ΑΓΑΝΤΑ...

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ: «Ο κόσμος έχει τριάντα εκατομμύρια περισσότερους άνεργους απ' όσους είχε πριν αρχίσει η κρίση, πριν από τέσσερα χρόνια, δηλώνει ο γενικός διευθυντής της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) Γκάι Ράιντερ (...) Περίπου "75 εκατομμύρια από τους περισσότερους από 200 εκατομμύρια ανέργους είναι νέοι άνθρωποι κάτω των 25 ετών", πρόσθεσε (...) απ' αυτούς που έχουν την τύχη να έχουν μια απασχόληση, 900 εκατομμύρια "δεν μπορούν να κερδίσουν αρκετά ώστε να βρίσκονται πάνω από το όριο της φτώχειας των δύο δολαρίων την ημέρα", αναφέρει» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΟΙ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΙ: «Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Πώς μπορεί μια χώρα να σταθεί στα "πόδια της" και να μείνει στην Ευρωζώνη όταν ο "ετήσιος καλπασμός" της ανεργίας από πέρυσι είναι 400 περίπου χιλιάδες νέοι άνεργοι, πριν καν την εφαρμογή των σκληρότατων και έντονα υφεσιακών νέων μέτρων λιτότητας;» (στο ΕΘΝΟΣ).

Η ΠΡΟΤΡΟΠΗ: «Αναφερόμενος στην πρόσφατη επίσκεψη της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ στην Ελλάδα, που συνοδεύτηκε από διαδηλώσεις, ο κ. Σόιμπλε σχολίασε: "αν παίρνεις αποφάσεις λαμβάνοντας υπόψη διαδηλωτές, δεν θα έχεις ποτέ μια βιώσιμη πολιτική". Υπενθυμίζοντας ότι στην Αθήνα διαδήλωσαν 15.000 άνθρωποι, ο υπουργός έθεσε τη ρητορική ερώτηση: "Είναι άραγε αυτοί μια πλειοψηφία; (...) Μια μειοψηφία μπορεί να διαμαρτύρεται, όμως τις αποφάσεις τις παίρνουν οι πολιτικοί ηγέτες", πρόσθεσε» (στο ΒΗΜΑ).

Η ΑΠΟΦΑΣΗ: «Δυσβάσταχτο πακέτο μέτρων συνολικού ύψους 9 δισ. ευρώ το 2013 και όχι 7,8 δισ. ευρώ που προέβλεπε το προσχέδιο προϋπολογισμού "σφραγίζει" μέσα στις επόμενες ημέρες, έως την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής στις 18 Οκτωβρίου, το οικονομικό επιτελείο στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Mάλιστα, το βαρύτερο φορτίο θα κληθούν να φέρουν οι συνταξιούχοι, καθώς τα μέτρα που τους αναλογούν φθάνουν στα 4,9 δισ. ευρώ, έναντι 3,8 δισ. ευρώ που προέβλεπε ο προϋπολογισμός» (στα ΝΕΑ).

ΤΟ ΝΕΟ ΜΕΤΩΠΟ: «Εθεσαν ζήτημα υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων σε κάθε πλοίο, καθώς όπως είναι γνωστό στην ποντοπόρο ναυτιλία κάθε πλοίο αποτελεί ξεχωριστή πλοιοκτήτρια εταιρεία ενώ ειδικά για την ακτοπλοΐα εξέφρασαν τη θέση ότι υπάρχουν στην ελληνική νομοθεσία πλήθος περιοριστικών διατάξεων οι οποίες περιορίζουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων του κλάδου» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Ο ΦΟΒΟΣ: «Η χώρα βρίσκεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή (...) Οι λεονταρισμοί ορισμένων, οι οποίοι εμφανίζουν την "τρόικα" να προτείνει εξωφρενικά πράγματα, κάνουν μεγάλη ζημιά (...) Το κλίμα στην κοινωνία είναι δικαιολογημένα εκρηκτικό και κάθε λάθος από την πλευρά της κυβέρνησης έχει πολύ μεγάλο κόστος» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Η ημερήσια διάταξη

Τι να πρωτοθαυμάσεις στην έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας;

Οτι μια ήπειρος 200 εκατομμυρίων ανθρώπων είναι άνεργη;

Οτι μια μεγάλη χώρα 75 εκατομμυρίων νέων ανθρώπων δεν τους εξασφαλίζει ούτε ένα πιάτο φαΐ;

'Η, ότι σε δύο ηπείρους 900 εκατομμυρίων πληθυσμού οι άνθρωποι δουλεύουν για δύο δολάρια τη μέρα;

Τα στοιχεία ενώ παρουσιάζονται από τα αστικά επιτελεία σαν κλάμα κροκόδειλου είναι και αποκαλυπτικά για το πώς επιδιώκεται η ανάκαμψη από την καπιταλιστική κρίση: Με βύθιση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης. Με καταστροφή σημαντικών τμημάτων της εργατικής τάξης (ότι καταστρέφεται και κεφάλαιο την ίδια περίοδο, είναι αδιάφορο αυτή τη στιγμή).

Η δική μας απάντηση είναι ότι η εργατική τάξη πρέπει να κάνει τα πάντα ώστε αυτό το σύστημα να εξαλειφθεί από προσώπου Γης.

Η απάντηση των αριστερών διαχειριστών είναι να τα «βρούμε» με τους καπιταλιστές για να ξαναπάρει μπροστά η μηχανή... Αντέχει η εργατική τάξη τέτοια σφαγή για να μη χαθούν οι καπιταλιστές;

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων, δικαίως από τη σκοπιά τους, μετράνε τους διαδηλωτές και εκτιμούν ότι δεν υπάρχει ακόμα κίνδυνος για το σύστημα. Προτρέπουν έτσι όσους από τους συνεταίρους τους διστάζουν, να κάνουν το βήμα τώρα που είναι νωρίς. Η ελληνική κυβέρνηση, είναι αλήθεια, πως δεν χρειάστηκε και ιδιαίτερο σπρώξιμο. Η χτεσινή αποκάλυψη ότι ήδη κατάργησε την εργοδοτική εισφορά για τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας είναι ενδεικτική του τι σημαίνει βασιλικότερη του βασιλέως.

Τα επιχειρήματα των εφοπλιστών που ήδη τα συζητάνε δηλώνουν ότι δεν θα σταματήσουν αν δεν τσακίσουν κάθε κατάκτηση όπως είναι οι συλλογικές συμβάσεις, αν δεν τους σταματήσουν οι ίδιοι οι εργάτες σε θάλασσα και στεριά. Η οργάνωση της εργατικής τάξης, η συγκρότηση της συμμαχίας της με τα άλλα λαϊκά στρώματα που χτυπιούνται από τον ίδιο αντίπαλο, τα μονοπώλια, το ξεκαθάρισμα των γραμμών του εργατικού κινήματος από τους Εφιάλτες που δουλεύουν για τον αντίπαλο, είναι πλέον η ημερήσια διάταξη στην οποία υποτάσσονται τα πάντα.

Ο αστικός Τύπος εστίασε χτες την προσοχή στο πενηντάρι για τους συμβολαιογράφους. Ο «Ριζοσπάστης» έδειξε όλη την εικόνα. Τη διαχρονική ληστεία των ταμείων και το μωσαϊκό των νέων περικοπών. Τα στοιχεία που παρουσίασε χτες ο «Ρ» δεν είναι καινούργια. Ετσι συγκεντρωμένα, όμως, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για να αντιμετωπιστεί η επιχείρηση αποπροσανατολισμού, αλλά και για την αντεπίθεση.

Οπως σημείωσε το ΚΚΕ, «το άθλιο φαινόμενο των συντάξεων - μαϊμού, που είναι δημιούργημα της αστικής τάξης και των κομμάτων της, ανασύρεται τώρα από τα ντουλάπια και αξιοποιείται για να αποπροσανατολίσει το λαό, ότι η κρίση και η επίθεση στα δικαιώματά του γίνεται τάχα επειδή υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα και όχι επειδή κάνουν ό,τι μπορούν για να πληρώσει ο λαός την οικονομική κρίση του καπιταλισμού».

Το γεγονός ότι η επιχείρηση αποπροσανατολισμού εκδηλώνεται την ίδια ώρα που αποφασίζονται και νέα αντεργατικά μέτρα όπως η κατάργηση ό,τι έχει απομείνει από τη 13η και 14η κύρια και επικουρική σύνταξη, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, η μείωση του συνολικού ποσού της σύνταξης (άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης) από 1% ή 2% και μέχρι και 15%, ανάλογα με το ύψος της σύνταξης, η νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, από τα 65 στα 67 χρόνια, η αύξηση του αριθμού των ενσήμων που απαιτείται για τη θεμελίωση του δικαιώματος της ελάχιστης σύνταξης, από τα 4.500 σήμερα στα 6.000 ένσημα, η κατάργηση του ΕΚΑΣ για χαμηλοσυνταξιούχους κάτω των 65 χρόνων, η μείωση του εφάπαξ σε διάφορα Ταμεία, επαυξάνει στην εκτίμηση ότι αυτό το βαρέλι δεν έχει πάτο.

Αλλα κουραγιο...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, υσ Ενισχύει τη θέση του ΚΚΕ για τους δύο δρόμους ανάπτυξης:

από τη μια, ο δρόμος που χαράσσεται από το μονοπώλια και τα κόμματά τους και, από την άλλη, ο δρόμος του αγώνα των αποφασιστικών και ανυποχώρητων μαζών, με κλιμάκωση που οδηγεί στη ρήξη, στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Σ' αυτόν τον δρόμο όλες οι δυνάμεις.