Κυριακή 27 Μαρτίου 2011








ΑΓΑΝΤΑ...

Επέμβαση με το βλέμμα στην ευρεία Μέση Ανατολή και στην Αφρική

Η «Αυγή της Οδύσσειας», μια ονομασία ίσως από τις πιο πετυχημένες σε σχέση με τους στόχους της, άρχισε το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου και, μέχρι στιγμής, το μόνο βέβαιο είναι ότι ουδείς γνωρίζει πώς ακριβώς εξελίσσεται, πώς θα προχωρήσει, ούτε φυσικά πώς και πότε θα καταλήξει.

Η «πολύτιμη» Λιβύη...

Οι χώρες της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου ελέγχουν περισσότερο από το 60% των ενεργειακών αποθεμάτων παγκοσμίως.

Εδώ και χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη μια ολοένα κλιμακούμενη ενδο-ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση για τον έλεγχο των ενεργειακών αυτών πηγών και δρόμων, που οξύνεται περαιτέρω από την ανάδυση δυνάμεων που καταναλώνουν ενέργεια, π.χ. Κίνα, που ελέγχουν πηγές και δρόμους ενέργειας, π.χ. Ρωσία, και δυνάμεις που ενισχύουν τη θέση τους οικονομικά, π.χ. Ινδία, Βραζιλία.

Με δεδομένο ότι η Λιβύη κατατάσσεται στην 9η θέση παγκοσμίως με αποδεδειγμένα πετρελαϊκά αποθέματα 43,6 δισ. βαρέλια (3,5% επί του συνόλου), με 1.500 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, με δεδομένο ότι το εξαγώμενο πετρέλαιο, στη συντριπτική του πλειοψηφία (περίπου 80%) προορίζεται για την ευρωπαϊκή αγορά, ότι είναι καλής ποιότητας και ότι αποφέρει τεράστια κέρδη, καθώς το κόστος εξόρυξής του δεν είναι μεγάλο, είναι προφανές γιατί δεν έπαψε ποτέ να εντάσσεται, είτε με το ...καλό είτε με το άγριο, στα σχέδια των ιμπεριαλιστών.

Σε αυτά, θα πρέπει να προστεθούν ορισμένα επιπλέον χαρακτηριστικά.

Εξίσου πολύτιμα για ολόκληρη την περιοχή είναι τα αποδεδειγμένα αποθέματα φρέσκου νερού, σε πηγάδια δεκάδων χιλιάδων χρόνων κάτω από την έρημο στο νότο της Λιβύης, στη λεκάνη της νοτιοανατολικής Κούφρας, τα οποία το καθεστώς Καντάφι, σε συνεργασία με αμερικανικές εταιρείες, ήδη από τη δεκαετία του '80, προσπαθεί να αξιοποιήσει διά μέσου ενός τεράστιου έργου που, αυτή τη στιγμή, βρίσκεται σχεδόν στη μέση και έχει μεταφέρει νερό προς τις ακτές του κόλπου της Σύρτης.

Επιπλέον, η Λιβύη συνορεύει με χώρες όπως η Αλγερία, η Τυνησία, η Αίγυπτος, ο Νίγηρας και το Τσαντ.

Η αφρικανική ήπειρος, στο σύνολό της, αποτελεί ένα πρώτης τάξης πεδίο αντιπαράθεσης και η εξαπόλυση της επίθεσης κατά της Λιβύης δεν είναι παρά η αφορμή που ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις αναζητούσαν για να αρχίσουν να ξετυλίγουν το νήμα της ανατροπής της κατάστασης που σήμερα έχει διαμορφωθεί στην αφρικανική ήπειρο (χάραξη νέων συνόρων κλπ.).

Ο πετρελαϊκός «εκσυγχρονισμός»

Τόσο η βρετανική BP όσο και η γαλλική «Total» είχαν (η πρώτη το 2007 και η δεύτερη το 2009 ως ανανέωση) εξασφαλίσει μακρόχρονα συμβόλαια εκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου της Λιβύης.

Ανάλογα συμβόλαια είχαν επίσης η ιταλική ENI, η ισπανική «Repsol», οι αμερικανικές «Εxxon Mobil», «Chevron», «Occidental Petroleum», «Hess», «Conoco Phillips», η κινεζική «China National Petroleum Corp.» (που απορροφά το 11% του λιβυκού πετρελαίου), η γερμανική RW DIA E.

Ομως, τον τελευταίο καιρό φαίνεται πως η ηγεσία Καντάφι προσανατολιζόταν σε διαφορετικές συμμαχίες με ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Σύμφωνα με τους «Τάιμς της Ασίας», σε συνέντευξή του στη γερμανική τηλεόραση, είχε πει:«Τα πετρελαϊκά μας συμβόλαια θα πάνε σε ρωσικές, κινεζικές και ινδικές εταιρείες».

Καθόλου τυχαία, δηλαδή τις χώρες της BRIC και καθόλου τυχαία επίσης τέσσερις από τις πέντε αποχές στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προήλθαν από αυτές τις χώρες (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα).

Ταυτόχρονα, ο Μ. Καντάφι προωθούσε νέες συμφωνίες, έτσι ώστε οι μεγάλες ευρωπαϊκές και αμερικάνικες εταιρείες να παίρνουν μικρότερο ποσοστό από το πετρέλαιο που εξορύσσεται.

Από εταίρος ...«παρανοϊκός»

Κατόπιν αυτών των εξελίξεων, γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί οι Αμερικάνοι και οι Γαλλο-Βρετανοί ανέλαβαν άμεσα ηγετικό ρόλο στην «ανθρωπιστική επέμβαση».

Εσπευσαν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των μεγάλων πετρελαϊκών τους εταιρειών που απειλούνταν άμεσα, αφού ο Καντάφι απείλησε με τον πιο άμεσο τρόπο τις συμφωνίες με τις μεγάλες ευρωπαϊκές και αμερικάνικες εταιρείες.

Σε καμιά, όμως, περίπτωση την κινεζική CNPC.

O κύβος, λοιπόν, είχε ριφθεί.

Η «στροφή» 180 μοιρών συγκεκριμένων ηγεσιών απέναντι στο καθεστώς Καντάφι αποτελεί, ίσως, την καλύτερη απόδειξη όχι μόνο του υποκριτικού ανθρωπιστικού τους ενδιαφέροντος, αλλά και της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων όσο περισσότερο εντείνεται η καπιταλιστική κρίση.

Υπό μεγαλύτερη πίεση φαίνεται ότι βρέθηκε το γαλλικό κεφάλαιο, το οποίο εκτός από την κρίση του εντός Γαλλίας, που σαφώς επιδιώκει να εξάγει, έχει δεχτεί τα περισσότερα «χαστούκια» τα τελευταία χρόνια: Εχει υποχρεωθεί να δεχτεί τους όρους του γερμανικού κεφαλαίου και στο σχέδιό του για την Ενωση για την Μεσόγειο έχει διεισδύσει κάπως στις αραβικές χώρες του Κόλπου, αλλά δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, έχασε τα ερείσματά του στη Βόρεια Αφρική, πλην Λιβύης, και απειλείται από ανερχόμενες δυνάμεις, όπως οι Κίνα - Ινδία, στην υποσαχάρεια Αφρική, όπου επίσης βρίσκονται οι ΗΠΑ.

Σε ανάλογη θέση και το βρετανικό κεφάλαιο, με τον πρωθυπουργό Κάμερον να υπογράφει, λίγο μετά την εκλογή του, «στενή στρατιωτική συνεργασία» με τη Γαλλία, επαναφέροντας, έτσι, για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τη βρετανο-γαλλική συμμαχία στο προσκήνιο.

Μια «συμμαχία» που είχε εμφανιστεί τελευταία φορά στην κρίση στο Σουέζ, για να υποχρεωθεί σε υποχώρηση από την ευρύτερη Μέση Ανατολή από τις ΗΠΑ, οι οποίες έκτοτε την ελέγχουν και επιδιώκουν να συνεχίσουν να το πράττουν.

Τέλος, κατά πολλούς, η, χαμηλών τόνων, τουλάχιστον σε διπλωματικό επίπεδο, στάση της Ουάσιγκτον είναι η πλέον αποκαλυπτική της όλης κατάστασης.

Είναι βέβαιο ότι η Ουάσιγκτον εκτός από συμφέροντα, έχει και συνομιλητές στο «στρατόπεδο Καντάφι».

Φυσικά, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν θα έμενε θεατής σε μια επέμβαση που μπορεί ν' ανοίξει τους «ασκούς του Αιόλου» για τα συμφέροντά του στο σύνολο του αραβικού κόσμου και στην αφρικανική ήπειρο.

Είναι, όμως, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ξεκάθαρο ότι οι ΗΠΑ θέλουν να παραδώσουν τη διοίκηση της όποιας επιχείρησης (φυσικά όχι στη Γαλλία).

Θεωρητικώς, όλα αυτά τα ...πρακτικά ζητήματα για την επόμενη μέρα θα κληθεί να «απαντήσει» η σύνοδος του Λονδίνου, στις 29 Μάρτη.

Κάτι που, φυσικά, λόγω των αντιθετικών κινήτρων και φιλοδοξιών, δεν πρόκειται να συμβεί.

Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη, όπως όλα δείχνουν, είναι μόνο το πρώτο επεισόδιο μιας περιπέτειας που μόλις άρχισε, με τους λαούς της ευρύτερης περιοχής να πληρώνουν με το αίμα τους την «Οδύσσεια» της ικανοποίησης συμφερόντων των μονοπωλίων.

Αλλα κουραγιο...




υσ Ουδείς, πλέον, πιστεύει ότι η ΝΑΤΟική κατοχή στο Αφγανιστάν ξεκίνησε «με στόχο να συλληφθεί ο μπιν Λάντεν», ούτε ότι η επέμβαση και κατοχή στο Ιράκ έγινε «για να φύγει ο Σαντάμ Χουσεΐν ή να απενεργοποιηθούν τα όπλα μαζικής καταστροφής» που δεν αποδείχτηκε ποτέ ότι κατείχε............................ΛΥΚΟΣΥΜΜΑΧΙΑ.

7 σχόλια:

  1. οπως τα λες δημητρη μου αυτα που γινονται ειναι τα πρωτα επεισοδια μιας περιπετειας που μολις αρχισε, με τους λαους της ευρυτερης περιοχης να πληρωνουν με το αιμα τους την «Οδύσσεια» της ικανοποιησης συμφερντων μονοπωλιων......

    χαιρετισματα στο Κατερινακι κι οταν ελθετε ανδρο να τα πουμε οπωσδηποτε απο κοντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ali καλησπερα, δυστυχως, οραμα τους ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ.

    Αν καταφερουμε θα τα πουμε τελος του Απριλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Kαι δυστυχως...και με την συμφωνια...
    Των ντοπιων...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δημητράκη μου!
    Ομολογώ ότι όταν έρχομαι σπίτι σου, τελευταίως ανοίγει η ψυχή μου με τις φωτογραφίες που επιλέγεις...
    Σκέψου ναρχομουν και για καφέ σήμερα...της παρηγοριάς θάταν?
    Αντε κουράγιο...
    (Υ.Γ. στο τέλος μόνοι μας θα μείνουμε στην μπλογκογειτονιά...ένας-ένας την κάνει)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαστορα καλως ορισες!
    Των ντοπιων που παντα βρισκονται για ν'ανοιγουν κερκοπορτες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Kariatida 62 kαλησπεροκαλημερα, ας ερχοσουν και σιγουρα δεν θα ηταν της παρηγοριας.
    Ελα μην κανεις ετσι, ειναι στο σταδιο της ''αδιαφοριας'', μετα θα γινει το ξεπεταγμα και θα γινεται ''πανζουρλισμος'', μη σε παιρνει απο κατω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λες??? Να δω πότε θα γίνει αυτό το ξεπέταγμα...γιατί όλους σε χειμερία νάρκη τους βρίσκω!
    Καλά εγώ είμαι με την παλιά ακόμη ώρα και να δω πώς θα ξυπνήσω αύριο!
    Αντε καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή