ΑΓΑΝΤΑ...

ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΡΟΥΣΙΤ ΠΑΣΙΑ.

Μου γράφεις ενα μπουϊρουτί, λέγεις νά προσκυνήσω.
κ΄εγώ πασιά μου ρώτησα τον π..... μου τον ίδιον,
κ΄αυτός μου απεκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω!
κ΄αν έλθης κατ΄επάνω μου, εύθυς νά πολεμήσω !


Άκου ρε γιε της καλογριάς,
ο φίλος σου είμαι ο Πανουργιάς
ο φίλος σου είμαι ο Πανουργιάς
και το δεξί σου χέρι
κι εκείνος που καλύτερα
απ’ ολουνούς σε ξέρει.
…Λένε πως παίζεις με χανουμάκια,
με τουρκοπούλες και καλογριές
και σ’ αραδιάζουνε βρισιές.
Πως μπαινοβγαίνεις στους μαχαλάδες,
με ντερβισάδες στήνεις χορό
και με ρωτάν και τι να πω;
Λένε πως έχεις αλισβερίσι,
μ’ Αλή Πασάδες κάνεις χωριό
και σε ρωτάω τι να τους πω…
και σε ρωτάω τι να τους πω.
Πες τους ρε φίλε Πανουργιά,
(ορέ) έχω εις στον πούτσον μου βιολιά,
(ορέ) έχω εις στον πούτσον μου βιολιά
έχω και τουμπερλέκια
κι όπως γουστάρω τα βαρώ
και σπάω τα ζεμπερέκια.
Όταν γυρίσω θα τους γαμήσω
και αν αργήσω δώσ’ τους κι αυτό,
είναι τ’ αρχίδια μου τα δυο.
Όπως στα λέω να τους τα γράψεις,
όπως στα λέω να τους τα πεις,
Καραϊσκάκης σεβνταλής,
Όπως στα λέω να τους τα γράψεις,
όπως στα λέω να τους τα πεις,
Καραϊσκάκης σεβνταλής,
Καραϊσκάκης μπεσαλής.
Καραϊσκάκης γεια χαρά,
γεια σου ρε γέρο του Μοριά
γεια σου ρε γέρο του Μοριά
και γεια που σ’ αγαπάνε.
Γεια τους που δε λυγίζουνε
και που δεν προσκυνάνε.
Λένε για μένα τα καρακόλια,
άκου τι λένε να μη γαμή…,
μίλα κι εσύ ρε Θοδωρή.
Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις,
όπως τα λέμε να τους τα πεις,
Καραϊσκάκης Θοδωρής.
Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις,
όπως τα λέμε να τους τα πεις,
Κολοκοτρώνης και Γιωργής,
Καραϊσκάκης Θοδωρής.
Γεια σου ρε Ανδρούτσο, γεια χαρά,
γεια σας παιδιά μου αητόπουλα
Γεια σας παιδιά μου αητόπουλα
που ‘χετε αητό πατέρα
κι όποιος δε με κατάλαβε,
τότε ας μας κάνει αέρα.
Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις,
όπως τα λέμε να τους τα πεις,
Ανδρούτσος, Γιώργης, Θοδωρής.
Έτσι μου είπαν να σας τα γράψω,
έτσι μου είπαν λόγω τιμής,
Ανδρούτσος, Γιώργης, Θοδωρής.
Έτσι μου είπαν να σας τα γράψω,
έτσι μου είπαν λόγω τιμής,
μαζί τους είμαστε κι εμείς,
μαζί σας είμαστε κι εμείς.


Στὸ 1826 ὁ Καραϊσκάκης μὲ τρεῖς χιλιάδες ἄντρες διανυκτέρευε στὸ ὕπαιθρο κοντὰ στὸ Κερατσίνι.
῏Ηταν Δεκέμβρης μήνας καὶ ἡ νύχτα ἦταν ἄγρια καὶ παγερή.
Τὸ χιόνι ἦταν στρωμιένο καὶ ὁ στρατὸς ὑπόφερε πολύ. ᾽Εκεῖ πιὸ πέρα ἦταν ἀραγμένο τὸ πλοῖο τοῦ Ψαριανοῦ Γιαννίτση, ποὺ ἦταν στὶς διαταγὲς τοῦ ἀρχιστρατήγου.
῾Ο πλοίαρχος βλέποντας τὸν καιρό, ἔστειλε μιὰ βάρκα, γιὰ νὰ παραλάβη τὸν ἀρχηγὸ νὰ περάση τὴν νύχτα του στὸ πλοῖο, γιὰ νὰ μὴν κακοπαθήση.
῾Η ἀποστολὴ βρῆκε τὸ χαλύβδινο ἀρχηγὸ νὰ κοιμᾶται μὲ τὴν κάπα του, ἔχοντας γιὰ προσκέφαλο ἕνα λιθάρι καὶ τὰ νῶτα του ἀκουμπισμένα σ’ ἕνα θάμνο χιονισμένο.
῾Ο Καραϊσκάκης ξυπνώντας στὴ φωνὴ τοῦ ναύτη, πήδησε ὀρθὸς καὶ κατὰ τὴν κλέφτικη συνήθεια ἔπιασε μὲ τὸ δεξί του τὴν πιστόλα του.
―Τί εἶναι ὠρέ; ρώτησε. ―Ἀρχηγὲ, ἡ νύχτα εἶναι κρύα, χιονοκαιρός ὅπως βλέπεις.
Γι’ αὐτὸ ὁ καπετὰν Γιαννίτσης σὲ προσκαλεῖ νὰ κοιμηθῆς στὸ καράβι.
- ῎Ε, εἶναι τόσο μεγάλο τὸ καράβι σας καὶ τοὺς παίρνει ὅλους ἐκείνους γιά; Ἀπάντησε δείχνοντας τοὺς στρατιῶτες του.
―῎Οχι!
―Τότε φύγε!
―Καὶ ξανάπεσε μὲ τὴν κάπα του νὰ κοιμηθῆ!

"Κερατάδες! Αυτουνούς οπού αιχμαλωτίσατε ήτον εδικοί σας, ήτον Τούρκοι, ήτον Εβραίοι, διότι αυτό θά ειπή ραγιάς. Ιδού οι "Ελληνες! Αυτοί σας χέζουν και τώρα και πάντα".

Γεννημένος στρατιώτης ανοιχτόκαρδος καί πλούσιος στη ψυχή, αντιοικονομιστής και αντιωφελιμιστής όπως ήταν, κέρδιζε την εκτίμηση και το σεβασμό των στρατιωτών και για το ότι ήξερε να συμπεριφέρεται αναλόγως στον καθένα και άνάλογα με την κάθε στιγμή, με γνώμονα του το δίκαιο και ποτέ τις προσωπικές του διαθέσεις.
Στα παλληκάρια του που διακρίνονταν στις μάχες, στους Έλληνες του, απέδιδε χίλιες δυο τιμητικές διακρίσεις και τους φιλοδωρούσε με μπιστόλες καί φλουριά.
Με καμάρι τους παρουσίαζε στους άλλους αξιωματικούς, προβάλλοντας τους σαν παράδειγμα προς μίμηση.
Αντίθετα, τους αχρείους και δειλούς τους γελοίοποιούσε και τους καταξευτέλιζε, αποκαλώντας τους "σαπιοκοιλιές", "ψοφίμια" και άλλα παρατσούκλια, τα οποία ο κόσμος χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα.

Όλοι Αξιωματικοί τε και Στρατηγοί δεν εφοβούντο, δεν ευλαβούντο μήτε έθνος, μήτε Διοίκησιν, μόνον τον Καραϊσκάκην εφοβούντο και έτρεμον.
Εν ταυτώ όμως και τον εσέβοντο και τον ηγάπων.
Η Ελλάς άλλον αξιώτερον Αρχηγόν και φρονιμώτερον δεν εγνώρισεν παρά τούτον και εις τα πολεμικά και εις το να διοική στρατεύματα Ελληνικά τής Επαναστάσεως".

Η στρατηγικότητα και το μεγαλεπήβολο πνεύμα του Καραϊσκάκη, σέ συνδυασμό με την αμετακίνητη απόφαση του νά παραμείνη πιστός στην ιδέα της Ελευθερίας, καί η άμεμπτη συμπεριφορά του, που δέν άφηνε περιθώρια παρερμηνείας, έφεραν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τους διωρισμένους πράκτορες της Λογοκρατίας, που αδυνατούσαν να πραγμοτοποιήσουν τα σχέδια, γιά τα οποία είχαν έλθει στήν Ελλάδα.

Οι Άγγλοι αναγκάστηκαν να αποβάλουν τις μάσκες του "φιλελληνισμού" και να συνεργάζωνται ανοιχτά με τον Ιμπραήμ, προκειμένου νό καταπνίξουν τήν Επανάσταση.

Ο πρόξενος τους στην Πάτρα Green, ήταν ο τροφοδότης των πολιορκητών του Μεσολογγίου. Ο Κόχραν, αρχιναύαρχος, ανέλαβε τη Διοίκηση του στρατού ξηράς, ένώ ο Τσώρτς, αρχιστράτηγος, έκανε κρουαζιέρες στό Σαρωνικό.

Ο Φαβιέρος ανέλαβε τόν τελευταίο ρόλο του προβοκάτορα, δίνοντας παραπλανητικές πληροφορίες στον Καραϊσκάκη, όσον άφορα την κατάσταση των κλεισμένων στην Ακρόπολη.
Ο στρατηγός όμως τους ανεχόταν, παρά την αγανάκτηση του στρατεύματός του, αλλά τους ανάγκαζε κάθε φορά να εξευτελίζονται ακόμη περισσότερο, αποκολύπτοντας το βρώμικο παιχνίδι τους.

Oι ξενόφερτοι αντιλήφθηκαν πολύ καλά, ότι είνοι αδύνατη η εφαρμογή των σχεδίων τους, όσο θα ζούσε ο Καραϊσκάκης, και αφού εξάντλησαν όλα τα μέσα, έφθασαν στη δολοφονία.

Η εξουσιαστική Λογοκρατία κατελήφθη από τρόμο και σύγχυση στο αντίκρυσμα ενός Έλληνα και μόνο, ενός στρατιώτη της Ελευθερίας.

Το απελεύθερο πνεύμα του, η ηθικο-πνευματική αυτάρκεια του, η αυστηρή προσήλωση του στο έργο και το δίκαιο, η φιλαλήθειά του και οι αξιωκρατικές του αρχές, ώδηγούσαν σίγουρα καί ασφαλώς στή Νίκη.

Oι χιλιάδες των στρατιωτών που αυθόρμητα τον ακολουθούσαν και ολοένα αυγάταιναν, η αγάπη του άμαχου κόσμου της Ελλάδας που τον Θεωρούσαν πατέρα τους, οι μανάδες που συμβούλευαν τα παιδιά touc να μοιάσουν του "νόθου γιου της καλογρηάς", αποτελούν τον ασφαλέστερο δείκτη του μεγαλείου και της ακτινοβολίας που ασκούσε ο μέγας πολέμαρχος του Ελληνισμού.

Αλλα κουραγιο...




υ.σ η γλωσσα της αληθειας ειναι μια.