονται οι μισθοί σε διωγμό πάντα διογκώνεται και το κρατικό χρέος.

Παράδειγμα Α: Το 1985-'87, με το λεγόμενο σταθεροποιητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, απαγορεύτηκαν με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου οι αυξήσεις σε μισθούς για δύο χρόνια.

Κι όμως, ενώ το κρατικό χρέος το 1984 ήταν 5,5% του ΑΕΠ, το 1988 εκτοξεύθηκε στο 15,8% του ΑΕΠ.

Παράδειγμα Β: Το 1992 το κρατικό χρέος είχε φτάσει τα 45,7 δισ. ευρώ.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επικαλούμενη τα δημοσιονομικά, επέβαλε τη γνωστή πολιτική του «0+0=14%» παγώνοντας τους μισθούς και τις συντάξεις για ολόκληρο το 1993.

Κι όμως, το 1994, το δημόσιο χρέος είχε ήδη φτάσει τα 82,4 δισ. ευρώ.

Παρόμοια ήταν και η εικόνα που υπήρξε με το πάγωμα των μισθών της ΝΔ, το 2009, όταν το κρατικό χρέος από 260 δισ. την προηγούμενη χρονιά, ξεπέρασε τα 300 δισ. ευρώ.

Δεύτερο: Είναι ψέματα ότι οι αμοιβές των εργαζομένων συμβάλλουν στη διόγκωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Ισχύει ακριβώς το αντίθετο.

Τα ελλείμματα μεγαλώνουν από το τεράστιο φαγοπότι που έχουν στήσει γύρω από το δημόσιο κορβανά διάφορες μερίδες του κεφαλαίου, οι εκπρόσωποι των οποίων θησαυρίζουν χάρη στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Παράδειγμα Α: Οι χρονιές 2000-2008 αποτέλεσαν την περίοδο της μεγαλύτερης κερδοφορίας που έχουν παρουσιάσει ιστορικά ελληνικές επιχειρήσεις, με τα επίσημα κέρδη να πολλαπλασιάζονται κατά δεκάδες φορές.

Την ίδια στιγμή όμως, τα ελλείμματα αυξήθηκαν χάρη στην πολιτική φοροαπαλλαγών των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αφού οι φόροι που πλήρωσαν οι κεφαλαιοκράτες το 1999 ήταν της τάξης των 4,3 δισ. ευρώ, ενώ το 2008 διαμορφώθηκαν σε μόλις... 5,4 δισ. ευρώ.

Παράδειγμα Β: Ακόμα κι αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι η συνεχής μείωση των κρατικών εσόδων οφείλεται στο γεγονός ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες δεν πληρώνουν φόρους, τα ελλείμματα του Δημοσίου διευρύνονται εξαιτίας της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, για την οποία πληρώνουμε αστρονομικά ποσά για τόκους και χρεολύσια.

Χωρίς τόκους και χρεολύσια σχεδόν ΟΛΟΙ οι κρατικοί προϋπολογισμοί, μέχρι και το 2008, ήταν πλεονασματικοί.

Αυτοί θα συνεχίσουν την παραπληροφόρηση και τον καθημερινό εκβιασμό.

Εμείς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, να το πιστέψουμε μέχρι τέλους, ότι οι εργαζόμενοι δεν χρωστάνε δεκάρα σε κανέναν απολύτως.

Εκείνοι μας χρωστάνε και μας χρωστάνε τα πάντα!

Ο καλύτερος τρόπος να σταματήσουμε τη λεηλασία σε βάρος μας και σε βάρος του τόπου, και να διεκδικήσουμε όσα μας χρωστάνε, είναι να βγούμε τώρα στο δρόμο του αγώνα, να συνταχθούμε τώρα με το Λαϊκό Μέτωπο των εργατών, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων και των νέων, να στηρίξουμε, τώρα, με όλες μας τις δυνάμεις το ΚΚΕ.


Αλλα κουραγιο...







υσ «Εχουμε σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος», αναφώνησε ο πρωθυπουργός κατά την έναρξη της συζήτησης για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Και πράγματι:
Το σχέδιό τους είχε «αρχή»: Το μνημόνιο.
Το σχέδιό τους έχει «μέση»: Το «μεσοπρόθεσμο».
Το σχέδιό τους έχει και «τέλος»: Το... τέλος μας.