ΑΓΑΝΤΑ...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, Αλμα στο κενό

Πριν την 6η Αυγούστου 1945, η ανθρωπότητα έζησε δυο καθολικούς πολέμους, τον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την 9η Αυγούστου 1945, η ανθρωπότητα εισήλθε σε ένα ολοκληρωμένο δράμα: Την απειλή ενός καθολικού, του Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου.

Λέγεται, μάλιστα, ότι θα είναι - εάν γίνει - ο τελευταίος, διότι δε θα υπάρχουν άνθρωποι για να κάνουν τον Τέταρτο.

Είναι φανερό ότι η 6η και η 9η Αυγούστου 1945 αποτέλεσαν σταθμό στην ιστορία των πολέμων. Αυτό οφείλεται στη βαθιά ποιοτική αλλαγή που επέφερε στα όπλα η χρήση της ατομικής και, μετέπειτα, πυρηνικής ενέργειας.

Πρακτική απόδειξη ως προς αυτό υπήρξε ο ατομικός βομβαρδισμός της Χιροσίμα την 6η και του Ναγκασάκι την 9η Αυγούστου 1945, από τον αμερικανικό μιλιταρισμό.

Το δράμα της ανθρωπότητας ολοκληρώθηκε, διότι η πραγματοποίηση των δύο παγκοσμίων πολέμων, παρά τις τρομακτικές τους καταστροφές, δεν απείλησε αυτό καθ' εαυτό το ανθρώπινο γένος ως φυσική ύπαρξη με ολοκληρωτική εξαφάνιση.

Αντίθετα, η απειλή ενός νέου εκτεταμένου πολέμου, με παγκόσμια διάσταση, είναι ταυτόχρονη απειλή για κάθε είδος ζωής στον πλανήτη. Είναι η απειλή της έλευσης ενός "πυρηνικού χειμώνα".

Η αλλαγή της καταστρεπτικής ποιότητας των όπλων έχει ως ιστορικό της ορόσημο την 6η και 9η Αυγούστου 1945 στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Η ποιοτική αυτή αλλαγή επέδρασε καταλυτικά στην παγκόσμια οικονομία, καθώς και στο συνολικό κοινωνικό ιστό.

Οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι του εικοστού αιώνα ήταν για την ανθρωπότητα ο χειρότερος τρόπος διεξόδου της οικονομικής κρίσης που τους γέννησε. Η κατάληξή τους ανανέωσε τη λειτουργία του κεφαλαίου, που οδηγεί την παγκόσμια οικονομία σε κρίσεις. Ωστόσο, αυτοί οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι ήταν μια διέξοδος: Η χειρότερη μεν, αλλά διέξοδος δε. Μετά την 9η Αυγούστου 1945, και αυτή η χειρότερη διέξοδος έπαψε να υπάρχει.

Τα πυρηνικά όπλα καθιστούν αδύνατο ένα γενικευμένο παγκόσμιο πόλεμο. Συντηρούν, όμως, το δράμα της απειλής του. Τώρα, παρουσιάζεται το φαινόμενο μιας αλληλένδετης διάσπασης.

Ενώ η πυρηνική απειλή κρατά τον πόλεμο σε θεωρητικό επίπεδο, η συμβατική του μορφή τον ανανεώνει και τον αναπτύσσει σε μεγαλύτερες και περισσότερες περιοχές του πλανήτη.

Το πιο επικίνδυνο είναι ότι τον μεταφέρει από την καθυστερημένη περιφέρεια στο ανεπτυγμένο κέντρο, στην ίδια την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Το χρονικά συγκεκριμένο ξέσπασμα των δύο προηγούμενων παγκόσμιων πολέμων αντικαταστάθηκε από ένα συνεχή περιορισμένο πόλεμο, που τείνει να πάρει γενικευμένες διαστάσεις. Η μιλιταριστική οικονομία γίνεται μόνιμο και κυρίαρχο στοιχείο της λειτουργίας του κεφαλαίου. Τα πιο ανεπτυγμένα βιομηχανικά κράτη εισπράττουν μεγάλο μέρος της παγκόσμιας υπεραξίας διά μέσου του εμπορίου των όπλων. Ο κίνδυνος μεγαλώνει και από το γεγονός ότι αυτή η λειτουργία του κεφαλαίου είναι εντελώς ανεξέλεγκτη, διότι καλύπτεται από το νόμο "περί κρατικών μυστικών υψίστης εθνικής ασφαλείας".

Είναι χαρακτηριστικό για τη σημασία του μιλιταριστικού κεφαλαίου στο σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας, το γεγονός ότι, σε αντίθεση με όλα τα άλλα εμπορεύματα, η αγορά όπλων εξασφαλίζει την άνευ όρων προστασία των πιο διεφθαρμένων καθεστώτων από την ισχυρή δύναμη που τα πουλά. Εάν ο νόμος του κέρδους γίνεται ο προστάτης της παγκόσμιας αυθαιρεσίας, το εμπόριο όπλων είναι η πιο αποκρουστική του έκφραση.

Τα πιο ισχυρά κράτη ισοσκελίζουν τον ετήσιο προϋπολογισμό τους με τη συμβολή των εσόδων από πωλήσεις οπλικών συστημάτων. Είναι ευνόητο ότι παρέχουν προστασία στις πιο διεφθαρμένες κυβερνήσεις, που είναι πελάτες τους. Κάθε αδύναμη χώρα υποχρεώνεται σε συνεχείς αγορές όπλων διά μέσου τεχνητών ή υποδαυλιζόμενων διεθνών ανταγωνισμών. Ετσι, κάθε χρόνο, ένα μέρος του προϋπολογισμού τους πηγαίνει στον κορβανά του ανεξέλεγκτου υπερεθνικού λόμπι των ισχυρών.

Ωστόσο, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και του ανταγωνισμού μεταξύ του ισχυρών οδηγεί στη συνεχώς διευρυνόμενη γεωγραφική σφαίρα του πολέμου. Ως πού, όμως; Ο γεωγραφικός χώρος της Γης είναι δεδομένος. Αυτή είναι και η καταλυτική αδυναμία της οικονομίας του πολέμου. Με αυτή την έννοια, η ιστορική ημερομηνία της 6ης Αυγούστου στη Χιροσίμα είναι ένα άλμα στο κενό για τους εμπόρους του πολέμου.

Αλλα κουραγιο...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, υσ «Ποτέ ξανά... »,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, Η θύμηση των αποφράδων εκείνων ημερών της 6ης και 9ης του Αυγούστου 1945 στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι φέρνει στο νου το μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου κατά της ανθρωπότητας. Εκτός από τον αυτούσιο χαρακτήρα του ως τέτοιου, επιβεβαιώνεται κι από το γεγονός ότι η τότε ιαπωνική κυβέρνηση βρισκόταν ήδη σε μυστικές διαπραγματεύσεις για μια όσο το δυνατόν αξιοπρεπή παράδοση. Το έγκλημα αυτό δε θα μπορούσε να ξεχαστεί κι αν ακόμη όλοι οι διάβολοι κι οι τρίβολοι έκαναν κοινή εκστρατεία.,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, Οι ζώντες ακόμη Χιμπακούσα κι οι συνεχιζόμενες τερατογενέσεις τέταρτης γενεάς αποτελούν τη ζωντανή παρουσία των συνεπειών ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ακόμη κι η τερατώδης αυτή συνέπεια θα μπορούσε, ίσως, να γλυκάνει στη ροή του πανδαμάτορος χρόνου. Αυτό δεν μπόρεσε να γίνει διότι η εγκληματική αυτή ενέργεια του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ δεν επέφερε καταστροφή μόνο στον τότε παρόντα χρόνο που έγινε. Αποτέλεσε, ταυτόχρονα, την αρχή μιας νέας τυραννίας στη μετέπειτα βασανιστική πορεία του ανθρώπου.