ΑΓΑΝΤΑ...

ΜΟΝΗ ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥΣ, ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΜΠΙΖΝΕΣ: «Η γερμανική πλευρά έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον να επενδύσει στην Ελλάδα (...) Η Καγκελαρία ενδιαφέρεται για να επενδύσει σε μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, φέρεται να έχει τον πρώτο λόγο για την αξιοποίηση του Ελληνικού, ενώ δείχνει την προτίμησή της για την ΕΛΒΟ, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ κ.ά. (...) Για τον κ. Φούχτελ, εντεταλμένο της Γερμανίδας καγκελαρίου (...) η αναδιάρθρωση της αγοράς εργασίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση» (στο ΒΗΜΑ).

ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ: «Τώρα που οι επενδυτές διαπιστώνουν ότι η Ελλάδα είναι φτηνή αλλά κρύβει τεράστιες αξίες, η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί. Χρειάζονται κινήσεις για την ενθάρρυνση των επενδυτικών πρωτοβουλιών όχι τόσο στο εργασιακό μέτωπο όπου ήδη το κόστος έχει ισοπεδωθεί όσο στη θέσπιση συγκεκριμένων και απλών κανόνων» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΖΟΥΜΙ: «Από τον Απρίλιο του 2013 τα όρια της ΕΓΣΣΕ θα καθορίζονται από το κράτος» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΤΟ ΚΟΜΠΡΕΜΙ: «Η προσοχή όλων εστιάζεται στο αποτέλεσμα (...) Απαιτούνται δύο προϋποθέσεις (...) να επιδείξει η ελληνική πλευρά σοβαρότητα, βούληση, σθένος και ικανότητα (...) Αποτελεί καλό οιωνό ότι αυτά τα στοιχεία υπάρχουν από την πλευρά της κυβέρνησης (...) Η δεύτερη προϋπόθεση να λειτουργήσει υπέρ των συμφερόντων της χώρας η κινητοποίηση (...) Οι διοργανωτές οφείλουν να διασφαλίσουν ότι το μήνυμα και οι εικόνες από το συλλαλητήριο που θα μεταδοθούν παγκοσμίως θα είναι αποκλειστικά και μόνο το πλήθος, το πάθος και η αγωνία των διεκδικήσεων» (στα ΝΕΑ).

Η ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ: «Οι Ελληνες πρέπει να μην αφήσουμε τη χώρα να κατρακυλήσει σε μια εμφύλια σύρραξη ή στο ανεξέλεγκτο χάος της βίας» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΙ Η ΑΠΕΙΛΗ: «Ζήσαμε μια γενική πρόβα εκτροπής (...) Η δημοκρατία μας κρέμεται πλέον από μια κλωστή» (στο ΒΗΜΑ).

Οργανωμένοι με το Πανεργατικό Μέτωπο

«Να μου φέρετε το Ριζοσπάστη, δεν μπορώ να βγω πια απ' το σπίτι». Και πήγαμε. Η Ελένη είναι υποχρεωμένη να 'ναι πια 24 ώρες το 24ωρο δίπλα στο παιδί, την τετραπληγική Μαρία. Κουβέντα στην κουβέντα έπεσε στο τραπέζι και το στοιχείο: Η Μαρία παίρνει 94 ευρώ επίδομα το μήνα. 94 ευρώ! «Να διαδηλώσετε και για μας αύριο», η τελευταία κουβέντα της Ελένης.

«Δεν θα 'ρθω στη διαδήλωση, με πήραν τηλέφωνο να πάω να καθαρίσω μια σκάλα, δεν μπορώ να τ' αφήσω, του Νίκου του κόψαν και το επίδομα ανεργίας, συγνώμη...» η κουβέντα της Λίτσας.

«Αν σας δώσω τα φάρμακα που γράφει η συνταγή πρέπει να πληρώσετε τη διαφορά τιμής που έχουν με τα γενόσημα (...) δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά (...) θα πάτε στη διαδήλωση αύριο; θα φωνάξετε και για μας;», η κουβέντα στο φαρμακείο.

Δύσκολες μέρες, σκληροί καιροί, όμως, δε φτάνουν πια οι καταγραφές.

Είμαστε εκεί όπου πρέπει να μπορούμε να πάρουμε μαζί μας στη διαδήλωση και τη Μαρία και την Ελένη. Είναι η μέρα που πρέπει να 'χουμε μαζί μας στη διαδήλωση και τη Λίτσα και τον Νίκο. Από χτες έπρεπε ήδη να 'ναι μαζί μας και ο φαρμακοποιός. Κανενός η ζωή δε θα αλλάξει «δι' αντιπροσώπου».

Το «σπουδάζουν» πια ένας προς έναν οι εργάτες που κατά καιρούς ψήφισαν από 'δώ κι από 'κεί, περιμένοντας απ' άλλους τη σωτηρία. Τώρα πια δεν αντιμετωπίζουν σαν αλαφρόμυαλο τον κομμουνιστή που τους μιλά με τα λόγια του ποιητή: «Χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς». Το διαπιστώνουμε αυτό σε κάθε συνέλευση στους χώρους δουλειάς.

Στον αντίποδα τα «εξάστηλα» επιμένουν να μιλάνε για μια άλλη ζωή. Οχι αυτή που ζούμε στις λαϊκές γειτονιές. Μιλάνε για τη Μέρκελ και την ανάγκη «η Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της». Κινδυνολογούν με άρθρα περί «εμφύλιας σύρραξης» και απειλούν χαρακτηρίζοντας τους εργατικούς αγώνες «εκτροπή».

Η Ελλάδα, στην οποία αναφέρονται, δεν είναι η δική μας Ελλάδα. Το χρέος δεν είναι των εργατών. Οσα κι αν λέει και γράφει η αστική προπαγάνδα δείχνοντας τους εργάτες σαν υπεύθυνους για την κρίση, πολλοί είναι αυτοί πλέον που γνωρίζουν: καμιά θυσία για την πλουτοκρατία.

Ο αστικός Τύπος δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Στα ψιλά, στις μέσα σελίδες διαβάζουμε για τις μπίζνες που συνοδεύουν την επίσκεψη της καγκελαρίου στην Αθήνα.

Φόρα παρτίδα, επίσης, βλέπουμε έναν από τους επίδοξους διαχειριστές, τον Τσίπρα, να κλείνει το μάτι στους καπιταλιστές δηλώνοντας: «Συγκρούονται δύο στρατηγικές, η πρώτη λέει ότι η κρίση θα τεθεί υπό έλεγχο μέσα από τη λιτότητα (...) η δεύτερη ότι (...) πρέπει να στραφούμε ξανά σε κεϊνσιανές πολιτικές».

Τους λέει, δηλαδή, ότι χωρίς να πειραχτεί το μονοπωλιακό κεφάλαιο μπορούν με επιδόματα φιλανθρωπίας να εκτονωθεί η κατάσταση. Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο καθησυχασμού, ο αστικός Τύπος μπορεί να αξιώνει να εκφραστούν στις διαδηλώσεις το πλήθος, το πάθος και η αγωνία, αλλά προς θεού ως εκεί και μη παρέκει.

Αλλού είναι ο δρόμος των εργατών, τον περιγράφει το ΠΑΜΕ στην προκήρυξη: Να μη περάσουν τα βάρβαρα μέτρα, να καταργηθούν οι αντιλαϊκές συμφωνίες, τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις, μονομερή διαγραφή του χρέους και αποδέσμευση τώρα από τη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αυτό είναι το μήνυμα, αυτό παλεύεται μέσα στους χώρους δουλειάς, σ' αυτό το δρόμο διαδηλώνουμε σήμερα, γι' αυτό οργανώνουμε την επόμενη απεργία στις 18 του μήνα.

Αλλα κουραγιο...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, υσ 1 ΟΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΣΤΗ 1μ.μ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ.

Συγκέντρωση και στη Θεσσαλονίκη, στις 7 μ.μ., στο Αγαλμα Βενιζέλου, και σε πολλές πόλεις της χώρας Στάση εργασίας στον ιδιωτικό τομέα σε Αττική και Θεσσαλονίκη, πανελλαδική στάση στο Δημόσιο Στην αστυνομοκρατία με αφορμή την επίσκεψη Μέρκελ απαντάμε με την καθολική συμμετοχή μας στις ταξικές συγκεντρώσεις

Τώρα γενικός ξεσηκωμός κόντρα σε ΕΕ, κυβέρνηση και κεφάλαιο. Με ταξική ενότητα και λαϊκή συμμαχία απαιτούμε:

Να μην ψηφιστούν τα νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα.

Να καταργηθούν τώρα όλες οι αντιλαϊκές συμφωνίες, τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις.

Μονομερή διαγραφή του χρέους και αποδέσμευση τώρα από τη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Να δημιουργήσει ο λαός τις προϋποθέσεις να πάρει την οικονομία στα χέρια του.

υσ 2 Προσαρμογή πέρα από κάθε φαντασία

Είναι τέτοια η λαχτάρα και η πρεμούρα του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αποδεκτός από τα μεγάλα αφεντικά των Βρυξελλών, που έχει φτάσει στο έσχατο σημείο κατάντιας, να τους εκλιπαρεί και δημόσια. Αποκαλυπτική από την άποψη αυτή ήταν η συνέντευξη του Αλ. Τσίπρα στο «Βήμα της Κυριακής», από την οποία προκύπτει καθαρά ότι το μόνο που στην πραγματικότητα τον «καίει» είναι να αποκαταστήσει άμεσα τις σχέσεις του με τα ανώτερα θεσμικά όργανα της ΕΕ, τις κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών και... τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, δηλαδή ό,τι πιο «μαύρο» και αντιδραστικό υπάρχει στο δεύτερο πυλώνα του καπιταλιστικού συστήματος. «Η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία πρέπει πάντως να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα που βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ»(!), δηλώνει ωμά ο Τσίπρας, ο οποίος προκειμένου να δείξει ότι ταιριάζει απόλυτα ιδεολογικοπολιτικά με τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία δεν διστάζει να δηλώσει ότι «μιλάει την ίδια γλώσσα με τον Χέλμουτ Σμιτ για το αδιέξοδο της κυρίαρχης πολιτικής»! Δεν κρύβει επίσης πως «καίγεται» να αποκαταστήσει σχέσεις με την ίδια την Α. Μέρκελ. Οταν ερωτάται αν έχει στείλει ποτέ κάποιον ειδικό εντεταλμένο στην καγκελαρία, δίνει την εξής καταπληκτική απάντηση: «Μα, αν το κάναμε, θα το λέγαμε; Υπάρχουν, ως γνωστόν, πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται». Τόσο μεγάλη είναι η διαφωνία του με την καγκελάριο και τόσο ανοικτά και «στο φως» τα κάνει όλα... Και ύστερα μιλά και για διαφάνεια... Αν χρειάζεται να σχολιαστεί κάτι, αυτό είναι ότι η ταχύτατη προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στο ρόλο της κυβερνώσας αριστεράς έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία. Οι ριζοσπάστες, οι άνθρωποι του μόχθου, οφείλουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους γιατί αυτό που δεν χρειάζεται τώρα ο λαός είναι νέα εξαπάτηση, νέα απογοήτευση.