ΑΓΑΝΤΑ...

ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ

Ολοι στα συλλαλητήρια της Τρίτης
Στην Αθήνα, στις 6 μ.μ., στην Ομόνοια

Στη Θεσσαλονίκη, την ίδια ώρα, στο άγαλμα Βενιζέλου

Ο Γιώργος Γιαννακόπουλος, 50 χρονών, μας λέει: «Είμαι 16 μήνες άνεργος.
Κι αν είσαι άνεργος δεν μπορείς να επιζήσεις, δεν μπορείς να προσφέρεις στην οικογένειά σου, ούτε τα απαραίτητα.
Εχω δύο παιδιά, ο ένας 23 ο άλλος 15 ετών.
Ο μεγάλος προχτές ορκίστηκε από την Πάντειο και δεν μπορεί να βρει δουλειά, ούτε για γκαρσόνι.
Ο μικρός πάει στο Λύκειο και μου είπαν να πληρώσω τα βιβλία των ξένων γλωσσών.
Σε λίγο θα μας ζητήσουν για πετρέλαιο.
Πώς, με τι;
Λίγο από τη σύνταξη της πεθεράς μου και του πατέρα μου, που και αυτές τις κόψανε - με 600 ευρώ τι να πρωτοκάνεις;
Και όπως βλέπετε και η προηγούμενη κυβέρνηση και οι παλιότερες και αυτή, το μόνο που σκέφτονται είναι πώς θα βρούνε λεφτά να δώσουν στο κεφάλαιο.
Για τους εργάτες τίποτα.
Για να μπορέσει η οικοδομική δραστηριότητα να ανακάμψει πρέπει να υπάρχει ενιαίος δημόσιος κατασκευαστικός φορέας που θα κάνει τα έργα που πρέπει.
Μόνο έτσι θα βρούμε δουλειά και μόνο έτσι θα πληρώνονται τα έργα όπως πρέπει να πληρώνονται και δε θα πηγαίνουν στους διάφορους μεγαλοκατασκευαστές, αλλά και θα γίνονται τα έργα που πρέπει να γίνονται, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά κλπ».


Ο Στανισλάβ Οζουγκ, από την Πολωνία, είναι αποκαλυπτικός: «Τι σημαίνει ανεργία;
Σημαίνει πως δεν μπορείς να βρεις δουλειά, δεν έχεις λεφτά, δεν ξέρεις τι να κάνεις. Οταν έχεις μια άσχημη κατάσταση, με απλήρωτα τα νοίκια, δεν μπορείς να στηρίζεις την οικογένειά σου, δεν μπορείς ούτε να βγεις έξω, ούτε να πας κάπου, ούτε να πάρεις ένα εισιτήριο.
Αυτή είναι η κατάσταση του ανέργου.
Εγώ είμαι 60 χρονών και είμαι στο μεροκάματο.
Είμαι νέος για σύνταξη και γέρος για δουλειά.
Ποιος θα με πάρει για δουλειά;
Και η κατάσταση προχωράει προς το χειρότερο.
Δεν ξέρεις καν τι θα σου συμβεί αύριο».

Ο Καντέτ Ματά από τη Συρία, μετανάστης, έχει εφτά χρόνια στην Ελλάδα, και τον τελευταίο χρόνο είναι άνεργος.
«Και τώρα πώς να τα βγάλω πέρα;
Από τους φίλους ό,τι μπορούν κι αυτοί.
Μένω στο σπίτι ενός φίλου.
Από το δικό μου με έδιωξαν πριν δύο μήνες γιατί δεν μπορούσα να πληρώσω το ενοίκιο. Ο ιδιοκτήτης μου είπε πως θα καλέσει την αστυνομία και εγώ έφυγα.
Κι εγώ τώρα δεν μπορώ ούτε να πάω πίσω στην πατρίδα μου με όλα αυτά που γίνονται εκεί», μας λέει.

Αλλα κουραγιο...



υσ ΑΝΕΡΓΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΡΙΤΗΡΙΑ