ΑΓΑΝΤΑ...

Οι δύο «Ελλάδες» - ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ Πέμπτη 10 Μάρτη 2011 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
25/6/2010

Και εδώ δεν πρόκειται για τα Greek Statistics που προκαλούν τόση ευθυμία στον κ. Παπακωνσταντίνου, αλλά για στοιχεία ανεπίδεκτα αμφισβητήσεως από τους κυβερνώντες μας.

Το 96% των Ελλήνων δηλώνουν ότι βλέπουν τη χώρα να βουλιάζει στη φτώχεια.

Οτι το φάσμα της φτώχειας απειλεί το σύνολο του ελληνικού λαού, προφανώς είναι κάτι που το προσμέτρησαν οι - «πατριωτικά» δρώντες - Ελληνες εφοπλιστές, όταν πριν δύο βδομάδες (σύμφωνα με τη χτεσινή είδηση που δημοσιοποιήθηκε από το παναμέζικο πρακτορείο - «Panama City prensa.com»)
«έκλεισαν» τη συμφωνία για τη μεταφορά ακόμα 200 πλοίων τους υπό παναμέζικη σημαία...

58% των Ελλήνων δυσκολεύεται σε μόνιμη βάση να πληρώσει τους λογαριασμούς ρεύματος, τηλεφώνου, νερού, ενοικίου κλπ. ή αδυνατεί να ανταποκριθεί στις δανειακές υποχρεώσεις του.

Ανάμεσα στους 6 από τους 10 Ελληνες που μετρούν τα ευρώ για να τα φέρουν βόλτα τσίμα τσίμα, προφανώς δεν ανήκει ο πρόεδρος του ΣΕΒ, ο κ. Δ. Δασκαλόπουλος, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι όπως διαβάζουμε στον Τύπο (εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», 17/11/2009), δαπάνησε το ποσό του 1,5 εκατομμυρίων ευρώ για την αγορά ενός πίνακα, δημιουργίας πρωτοποριακού εικαστικού, που εκτέθηκε προ ολίγων μηνών σε καλαίσθητη γκαλερί του Λονδίνου...

Το 78% των Ελλήνων θεωρούν σίγουρο ότι θα πάρουν μικρότερη σύνταξη από αυτήν που περίμεναν και δηλώνουν ανήσυχοι ότι οι συντάξεις τους δε θα επαρκέσουν για γηρατειά με αξιοπρέπεια.

Αλλά σε αυτή τη χώρα,
που οι 8 στους 10 στερούνται ακόμα και της αξιοπρέπειας στα γεράματά τους,
διαθέτουμε την «αυτοκρατορικότερη» σουίτα του κόσμου, τη «Royal Villa» στο «Grand Resort» στο Λαγονήσι, που προσφέρει στους επισκέπτες της θερμαινόμενη πισίνα, χαμάμ, ιδιωτική παραλία και αποκλειστικό μπάτλερ, και στην οποία, κατά μία εκδοχή (greekddl.com, 12/1/2010) η διαμονή μιας βραδιάς κοστίζει 50.000 δολάρια, κατά μια δεύτερη εκδοχή («Εσπρέσο», 22/6/2009) μια βραδιά, πέρσι τουλάχιστον, κόστιζε 24.600 ευρώ.

Προφανώς, οι συνηθέστεροι πελάτες της σουίτας είναι οι συνταξιούχοι (του ΤΕΒΕ), τους οποίους εμποδίζει το ΠΑΜΕ με τις κινητοποιήσεις του να «ζήσουν το μύθο τους στην Ελλάδα»...

Το 70% των Ελλήνων αναμένουν δραματική επιδείνωση της οικονομικής τους κατάστασης τους επόμενους 12 μήνες.

Προφανώς, ανάμεσα σε αυτούς τους 7 στους 10 Ελληνες που τρέμουν για το αύριο, δεν ανήκουν οι εφοπλιστές, οι οποίοι διά στόματος του προέδρου τους κ. Βενιάμη δήλωσαν (13/6/2010): «Αισθανόμαστε καλά στην Ελλάδα»...

Το 73% των Ελλήνων δηλώνουν ότι ζουν με το άγχος της απόλυσης και θεωρούν απίθανο να βρουν δουλειά, αν το επόμενο διάστημα βρεθούν στην ανεργία.

