ΑΓΑΝΤΑ...

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΥΝ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ: «Επιχειρώντας κανείς να προσεγγίσει τα αίτια της ελληνικής υποχώρησης δεν μπορεί να μη σταθεί και να μην αξιολογήσει το επικρατήσαν τις προηγούμενες δεκαετίες πνεύμα λαϊκισμού (...)
Βοήθησε στην επικράτησή του ο καλπάζων καταναλωτισμός (...)
Διέβρωσε τους πάντες ο καταναλωτισμός, συνδέθηκε με τους μηχανισμούς του κράτους, ενίσχυσε τις συντεχνίες, νομιμοποίησε τα προνόμια και έδωσε σ' αυτά μορφή λαϊ­κών κατακτήσεων και αδιαπραγμάτευτων δικαιωμάτων.
Σταδιακά αυτή η ώσμωση λαϊκισμού, καταναλωτισμού και διάχυσης των πάσης φύσεως προνομίων οδήγησε στην έκρηξη των εισαγωγών, στην υποχώρηση της εθνικής παραγωγής, στην υπερχρέωση (...)
Κάπως έτσι το μνημόνιο δεν εφαρμόστηκε (...)
Είναι ο διαβρωτικός λαϊ­κισμός αυτός που έκανε τη ζημιά» (ο Α. Καρακούσης στο ΒΗΜΑ).

ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: «Το μέλλον της Ελλάδας εξαρτάται από την δυνατότητά της να ανατρέψει τον κακό της εαυτό.
Γι' αυτό και η Δημοκρατική Συμμαχία διακήρυξε εξαρχής ότι είναι δύναμη ανατροπής (...)
Οι εξελίξεις μας δικαίωσαν (...)
Το ΚΚΕ κινείται στα όρια του νόμου και - με το ΠΑΜΕ ως προμετωπίδα - προσπαθεί, με την παρακώλυση κάθε οικονομικής δραστηριότητας, να προσθέσει νέες στρατιές ανέργων στις ήδη υπάρχουσες (...)
Η ώρα της μάχης είναι τώρα (...)
Το μεταρρυθμιστικό μέτωπο πρέπει να δημιουργηθεί τώρα » (η Ντ. Μπακογιάννη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΑΣΑΡΟΥΝ «ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ»: «Σ' αυτή την κατάσταση βρίσκεται σήμερα η χώρα.
Στο όνομα της σωτηρίας, τη φορτώνουν όλο και περισσότερο με βάρη.
Με ορατό πλέον τον κίνδυνο να βουλιάξει ή να εξεγερθεί (...)
Το ζητούμενο είναι πώς θα απαντηθεί ο εκβιασμός (...)
Δύο μόνο μεθόδους μπορώ να φανταστώ.
Πρώτον με εθνική ενότητα (...) δεύτερον με διεθνή εξόρμηση (...) και τότε ας πάρουν άλλοι την ευθύνη της ρήξης» (ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ).

Οι κήρυκες του συμβιβασμού

Στο όνομα της αποτροπής των απολύσεων, του λουκέτου μιας επιχείρησης, της μείωσης των κερδών της, της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων έχουν θυσιαστεί τα πάντα σα μια πράξη αναγκαίου κακού.

Σε χιλιάδες επιχειρήσεις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ συνεπικουρούμενες πολλές φορές και από την "Αυτόνομη Παρέμβαση" πρωτοστάτησαν στην αποδοχή της κατακρεούργησης των δικαιωμάτων για το "καλό" της επιχείρησης.

Τελικά, το "καλό της επιχείρησης" μεταφράζεται σε απολύσεις, μειώσεις μισθών και το κυριότερο όλων μοιρολατρία, ηττοπάθεια και συμβιβασμό.

Στην Ιταλία, στη Γαλλία και σε άλλες αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες εκατομμύρια εργαζόμενοι είδαν τους μισθούς, τις συντάξεις κ.ά. να κατακρημνίζονται και δεν "άνοιξε μύτη", αντίθετα ενισχύθηκαν οι τάσεις πολιτικής αντιδραστικοποίησης του λαού και απομαζικοποίησης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Λύση στη γραμμή της ρήξης

Οι εργαζόμενοι επιβάλλεται να απαγκιστρωθούν από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, όχι μόνο στενά συνδικαλιστικά, αλλά και από τον πολιτικό τους προσανατολισμό.

Είναι ώρα να σημάνει συναγερμός στους τόπους δουλειάς, στις εργατικές και λαϊκές γειτονιές για να παρεμποδιστεί το παραπέρα τσάκισμα των εισοδημάτων μας, της ζωής μας γενικότερα, στη βάση των όρων διαμόρφωσης μιας ισχυρής εργατικής λαϊκής συμμαχίας με εμπνευστή και καθοδηγητή το ΚΚΕ, που θα δρομολογεί τη συγκέντρωση δυνάμεων για ρήξη και σύγκρουση με τα μονοπώλια, για λαϊκή εξουσία και οικονομία»
(από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)

Αλλα κουραγιο...




υσ ''συμμαχια'' στον αγωνα, εναντιον του λαου