ΑΓΑΝΤΑ...

ΕΝΑΣ ΜΙΣΘΟΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ: «Σύμφωνα με εκπροσώπους των δανειστών στο αγγλικό κείμενο της σύμβασης του Μνημονίου και συγκεκριμένα στη σελίδα 468 αναφέρεται ότι μετά την αναθεώρηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ο κατώτατος μισθός θα αντικατασταθεί "από κάποιον βασικό μισθό", ο οποίος θα ορίζεται από την κυβέρνηση και τους κοινωνικούς εταίρους, χωρίς να γίνεται ειδική αναφορά σε ωριμάνσεις και στα επιδόματα. Στο αγγλικό κείμενο υπάρχει η διατύπωση "a statutory minimum wage" την οποία η τρόικα ερμηνεύει ως αναφορά σε ένα μισθό και τίποτε άλλο. Επομένως (..) θεωρούν ότι η κατάργηση των τριετιών έχει ήδη νομοθετηθεί. Στο ελληνικό κείμενο γίνεται λόγος για ελάχιστο ύψος μισθού, νομοθετημένο από την κυβέρνηση και τους κοινωνικούς εταίρους, κάτι το οποίο, σύμφωνα με στελέχη του υπουργείου Εργασίας, δεν αποκλείει ωριμάνσεις και επιδόματα» (από τα ΝΕΑ)

Ο κόμπος στο χτένι

Σύναξις αναλυτών χτες το απόγευμα στη ΝΕΤ, σε ζωντανή σύνδεση με τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Ω, του θαύματος, αναγνώρισαν πως μαλώνουν τα βουβάλια. Εις εξ αυτών, μάλιστα, με πίκρα ξεστόμισε και το βλάσφημο: «Δικαιώθηκε το ΚΚΕ». Ετερος επιχείρησε να δώσει μια νότα αισιοδοξίας λέγοντας «αφού παλεύουν τα βουβάλια, υπάρχει ελπίδα να τη γλιτώσουν τα βατράχια».

Τι ήταν να αποκαλέσει ο γαλλικός «Μοντ» ιμπεριαλίστρια την Μέρκελ... Πήραν σκυτάλη οι αναλυτές στη ΝΕΤ για να εμφανίσουν εαυτούς δικαιωμένους στην εκτίμηση ότι ο εχθρός είναι η Μέρκελ.

Κρατάμε στην άκρη την «ξύλινη» γλώσσα του καθωσπρέπει «Μοντ» (άκου εκεί να χαρακτηρίσει «ιμπεριαλίστρια» μια ηγέτιδα της ΕΕ, πάει χάλασε ο κόσμος, καθώς είναι βαριές, φαίνεται, οι ιδεολογικές επιρροές των κομμουνιστών).

Σημειώνουμε, παράλληλα, την υποκρισία όλων αυτών που κάνουν γαργάρα τον ανταγωνισμό μεταξύ ιμπεριαλιστών και πάνε να φέρουν το λαϊκό κίνημα σε θέση να επιλέγει ιμπεριαλιστή.

Καμιά τέτοια επιλογή.

Η εργατική τάξη πρέπει να ετοιμάζεται όχι γενικώς και αορίστως για τα χειρότερα. Αλλά συγκεκριμένα για τις επιπτώσεις από την όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Και με μια τέτοια ετοιμότητα να είναι απόλυτη τόσο η διακήρυξη όσο και οι αναγκαίες πράξεις: Την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές.

Ο δρόμος γι' αυτό έχει ήδη χαραχτεί από το ταξικό εργατικό κίνημα.

Απέναντι σ' όσους ακόμα ισχυρίζονται ότι αρκεί η αλλαγή μιας κυβέρνησης για να πάρει ανάσα ο λαός, τα πραγματικά δεδομένα βεβαιώνουν ότι όχι μόνο δε θα πάρουν ανάσα τα λαϊκά στρώματα, αντίθετα θα βουλιάξουν πιο βαθιά περιμένοντας τον επόμενο διαχειριστή να τους δώσει ανάσα.

Οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές κάνουν καθαρό ότι ο ταξικός πόλεμος είναι γενικευμένος. Οτι για να πάρει ανάσα το κεφάλαιο πρέπει να τσακιστεί η εργατική τάξη σε κάθε χώρα.

Το γεγονός ότι το ΔΝΤ ως ιμπεριαλιστικός οργανισμός επιδιώκει να πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος καταστροφής κεφαλαίου η ΕΕ και η Ευρωζώνη οδηγεί ορισμένους σε πανηγυρισμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη το επικροτεί ως απόδειξη ότι υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν να περιορίσουν τη Γερμανία. Επιδιώκει έτσι να χτίσει συμμαχία μέσα από την επιλογή ιμπεριαλιστή.

