ΑΓΑΝΤΑ... Εθνική Αντίσταση

Ηρωικοί αγώνες και βαριές θυσίες

Η απελευθέρωση της χώρας έβρισκε τον ελληνικό λαό βαριά λαβωμένο, αλλά περήφανο και αισιόδοξο για το αύριο, με το κεφάλι ψηλά. Περηφάνια και πίστη, που τις είχε κερδίσει και κατακτήσει, μέσα στο σκληρό καμίνι της αντιφασιστικής πάλης, καθώς πολέμησε στα ίσια τις σιδερόφρακτες χιτλερικές ορδές και τις υποχρέωσε να εγκαταλείψουν ηττημένες το πεδίο της μάχης. Καθώς πήρε στα δικά του χέρια την υπόθεση της χώρας και συνειδητοποίησε στην πράξη - και μάλιστα, στις πλέον δύσκολες και κρίσιμες στιγμές - τα ανίκητα όπλα της λαϊκής ενότητας και της αλληλεγγύης.

Η τεράστια και ανεκτίμητη αυτή συμβολή ήταν έργο της Εθνικής Αντίστασης και του ΚΚΕ, που αποτέλεσε τον πρωτεργάτη της, τον κύριο οργανωτή, καθοδηγητή και αιμοδότη της.

Το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης αγκάλιαζε τη συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και της νεολαίας του. Αδιάψευστες αποδείξεις γι' αυτό αποτελούν οι σχετικοί αριθμοί. Πάνω από ενάμισι εκατομμύριο Ελληνες και Ελληνίδες είχαν οργανωθεί στο ΕΑΜ. Στις γραμμές της θρυλικής ΕΠΟΝ, είχαν ενταχθεί 640.000 περίπου νέοι και νέες. Ο ΕΛΑΣ, τακτικός και εφεδρικός, το ΕΛΑΝ και η Λαϊκή Πολιτοφυλακή είχαν στη δύναμή τους, γύρω στους 140.000 άνδρες και γυναίκες.

Εξίσου τεράστιο και μεγαλειώδες ήταν και το έργο του Αντιστασιακού Κινήματος, που δίκαια χαρακτηρίστηκε ως εποποιία. Το ΕΑΜ και οι οργανώσεις του συσπειρώνουν, οργανώνουν και κινητοποιούν τους εργαζόμενους και όλο το λαό. Για τη μάχη της επιβίωσης, τη ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης και της αποστολής Ελλήνων στα εργοστάσια - κάτεργα της ναζιστικής Γερμανίας, για την οργάνωση συσσιτίων. Μπροστάρης στους ηρωικούς αυτούς αγώνες, η αδούλωτη πάντα Αθήνα.

Ο ΕΛΑΣ έδωσε πάνω από 600 μεγάλες μάχες κατά των κατακτητών και ακόμη περισσότερες μικρότερες. Εξόντωσε και αιχμαλώτισε γύρω στους 30.000 άνδρες των στρατευμάτων κατοχής. Καθήλωσε στο έδαφος της χώρας 12 φασιστικές μεραρχίες, δίνοντας έτσι μια αξιόλογη συμβολή και στη γενικότερη έκβαση του Β` Παγκοσμίου Πολέμου.

Από το 1943, ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει περιοχές της χώρας και την άνοιξη του 1944 έχει απελευθερώσει τα 3/5 του εδάφους της. Στις περιοχές αυτές, για πρώτη φορά παίρνει ο λαός τις τύχες του στα δικά του χέρια. Οργανώνεται η δικιά του, η Λαοκρατική Εξουσία. Ιδρύονται η Λαϊκή Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη. Η παιδεία παίρνει πραγματικά λαϊκό περιεχόμενο και απλώνει τα φτερά της. Σ' όλη την απελευθερωμένη Ελλάδα, ο λαϊκός πολιτισμός κατακτά συνεχώς έδαφος. Για πρώτη φορά, σε πολλά μέρη της ανταρτοκρατούμενης υπαίθρου, κάνουν την εμφάνισή τους το θέατρο και οι πολιτιστικές λέσχες. Οργανώνονται χορωδίες και διάφορες άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η Ελληνίδα απελευθερώνεται από τα μέχρι τότε βαριά δεσμά της και συμμετέχει μαζικά και ορμητικά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και τις εξελίξεις γενικότερα, γράφοντας χρυσές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού κινήματος.

Βαριές και οι θυσίες

Μεγάλες και βαριές ήταν και οι θυσίες που πρόσφερε ο ελληνικός λαός στον αγώνα για την εθνική απελευθέρωση από το φασιστικό ζυγό και, ταυτόχρονα, στην κοινή συμμαχική υπόθεση της αντιφασιστικής πάλης των λαών. Βαρύς ήταν ο φόρος αίματος. Περισσότεροι από 400.000 οι νεκροί, το 5,6% δηλαδή του συνολικού τότε πληθυσμού της χώρας, από τους οποίους οι 260.000 πέθαναν από την πείνα και οι 50.000 εκτελέστηκαν από τους κατακτητές και τα ντόπια όργανά τους. Ακόμη περισσότεροι οι τραυματίες.