Προφανώς, μεταξύ αυτών των μεμψίμοιρων Ελλήνων δεν ανήκουν οι τραπεζίτες, αν κρίνουμε από την προχτεσινή δήλωση του τραπεζίτη της «Αλφα Μπανκ» σύμφωνα με την οποία: «Δεν υπάρχει λόγος μεμψιμοιρίας και απογοήτευσης. Η χώρα βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση»...

Πέραν των όσων καταγράφει το «ευρωβαρόμετρο», υπάρχουν τα παγκοίνως γνωστά.
Για παράδειγμα:
Σε αυτή τη χώρα είναι, στην Ελλάδα, που τον περασμένο Δεκέμβρη πάνω από 200.000 άνθρωποι πήγαν στις εφορίες και κατέθεσαν τις πινακίδες κυκλοφορίας των οχημάτων τους, γιατί αδυνατούσαν να πληρώσουν τα τέλη κυκλοφορίας.

Αλλά, επίσης, σε αυτήν τη χώρα είναι που, αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα («Βήμα», 14/6/2009), η κυρία Μαριάνα Λάτση, με τα τρία τζετ που διαθέτει, ο κ. Βγενόπουλος με τα 2 τζετ, οι κ.κ. Κυριακού, Ρέστης, Κόκκαλης, Αγγελόπουλος και λοιποί,
συνθέτουν ένα επιφανές εγχώριο τζετ - σετ που κατέχει έναν ολόκληρο στόλο που απαρτίζεται από τον διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό των 70 ιδιωτικών ελικοπτέρων και των 220 ιδιωτικών αεροπλάνων (με μέσο όρο κόστους απόκτησης τα 60 εκατομμύρια ανά αεροσκάφος - στην τιμή δεν περιλαμβάνεται η διακόσμηση του εσωτερικού χώρου αφού, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, τα εν λόγω ιδιωτικά αεροσκάφη «διαθέτουν σαλόνια, υπνοδωμάτια, γραφεία, κουζίνες και έπιπλα που κάνουν ξενοδοχεία πέντε αστέρων να ζηλεύουν»)...

Σε αυτή τη χώρα είναι, στην Ελλάδα, που σύμφωνα με τα εκκαθαρισμένα στοιχεία του 2008, τα 4,5 εκατομμύρια των μισθωτών και των συνταξιούχων ζουν με μέσο ετήσιο εισόδημα ύψους 16.123 ευρώ, δηλαδή με μηνιαίες απολαβές (πάντα σε μέσους όρους) που δεν ξεπερνούν τα 1.150 ευρώ.

Αλλά, επίσης, σε αυτή τη χώρα είναι, στην Ελλάδα, που
υπάρχουν 40.000 οικογένειες που μέσα σε μια πενταετία είδαν τις «private banking» καταθέσεις τους από 17 δισ. («Χρήμα», Μάης 2006, τεύχος 321) να αυξάνονται στα 30 δισ. ευρώ («axiaplus.gr», 14/5/2010).

Σημειωτέον ότι τα συνολικά διαθέσιμα των εν λόγω οικογενειών υπολογίζονται σε πάνω από 60 δισ. ότι για να έχει κάποιος πρόσβαση σε υπηρεσίες «private banking» το ελάχιστο ποσό που πρέπει να διαθέσει είναι 300 εκατομμύρια, και ότι στα παραπάνω ποσά δε συμπεριλαμβάνονται οι «private banking» καταθέσεις των ίδιων οικογενειών στο εξωτερικό...

Σε αυτή χώρα είναι που οι ναυτεργάτες απεργούν, γιατί από τους 100.000 που αριθμούσαν τη δεκαετία του '80 έχουν απομείνει περίπου 20.000, γιατί οι μισοί από αυτούς είναι άνεργοι και ζουν με 297 ευρώ (!) επίδομα το μήνα, και οι άλλοι μισοί εργάζονται με βασικό 800 ευρώ.