Για τους εργαζόμενους κάθε εμπλοκή στην επιλογή ιμπεριαλιστή είναι θανάσιμη.

Ο μόνος δρόμος για το εργατικό - λαϊκό κίνημα είναι αυτός που οδηγεί σε αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, δημιουργία των πολιτικών προϋποθέσεων για να περάσει η οικονομία στα χέρια του λαού με κοινωνικοποίηση επιχειρηματικών ομίλων.

Ανέβηκαν πολλοί στα κεραμίδια για τις απαιτήσεις Τόμσεν. Ομως, κάνουν γαργάρα τα στοιχεία που οι ίδιοι γνωρίζουν: Οτι οι απαιτήσεις Τόμσεν είναι ήδη νόμος του αστικού κράτους. Απ' αυτή τη γνώση πηγάζει και η αξίωσή τους να τηρηθεί η νομιμότητα:

Αυτή η νομιμότητα περιέχει: - «Από 14/2/2012 και μέχρι το ποσοστό της ανεργίας να διαμορφωθεί κάτω του 10% αναστέλλεται η εφαρμογή όρων συλλογικών συμβάσεων εργασίας, διαιτητικών αποφάσεων, υπουργικών αποφάσεων ή διοικητικών πράξεων κανονιστικού χαρακτήρα, που προβλέπουν αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων, δηλαδή των μισθών ή ημερομισθίων ή του βασικού μισθού, περιλαμβανομένων της υπηρεσιακής ωρίμανσης καθώς και του επιδόματος πολυετίας, χρόνου εργασίας, τριετίας, πενταετίας, κ.λπ.» (το άρθρο 4 εγκυκλίου του υπουργείου Εργασίας στις 12 Μάρτη 2012 για τον τρόπο εφαρμογής της έκτης παραγράφου του πρώτου άρθρου του νόμου 4046, όπως αυτός δημοσιεύτηκε στις 14 Φλεβάρη του 2012).

- «Πάγωμα της ωρίμανσης, που προβλέπεται από τον νόμο και/ή τις συλλογικές συμβάσεις μέχρι η ανεργία να πέσει κάτω από 10%» (παράγραφος 29 και Ε΄ κεφάλαιο στο Μνημόνιο Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών Πολιτικών για τις «Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις»).

- «Αναστέλλονται οι διατάξεις του νόμου και των συλλογικών συμβάσεων που προβλέπουν αυτόματες αυξήσεις μισθών, περιλαμβανομένων και εκείνων περί ωριμάνσεων» (στο Μνημόνιο Συνεννόησης για τις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής, παράγραφος 4.1).

Αυτή τη νομιμότητα αξιώνουν να τηρηθεί.

Η αξίωση είναι ωμή: Στα γόνατα όλοι. Αυτή τη νομιμότητα οι εργάτες οφείλουν να την ανατρέψουν με πυρήνα το σύνθημά τους «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».

Το διά ταύτα είναι: Κανένας δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα γλιτώσει από την επιθετικότητα του κεφαλαίου όσο παζαρεύει μαζί του. Κανένας δεν μπορεί να υπολογίζει ότι η δική του περίπτωση είναι ξεχωριστή επειδή έχει ήδη κατεβάσει τα βρακιά.

Το διά ταύτα είναι: Επειγόντως να παραμεριστούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που τα έκαναν πλακάκια με τους καπιταλιστές. Να αναλάβουν οι εργάτες τα συνδικάτα τους, να στήσουν επιτροπές αγώνα, κάθε μορφή οργάνωσής τους που θα 'χει κάθετα ορθωμένο το μέτωπο απέναντι στους καπιταλιστές. Και το κρισιμότερο: Κάθε τέτοια εξέλιξη να εντάσσεται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, κάθε τέτοια εξέλιξη να εντάσσεται στη λαϊκή συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τους σπουδαστές, τις γυναίκες, τα αγωνιστικά μέτωπα όλων αυτών που πλήττονται απ' αυτή την πολιτική.

Αλλα κουραγιο...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, υσ

Η ΩΜΗ ΑΞΙΩΣΗ: «Δεν θα έπρεπε να χρειάζεται κανένα μνημόνιο. Σε μια χώρα με ανεργία που ξεπερνά το 20% και με έναν στους δύο νέους να μην μπορεί να εργαστεί, δεν μιλάμε για αυξήσεις σε όσους έχουν - ευτυχώς ακόμη - δουλειά» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).