ΑΓΑΝΤΑ...

Το κατασκεύασμα της «ασυλίας»

Ενορχηστρωμένα έπαιξαν πάλι χτες τα συγκροτήματα του Τύπου την άποψη περί «ασυλίας» που απολάμβανε δήθεν η «αριστερά» στη χώρα μας επί χρόνια και που αυτή τελείωσε ή πρέπει να τελειώσει.

Και όταν λένε «αριστερά», εννοούν ΚΚΕ, ή το λένε και ανοιχτά.

Παίρνοντας αφορμή από τις πρόσφατες επιθέσεις του προέδρου της ΝΔ, διάφοροι δημοσιολόγοι βγήκαν να υπερθεματίσουν για την επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ που δεν πρέπει να βλέπει στην αντιΚΚΕ επίθεσή τους «προβοκάτσιες» και «αντικομμουνισμό», αλλά να κοιτάξει να ενσωματωθεί και να κάνει δημιουργικές προτάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου.

Με έμφαση στο ένα ή το άλλο σημείο, πρόκειται για μια άποψη που έχει εκφραστεί και στο παρελθόν και φαίνεται ότι θα επαναληφθεί στην πορεία προς τις εκλογές.

Εξάλλου το ΚΚΕ έχει προειδοποιήσει ότι σ' αυτήν την προεκλογική περίοδο η τρομοκρατία προς το λαό και ο αντικομμουνισμός, στοιχεία που πάντα αξιοποιούν οι αστοί στις προεκλογικές περιόδους, θα είναι πιο έντονα από ποτέ.

Η ιστορία της «ασυλίας» που επαναλαμβάνουν (της «ιδεολογικής ηγεμονίας» είχαν πει παλιότερα), είναι ένα κατασκεύασμα ανύπαρκτο.

Η ταξική πάλη δε σταματάει ποτέ στον καπιταλισμό.

Τα όπλα και οι μηχανισμοί που ενεργοποιεί σε κάθε ιστορική περίοδο η αστική εξουσία ενάντια στην εργατική τάξη και την οργανωμένη πρωτοπορία της είναι διαφορετικά, αλλά ποτέ δε σίγησαν.

Από τους κατασταλτικούς και τους παρακρατικούς μηχανισμούς, μέχρι τη δικαιοσύνη τους και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς διαμόρφωσης της συνείδησης, όλα τα βγάζουν από τη φαρέτρα τους διαχρονικά και διαρκώς προκειμένου να χτυπήσουν το ΚΚΕ.

Τους ενοχλεί όμως όταν το ΚΚΕ αντιστέκεται και αποκαλύπτει αυτή τη διαρκή επίθεση.

Και δεν κάνουν πολεμική στις θέσεις και την πολιτική του, αλλά διαμορφώνουν την αντιΚΚΕ προπαγάνδα τους με το ψέμα και τη διαστρέβλωση.

Οπως π.χ. ότι το ΚΚΕ καταστρέφει επιχειρήσεις με τις απεργίες, ενώ ξέρουν καλά ότι το ΚΚΕ παλεύει για την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και όχι των επιχειρήσεων.

'Η ότι το ΚΚΕ διώχνει από την Ελλάδα επιχειρήσεις, όταν οι αστικές κυβερνήσεις τις επιδοτούν για να επενδύσουν στις γειτονικές χώρες που έχουν ληστρικούς όρους εκμετάλλευσης.

Χρεώνουν στο ΚΚΕ «τον κρατισμό» των κυβερνήσεων.

Αλλά οι εκτεταμένες κρατικοποιήσεις που έγιναν σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους, δεν ήταν κυριαρχία κανενός «σοβιετικού» μοντέλου, όπως λένε, αλλά επιλογές ενίσχυσης του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης σ' εκείνες τις ιστορικές φάσεις.

Οσο για τις εργατικές λαϊκές κατακτήσεις που υπήρξαν σε προηγούμενες περιόδους και εδώ και χρόνια τις ισοπεδώνουν, αυτές δεν είναι δείγμα καμιάς «ασυλίας» αλλά κατακτήσεις που αποσπάστηκαν από τους εργάτες με σκληρή ταξική πάλη και με διαφορετικό συσχετισμό δύναμης.

Ποτέ δεν υπήρξε, λοιπόν, «ασυλία» για το ΚΚΕ.

Γιατί χρησιμοποιούν αυτό το κατασκεύασμα;

Επειδή ακριβώς έχουν σκοπό να εντείνουν την αντικομμουνιστική επίθεση.

Με τον ίδιο τρόπο θέλουν να δημιουργήσουν ενοχές στους εργάτες, στον ίδιο το λαό και να του πουν ότι όσα είχε κατακτήσει ήταν ένα ιδιότυπο καθεστώς που πρέπει να το ξεχάσει διά παντός.

«Ασυλία» στον καπιταλισμό απολαμβάνουν μόνο οι αστοί και τα κόμματά τους.

Η εργατική τάξη, ο λαός δέχονται ανελέητη επίθεση.

Και πρέπει να οργανώσουν τη δική τους αντεπίθεση μέχρι να τους ανατρέψουν.

Το ΚΚΕ είναι στην πρώτη γραμμή αυτής της πάλης.

Αλλα κουραγιο...



υσ Στον αστικό Τύπο το ΚΚΕ είχε και πάλι χτες την τιμητική του. Από τον Μανδραβέλη ως τον Πρετεντέρη κι ενδιάμεσο έναν ποιητή που κατάγγειλε τον κρατισμό, όλοι μαζί χειροκροτούσαν τον Σαμαρά γιατί, λέει, έβαλε τέλος στην ασυλία του ΚΚΕ (σχετικό άρθρο - απάντηση στη σελίδα 4 του σημερινού «Ρ»).

Κορυφαίος, όμως, ένας Βαρίκος, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη Σάμο, που βγήκε πανικόβλητος στο κανάλι να καταγγείλει ότι «όταν γίνει κανόνας το δίκιο του εργάτη, αυτό δεν θα είναι καλό για τη δημοκρατία»..·

Γιατί «σάλταρε» ο βουλευτής; Γιατί γονείς της Ικαρίας, που ο συγκεκριμένος βουλευτής και η πολιτική του κόμματός του εμποδίζουν τα παιδιά τους να πάνε στο σχολείο, τον στρίμωξαν στο αεροδρόμιο και αξίωσαν να δοθεί λύση στο πρόβλημα. Ω του θαύματος, κάτω από την πίεση των γονιών δόθηκαν διαβεβαιώσεις για μια κάποια λύση. Αυτό θεωρεί κακό για τη δημοκρατία ο βουλευτής και με γνήσιο ταξικό ένστικτο, όντας αστική τάξη ο ίδιος, καταγγέλλει την απόφαση των γονιών να γίνει νόμος το δίκιο του εργάτη.