Αλλά σε αυτή τη χώρα είναι, επίσης, στην Ελλάδα, που οι εφοπλιστές συναγωνίζονται ποιος θα αποκτήσει το μεγαλύτερο «γιότ» και που οι παραγγελίες τους για τις νέες θαλαμηγούς και τα καινούργια ιστιοφόρα τους έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε
τα εξειδικευμένα στην κατασκευή «γιότ» ναυπηγεία της Ιταλίας και της Ολλανδίας δηλώνουν ότι δεν μπορούν να δεχτούν άλλες παραγγελίες μέχρι το 2011 διότι μέχρι τότε είναι κλεισμένα (!) από τις παραγγελίες για τα νέα «γιότ» των Ελλήνων εφοπλιστών, που τα μήκη τους κυμαίνονται μεταξύ 70 και 100 μέτρων και που η κατασκευή τους κοστίζει περί το 1 εκατομμύριο ευρώ το μέτρο!

Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Και τώρα, ενόσω ο ελληνικός λαός θα «θαυμάζει» εκείνους που βαφτίζουν «παρανομία» τις απεργίες του και «αδίκημα» τις κινητοποιήσεις του, ας σκεφτεί: Στην Ελλάδα, εδώ που παράγεται ένας αμύθητος πλούτος τον οποίο σφετερίζεται μια χούφτα κηφήνες, οι γέροντες οδηγούνται στον Καιάδα, οι νέοι στην ανεργία και οι εργαζόμενοι στην πείνα.

Υπάρχει μεγαλύτερο πολιτικό αδίκημα από αυτό;

Υπάρχει μεγαλύτερη παρανομία, που να τους αξίζει η έσχατη πολιτική καταδίκη;




Πέμπτη 10 Μάρτη 2011Πέμπτη 10 Μάρτη 2011 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ξεπάγιασε

Η «φιλευσπλαχνία» τους είναι τόσο αηδιαστική όσο και η απανθρωπιά τους.

Η είδηση του θανάτου ενός ανθρώπου από το κρύο, εν έτει 2011, μέσα στην καρδιά της πρωτεύουσας του Πολιτισμού, στην Αθήνα, ενός αστέγου που στην κυριολεξία ξεπάγιασε, έθεσε σε θαυμαστή λειτουργία τους δακρυικούς αδένες τους.

Βροχή τα κροκοδείλια δάκρυα.

Ολοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι, που τώρα εκφράζουν την πικρία τους για την «τραγωδία», είναι προφανές: «Επεσαν από τα σύννεφα»...

Αλλά μην τους κατηγορείτε.

Δεν φταίνε.

Ούτε παριστάνουν τους «ευαίσθητους - ανήξερους».

Απλώς, έτυχε να μην περνούν από φανάρια.

Αυτοί δεν κυκλοφορούν στα πεζοδρόμια.

Δεν κοιτάζουν στα πάρκα.

Πού να ξέρουν, λοιπόν, ότι μόνο στην Αθήνα πάνω από 8.000 άνθρωποι είναι άστεγοι.

Πού να ξέρουν ότι σε όλη την Ελλάδα οι άστεγοι υπολογίζονται όχι λιγότεροι από 20.000.

Πού να ξέρουν για το συνωστισμό στις ουρές των συσσιτίων.

Ας τους πληροφορήσουμε λοιπόν:
Στη χώρα του Παπανδρέου, του Σαμαρά και του Καρατζαφέρη, στη χώρα που οι Στρος Καν και οι Γιούνκερ εύχονται «καλό κουράγιο» στον ελληνικό λαό, μόνο μέσα σε μια διετία και μόνο από το Ιδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθήνας,
ο αριθμός των ανθρώπων που τρέφεται με συσσίτιο αυξήθηκε πάνω από 300%!

Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και δημοσιευμένα («Ριζοσπάστης», 4/9/2010):
Στο πρόγραμμα σίτισης του πρώτου δήμου της χώρας,
το α' εξάμηνο του 2008 μοιράζονταν 1.200 μερίδες φαγητό.
Το 2009 έφτασαν τις 2.500.
Το α' εξάμηνο του 2010 από το πρόγραμμα έφτασαν να σιτίζονται 4.000 άτομα!

Ας τους πληροφορήσουμε, επίσης, ότι:
Μόνο στην Αθήνα, πάνω από 7.000 είναι οι άνθρωποι που εξοικονομούν τα αναγκαία σε ρουχισμό και υπόδηση από τα παζάρια φιλανθρωπίας που στήνονται δύο με πέντε φορές το χρόνο.

Και κάτι ακόμα:
Μέσα στο συγκεκριμένο διάστημα, ο αριθμός των Ελλήνων που καταφεύγουν στις ουρές των συσσιτίων αυξήθηκε κατά 400%! Σήμερα, οι 9 στους 10 ανθρώπους, που κάθε μέρα αναζητούν την τροφή τους στα συσσίτια που διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων, δεν είναι μετανάστες.

Είναι Ελληνες.

Ναι.

Η φτώχεια, η εξαθλίωση και ο θάνατος (ο θάνατος!) λόγω ένδειας δεν γνωρίζουν χρώμα, φυλή ή νομιμοποιητικά έγγραφα.



«Δε θα έχουμε χρήματα ούτε για φαγητό... »

Συζήτηση του «Ριζοσπάστη», με εργαζόμενες στην εταιρεία παραγωγής και διανομής καλλυντικών «Γερολυμάτος Cosmetics»

Ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες δυσκολεύονται να καλύψουν οι περισσότερες λαϊκές οικογένειες, καθώς η ανεργία, η απλήρωτη - κακοπληρωμένη - προσωρινή ή με όρους σκλαβιάς εργασία δε λείπει από κανένα σπίτι.

Πολύ περισσότερο μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης που καταστρέφονται παραγωγικές δυνάμεις, όλο και περισσότερα εργατόσπιτα βυθίζονται στην απόγνωση, αφού η υπεράσπιση της κερδοφορίας και οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων πατούν πάνω στη δική τους εξαθλίωση.

Χαρακτηριστική είναι η συζήτηση που είχε ο «Ριζοσπάστης» με εργαζόμενες στην εταιρεία παραγωγής και διανομής καλλυντικών «Γερολυμάτος Cosmetics» θυγατρική της Alapis (συμφερόντων Λαυρεντιάδη).

Πρόκειται για μια επιχείρηση που απασχολεί 330 εργαζόμενους στην πλειοψηφία τους γυναίκες, τους οποίους κρατά ομήρους.

Αυτήν τη στιγμή όχι μόνο δεν έχουν καταβληθεί τα όσα δικαιούνται από τη δουλειά τους στην εταιρεία αλλά τους ζητάνε κι από πάνω να πηγαίνουν στο κατάστημα χωρίς να ξέρουν αν θα πληρωθούν ποτέ...

Να σημειωθεί ότι στο χώρο των καλλυντικών, το 90% είναι γυναίκες.

Ενα σκληρό επάγγελμα, με ορθοστασία, κουβάλημα.

Πρόκειται για κλάδο όπου αποτυπώνονται τα σύνθετα προβλήματα των εργαζομένων γυναικών και η ανάγκη τα συνδικάτα να αναπτύξουν ειδική δουλειά για την αποφασιστική τους ένταξη στους ταξικούς αγώνες.

Τσακισμένη υγεία
«Αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα στη μέση, στα πόδια, στον αυχένα, γυναικολογικά, μεγάλη η ψυχολογική και σωματική πίεση λόγω και των στόχων των εταιρειών.
Σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά σε δάνεια, σε χαράτσια, σε ληγμένους λογαριασμούς, άλλες με απλήρωτα ενοίκια.
Οι εργοδότες νόμιζαν ότι επειδή είμαστε γυναίκες θα μας διαλύσουν εύκολα, σε ένα απόγευμα, δεν το πέτυχαν», λένε.

Η Ελένη είναι χήρα με ένα παιδί.
«Εχω τον πατέρα μου κατάκοιτο, τον έχω εγκαταλείψει μόνο του στο σπίτι, δεν έχω τη δυνατότητα να πληρώνω άνθρωπο για να τον φυλάει, την επόμενη βδομάδα δε θα έχω χρήματα ούτε για φαγητό».
«Τι να πω, μάς χρωστάνε τα δεδουλευμένα και μας καθυστερούν με ρεπό στο σπίτι, για να κάνουν τα τερτίπια τους, αυτοί κάνουν τα πάντα για να μη μας δώσουν τα δεδουλευμένα».

Η Κατερίνα έχει δύο παιδιά που σπουδάζουν και όπως λέει αν μας έδιναν τα δεδουλευμένα θα κρατιόμουν ίσα - ίσα γι' αυτόν τον μήνα, εμείς θέλουμε τη δουλειά μας, αλλιώς πώς θα ζήσουμε».

