ΑΓΑΝΤΑ...

ΒΑΣΑΝΑ ΠΟΥ 'ΧΕΙ Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

ΕΦΤΑΙΓΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ: «Θα τρελαθούμε...

Αυτά που έγιναν χθες δεν τα συλλαμβάνει ούτε η πιο ακραία και καλπάζουσα φαντασία! (...)

Ουδείς εχέφρων άνθρωπος με "κοινό νου" μπορεί να εξηγήσει το τι συνέβη χθες το βράδυ.

Ιστορικό και κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που βρίσκεται οικειοθελώς εκτός της τρέχουσας πολιτικής, με καυστικό χιούμορ, αδυνατώντας να κατανοήσει τους τραγικούς χειρισμούς, απέδιδε το τι συνέβη χθες στην... "έκλειψη της Σελήνης" ή στην... "Πανσέληνο", επισημαίνοντας ότι μόνο με "μεταφυσικό τρόπο" μπορούν να εξηγηθούν όσα συνέβησαν!» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).


ΤΟΝ ΜΑΖΕΨΑΝ: «Η Μάργκαρετ σε ρόλο Φρειδερίκης μαζί με τα πρωτοπαλίκαρα του οικογενειακού κυβερνητικού μαγαζιού και υπουργών (...) ήταν που τον μπλόκαραν από το να προβεί σε σχετικές ανακοινώσεις (...) αυτή είναι η αλήθεια για το μαύρο παρασκήνιο της απόπειρας Παπανδρέου να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία πριν χάσει τη μάχη του Μεσοπρόθεσμου» (το θέμα στην ΑΥΡΙΑΝΗ).


Η ΣΙΓΟΥΡΗ ΛΥΣΗ: «Στο τέλος της ημέρας επανήλθε η "τάξη".

Εν μέσω αναβρασμού στους κόλπους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, που ήταν μακρά νυχτωμένοι, ο πρωθυπουργός επέστρεψε στη "σίγουρη" λύση του ανασχηματισμού (...)

Και όχι μόνον αυτό.

Ζήτησε και ψήφο εμπιστοσύνης - κατ' ουσίαν μόνον από τους βουλευτές του.

Για ποιο πράγμα άραγε;

Μα, για να τον εμπιστευθούν στους χειρισμούς του στο Μεσοπρόθεσμο.

Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια...» (η Κ. Αδάμ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).


ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ;

«Νομίζω ότι δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

Χθες το μεσημέρι, η κυβέρνηση ουσιαστικά παραιτήθηκε.

Παραιτήθηκε με σαφή τρόπο και διά στόματος του ίδιου του Πρωθυπουργού (...) όταν μια κυβέρνηση δεν μπορούσε να κυβερνήσει έως χθες, δεν είναι καθόλου αυτονόητο γιατί ξαφνικά θα αρχίσει να κυβερνά από αύριο» (ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ).


Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ: «Είναι σαφές πως ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί να κυβερνήσει πλέον.

Η μοναδική λύση είναι η άμεση, χωρίς καμία καθυστέρηση, συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας με πολιτικούς και τεχνοκράτες όλων των αποχρώσεων, η οποία θα επαναδιαπραγματευθεί μια συμφωνία με την τρόικα και θα αναλάβει να την εφαρμόσει.

Κάθε καθυστέρηση είναι άκρως επικίνδυνη» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).



«Ολα τα λεφτά» η φωτογραφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ να χειροκροτεί όρθια τον πρωθυπουργό.

Για να σταματήσει το καλαμπούρι με τους διαφωνούντες.

Ολοι τους χειροκρότησαν τον Παπανδρέου που δήλωνε ότι «η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε ένα εντυπωσιακό έργο (...) η επόμενη κυβέρνηση θα είναι πιο αποτελεσματική».

Χειροκρότησαν, δηλαδή, το μέχρι τώρα ξέσκισμα της εργατικής τάξης και έδωσαν έγκριση για να συνεχιστεί αυτό.

Το ίδιο έκαναν λίγο αργότερα και οι βουλευτές της ΝΔ όταν χειροκροτούσαν τον Σαμαρά, που διαβεβαίωνε ότι το κόμμα του θα εφαρμόσει καλύτερα την πολιτική που εφαρμόζει ήδη το ΠΑΣΟΚ.

Κατά τ' άλλα: Θαύμα - θαύμα!

Η δήλωση Παπανδρέου «στηριχτείτε πάνω μου» είχε άμεση αντανάκλαση στη ζωή: Η ΔΕΗ σταμάτησε να κόβει το ρεύμα στα νοικοκυριά, ο ΟΤΕ επανασυνέδεσε τα τηλέφωνα που είχε κόψει.

Οι τράπεζες μείωσαν τις απαιτήσεις τους από όσους δεν μπορούν πια να πληρώνουνε τις δόσεις.

Κι εδώ ακριβώς σταματά το καλαμπούρι.

Στην πραγματική ζωή ένα από τα φαινόμενα της «νέας εποχής» είναι ο χαμός που γίνεται μεταξύ 2.30 το μεσημέρι και 5 το απόγευμα στις λαϊκές αγορές.

Οταν έχουν φύγει οι πάγκοι και δεν έχει προλάβει ακόμα ο δήμος να μαζέψει τα υπόλοιπα.

Σωστό πανηγύρι κάθε μεσημέρι, ειδικά σε μεγάλους δήμους που έχουν δυο και τρεις λαϊκές.

Δεν είναι λίγο κάθε δεύτερη μέρα να εξασφαλίζεις φρέσκα για το τραπέζι του σπιτιού σου κι ας είναι από τα υπόλοιπα.

Η σούπα εξασφαλίζεται.

Το μέλλον είναι εδώ όποιος κι αν είναι στην κυβέρνηση: Τώρα πια όποιος βρίσκει μεροκάματο ξεκινά με μισθό 480 ευρώ καθαρά (κι ας πανηγυρίζει η ΓΣΕΕ ότι από χτες ισχύει μισθός 751 ευρώ). [απο τον Ριζοσπαστη]


Αλλα κουραγιο...




υσ Για την επόμενη μέρα

Στα ψιλά των οικονομικών εφημερίδων πέρασαν κάτι δηλώσεις του οικονομολόγου Ρουμπινί, που ούτε λίγο ούτε πολύ προαναγγέλλει ότι «μια "τέλεια καταιγίδα" απειλεί την παγκόσμια οικονομία, που θα είναι το αποτέλεσμα των δημοσιονομικών προβλημάτων των ΗΠΑ, της επιβράδυνσης της κινεζικής οικονομίας, της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, αλλά και της στασιμότητας της ιαπωνικής οικονομίας».

Τέτοιες κουβέντες δεν πρέπει να λέγονται.

Γιατί κάνουν το λαό να σκέφτεται πως το πρόβλημα δεν είναι αυτουνού ή του άλλου διαχειριστή αλλά του ίδιου του συστήματος.

Και τότε βρίσκει τόπο να αναπτυχθεί η εκτίμηση του ΚΚΕ που καλεί σε αγώνα ενάντια στα μονοπώλια, για την ανατροπή της εξουσίας τους, για μια άλλη οικονομία.