Ανάλογες ήταν και οι καταστροφές του υλικού πλούτου της χώρας, που σε ποσό ισοδυναμούν με 5,7 φορές το προπολεμικό εθνικό εισόδημα (χωρίς ποτέ να έχει γίνει μια πλήρης καταγραφή). Ολέθριες ήταν οι συνέπειες των καταστροφών αυτών και των λεηλασιών από τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους.

Χαρακτηριστική και, τραγική συνάμα, απόδειξη αποτελεί η πορεία της παραγωγής στους κυριότερους κλάδους της βιομηχανίας στον πρώτο μετά την απελευθέρωση χρόνο (1945): Στη μηχανουργία, η παραγωγή έφτασε στο 20% αυτής του 1939, στην κλωστοϋφαντουργία βαμβακιού και μετάξης στο 30%, μαλλιού στο 15%, στη σαπωνοποιία το 60%, στη βυρσοδεψία το 20%, στη χαρτοποιία το 35% και στην παραγωγή τσιμέντου το 12%. Στον αγροτικό τομέα η παραγωγή κυμάνθηκε το 1944 από το 47% μέχρι το 75%.

Το οδικό δίκτυο της χώρας (αστικό και υπεραστικό), μαζί με τα διάφορα τεχνικά έργα (γέφυρες, οχετοί, κλπ.), είχε καταστραφεί κατά 50% περίπου. Τεράστιες ήταν οι καταστροφές και στις οικοδομές. Ολοκληρωτικά καταστράφηκαν 122.000 περίπου οικοδομές, που αποτελούσαν το 7% του συνόλου όσων υπήρχαν το 1940 και μερική καταστροφή είχαν υποστεί άλλες 66.000 περίπου. Στις 600.000 περίπου ανέρχονταν οι άστεγοι.

Και σε όλα αυτά πρέπει να προστεθούν τα όσα άρπαξαν και λεηλάτησαν, με διάφορους τρόπους, οι κατακτητές. Από το κατοχικό "δάνειο", μέχρι το άδειασμα των τραπεζικών χρηματοκιβωτίων και των αποθεμάτων του κράτους, τα διάφορα προϊόντα, ζώα, μηχανήματα, κοσμήματα, πολύτιμα μέταλλα, ακόμη και έργα τέχνης.

Και όμως, ούτε αυτές οι βαριές και ανυπολόγιστες, ουσιαστικά, θυσίες στο βωμό του αντιφασιστικού αγώνα, το τεράστιο και φοβερά δυσβάστακτο έργο της ανοικοδόμησης, που ορθωνόταν επιτακτικά μπροστά στον ελληνικό λαό, έπαιξε ρόλο στα διχαστικά και αντιλαϊκά σχέδια και επιδιώξεις των Εγγλέζων και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.

Γι' αυτούς, πάνω απ' όλα, έστεκε η καθυπόταξη της Ελλάδας και του λαού της και το αλυσόδεμά τους στα ιμπεριαλιστικά και ταξικά τους συμφέροντα.

Αλλα κουραγιο... ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, υσ ΑΠΟ

ΕΩΣ

Από το Βερολίνο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, δήλωσε πως δε θα δώσει το πράσινο φως σε οποιαδήποτε λύση του ελληνικού χρέους αν οι καπιταλιστικές αγορές του χρήματος, μεταξύ αυτών και το ΔΝΤ, δε θα θεωρούν αυτή τη λύση «βιώσιμη». Απέφυγε όμως να πει οτιδήποτε περισσότερο, παραπέμποντας στην έκθεση της τρόικας. «Η (γερμανική) κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μη δώσει την έγκρισή της σε μια λύση που δεν θα θεωρήσουν οι χρηματαγορές ότι ευσταθεί», είπε ο Σόιμπλε, αφήνοντας έτσι να εννοηθεί ότι η Γερμανία αναζητά ένα συμβιβασμό με το ΔΝΤ για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους. Για την κατάσταση στην Ελλάδα, είπε ότι «δεν μπορεί να διορθωθεί άμεσα και χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά», αλλά «είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο για να διατηρηθεί το ευρώ ως αξιόπιστο νόμισμα». Δείχνοντας εξάλλου ότι η διαμάχη για τη διαχείριση της κρίσης σχετίζεται και με τον πόλεμο ανάμεσα στο δολάριο και το ευρώ ως παγκόσμιο αποθεματικό, πρόσθεσε ότι «η παγκόσμια οικονομία θα ήταν πολύ λιγότερο σταθερή αν δεν είχαμε το ευρώ ως εφεδρικό παγκόσμιο νόμισμα συναλλαγών με αυξανόμενη σημασία».