«Δεν πληρώνουμε το στεγαστικό για να τρώμε...»
«Ο άντρας μου είναι άνεργος εδώ και ένα χρόνο, ψάχνει για δουλειά και δεν βρίσκει με ένσημα», λέει η Δήμητρα.
«Εχω προβλήματα υγείας, γυναικολογικά, εκκρεμούν εξετάσεις, έχω ένα μωρό.
Στο δημόσιο σταθμό πληρώνω χωρίς τις πάνες και το γάλα που τα δίνω και αυτά από την τσέπη μου».
«Φτάσαμε στο σημείο οι γονείς να μας φέρνουν την κατσαρόλα με το φαγητό».
«Αυτήν τη στιγμή, χρειάζεται δραστική λύση, να μας δώσουν τα δεδουλευμένα, να τους δικάσουν, οι εταιρείες είναι κερδοφόρες...».
«Τι να πω η πρόσφατη απόφαση του δικαστηρίου δίνει χρόνο στους εργοδότες και μεις;» αναρωτήθηκε.

Η Νίκη μιλάει για τον αδιόριστο εκπαιδευτικό άντρα της.
«Τον πήραν αναπληρωτή από 16 Νοέμβρη, πότε θα πληρωθούν, κανείς δεν ξέρει.
Εχω και εγώ δύο παιδιά, ένα στο Δημοτικό και ένα στο Γυμνάσιο.
Εγώ ήμουν μέχρι τώρα που έδινα λεφτά για το σπίτι, καταλαβαίνετε, αυτή την στιγμή δεν πληρώνουμε το στεγαστικό για να τρώμε».
«Οι εργοδότες μας κρατάνε σε καθεστώς ομηρίας, δεν μπορούμε ούτε καν ταμείο ανεργίας να έχουμε, έστω αυτά τα πενιχρά χρήματα, ούτε απόλυση έχουμε...».
«Στην ουσία, αυτή τη στιγμή είμαστε δύο άνεργοι στο σπίτι...»

Η Μίνα κάνει λόγο για το μεγάλο της γιο που σπουδάζει στην επαρχία.
«Δεν έχω να δώσω για το ενοίκιο, ο άντρας μου συντηρεί το σπίτι και εγώ σπουδάζω το παιδί, έχω και ένα μικρότερο παιδί και πλήρωνα γυναίκα τον καιρό που δούλευα για να το κρατάει».

Μονόδρομος η οργάνωση σε ταξική κατεύθυνση

Ζητάμε και θέλουμε τη συμπαράσταση, την αλληλεγγύη των εργαζομένων γυναικών στον κλάδο, λένε όλες, για να δώσουμε ένα γερό χτύπημα κατά της τρομοκρατίας των εργαζομένων.

«Πολλές κοπέλες μας συμπαραστέκονται ψυχικά, αλλά φοβούνται την τρομοκρατία του εργοδότη, ότι αύριο έρχεται απόλυση».

«Τι να πούμε, ότι βάζουν υπεύθυνους, εμμέσως να σε φέρνουν στο "σωστό" δρόμο για να μη συσπειρωνόμαστε στο σωματείο;

Προσπαθούν ν' ακυρώσουν το σωματείο λέγοντας "τι θα σου κάνει;

Αν γραφτείτε δεν θα έχετε δουλειά";

Ποια να πάει να ψηφίσει με όλα αυτά;».

Η εμπειρία των εργαζομένων και σε αυτό το χώρο επιβεβαιώνει την ανάγκη να δυναμώσει η ταξική οργάνωση και πάλη, να συσπειρωθούν στα συνδικάτα και το ΠΑΜΕ παλεύοντας σε ταξική κατεύθυνση για την υπεράσπιση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Αλλα κουραγιο...



υσ 1 «Εν κύκλω τα φαύλα»

«Ιδιοκτησία
Παραγωγικότητα
Κατανάλωση

Κέρδος
Αποκτήνωση
Χυδαιότητα

Απανθρωπιά
Ιδιοκτησία»

(Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, «Κείμενα μικράς πνοής», εκδόσεις «Κέδρος»)

υσ 2 παρα την απολυτη ΕΝΔΕΙΑ, παρα πολλοι αστεγοι, οταν βρουν τροφη, πρωτα ταιζουν ενα-δυο σκυλια που τους κανουν παρεα και τους ''κρατανε'' και μετα τρωνε οι ιδιοι.

ΕΚΡΗΞΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ!