ΑΓΑΝΤΑ...


Σε συγκρότηση «μετώπου» υπέρ του... μνημονίου κάλεσε ο πρόεδρος των βιομηχάνων, ο κ. Δασκαλόπουλος.

Επειδή είναι προφανές και αναμενόμενο ότι το «αγωνιστικό» κάλεσμα των βιομηχάνων θα προκαλέσει συνωστισμό «προθύμων», καλό είναι να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι ότι θα πρέπει να βολευτούν στις πίσω θέσεις του «μετώπου».

Οι πρώτες και μπροστινές θέσεις, οι εκ δεξιών και εξ ευωνύμων του κ. Δασκαλόπουλου, είναι ήδη πιασμένες από τους κ. κ. Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου, Α. Λοβέρδο, Γ. Καρατζαφέρη, Ντ. Μπακογιάννη, τη μισή ΝΔ (η άλλη μισή θέλει μεν το μνημόνιο αλλά με άλλο «μείγμα») και λοιπούς «αντιστασιακούς».

Ο κ. Ραγκούσης, κοινωνός του φινετσάτου παραβολικού λόγου τον οποίο έχει αναγάγει σε επιστήμη το ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να επισημάνει το μέγεθος του προβλήματος, φιλοδώρησε το έθνος με την ακόλουθη πληροφορία: «Το χρέος - είπε - είναι πνευμονία, δεν είναι κρυολόγημα».

Η διάγνωση είναι πολύ σοβαρή.

Αφενός διότι γίνεται από τον αποκαλούμενο και «πρωθυπουργεύοντα εσωτερικού». Αφετέρου διότι θυμίζει εκείνα τα ωραία του «δόκτορα» Ντομινικ Στρος - Καν, ο οποίος προσφάτως μας είχε μαλώσει να παίρνουμε ανελλιπώς τα «φάρμακα» που μας χορηγεί ο «γιατρός», δηλαδή το ΔΝΤ.

Τα περίφημα σπρεντ δανεισμού του ελληνικού δημοσίου, στα τέλη του 2009, ήταν κάτω από τις 250 μονάδες βάσης.

Ενα χρόνο αργότερα, στα τέλη του 2010 - και μετά από εφτά μήνες εφαρμογής του μνημονίου - τα σπρεντ είχαν εκτιναχθεί στις 1.000 μονάδες.

Χτες μόλις τα σπρεντ κινούντο στις 900 μονάδες βάσης.

Με άλλα λόγια οι «σωτήρες» του λαού και του τόπου πέτυχαν έναν πραγματικό άθλο: Από τον καιρό που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας και από τη στιγμή που έφεραν την τρόικα για να συνδράμει το έργο τους, κατάφεραν και... τετραπλασίασαν τα τοκογλυφικά με τα οποία γδέρνουν την Ελλάδα οι περιβόητες «αγορές».

Πρόκειται για τις ίδιες «αγορές» τον «κατευνασμό» των οποίων έχει αναλάβει το ΠΑΣΟΚ εφαρμόζοντας το μείγμα της γνωστής «σοσιαλιστικής» άμα τε και «πατριωτικής» συνταγής: Μείωση μισθών και συντάξεων, επιβολή εξοντωτικών φόρων, ξεπούλημα (συγνώμη: «αξιοποίηση») της δημόσιας περιουσίας κ.ο.κ.

Το δημόσιο χρέος, ένεκα του οποίου υποτίθεται ότι οι Ελληνες υφίστανται τις «αναγκαίες» θυσίες, μετά τις αναθεωρήσεις και τις κόντρα αναθεωρήσεις, στα τέλη του 2009 «έκλεισε» - με τη βούλα της ΕΕ - στα 298 δισ. ευρώ.

Ητοι 126,8% του ΑΕΠ.

Ενα χρόνο αργότερα, στα τέλη του 2010 - και μετά από δύο διαδοχικές «επικαιροποιήσεις» του μνημονίου - το δημόσιο χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε στα 340 δισ. ευρώ.

Ητοι 150% του ΑΕΠ.

Πρόκειται για δεύτερο κατά σειρά άθλο, ακόμα μεγαλύτερο και από τον προηγούμενο: Η κυβέρνηση, η οποία όσα πράττει και διαπράττει τα δικαιολογεί στο όνομα της μείωσης του χρέους, κατόρθωσε μέσα σε ένα χρόνο και διόγκωσε περαιτέρω το χρέος.

Είναι το ίδιο αυτό χρέος από το οποίο πασχίζει, υποτίθεται, να μας απαλλάξει!

Το συμπέρασμα είναι μάλλον πρόδηλο: Το μόνο αληθινό που υπάρχει πάνω τους είναι το «Αληθινό θράσος» τους.

Διαθέτουν τόσο και τέτοιο «αληθινό θράσος», που μπροστά του ωχριά ακόμα και εκείνο της ομότιτλης ταινίας που αυτόν τον καιρό προβάλλεται στους κινηματογράφους.

Αλλα κουραγιο...





υσ «Θα μας (σ.σ.: τους) πάρουν
όλους με τις πέτρες»
(Γ. Παπανδρέου, Βουλή, 4/6/2010)