Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011
ΑΓΑΝΤΑ...
«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα - ΕΑΜ». Αθήνα, Δεκέμβρης '44
Πέρασαν 67 χρόνια από κείνη τη «Ματωμένη Κυριακή» της 3ης του Δεκέμβρη 1944.
Δεν είχαν περάσει καν δυο μήνες από την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τους Γερμανούς και ο λαός της Αθήνας ματοκυλίστηκε από το νέο κατακτητή.
Δυο μέρες πριν, είχε προηγηθεί το ιταμό τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπι και της ελληνικής πλουτοκρατίας για το μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ.
Η ειρηνική διαδήλωση της Αθήνας ενάντια στα σχέδια της αντίδρασης, το συλλαλητήριο με αίτημα την ομαλότητα και την κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών, μέσω άμεσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος και προετοιμασίας διενέργειας ελεύθερων εκλογών, πνίγεται στο αίμα: 24 νεκροί, 160 τραυματίες.
Οι Εγγλέζοι με 60.000 στρατό και, σε συνεργασία με τους δοσίλογους της Κατοχής, ο Τσόρτσιλ μαζί με τους χωροφύλακες και με το ανδρείκελό του, τον Γεώργιο Παπανδρέου, στρέφουν τα τανκς εναντίον του λαού.
Την επόμενη μέρα, στις 4 Δεκέμβρη, χιλιάδες λαού ψάλλουν στο Σύνταγμα το «Πένθιμο Εμβατήριο» συνοδεύοντας τους νεκρούς τους.
Το πανό ξεδιπλώνεται:
«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα - ΕΑΜ».
Η πλουτοκρατία ξαναχτυπά.
Ο ιμπεριαλισμός ξαναχτυπά.
Το αίμα του λαού χύνεται και πάλι από τους χτεσινούς συνεργάτες των Γερμανών και τα εγγλέζικα βόλια.
Ενα νέο μεγαλειώδες κεφάλαιο του λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα ξεκίνησε.
Ο λαός διάλεξε τα όπλα.
Η ένοπλη πάλη του λαού σε Αθήνα και Πειραιά ήταν η απάντηση στην ντόπια πλουτοκρατία και τους Εγγλέζους συμμάχους της.
Πάλη άνιση, ηρωική, μεγαλειώδης.
Για 33 μέρες, η Αθήνα γράφει τις ηρωικότερες στιγμές της ιστορίας της.
«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα - ΕΑΜ». Αθήνα, Δεκέμβρης '44
Πέρασαν 67 χρόνια από κείνη τη «Ματωμένη Κυριακή» της 3ης του Δεκέμβρη 1944.
Δεν είχαν περάσει καν δυο μήνες από την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τους Γερμανούς και ο λαός της Αθήνας ματοκυλίστηκε από το νέο κατακτητή.
Δυο μέρες πριν, είχε προηγηθεί το ιταμό τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπι και της ελληνικής πλουτοκρατίας για το μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ.
Η ειρηνική διαδήλωση της Αθήνας ενάντια στα σχέδια της αντίδρασης, το συλλαλητήριο με αίτημα την ομαλότητα και την κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών, μέσω άμεσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος και προετοιμασίας διενέργειας ελεύθερων εκλογών, πνίγεται στο αίμα: 24 νεκροί, 160 τραυματίες.
Οι Εγγλέζοι με 60.000 στρατό και, σε συνεργασία με τους δοσίλογους της Κατοχής, ο Τσόρτσιλ μαζί με τους χωροφύλακες και με το ανδρείκελό του, τον Γεώργιο Παπανδρέου, στρέφουν τα τανκς εναντίον του λαού.
Την επόμενη μέρα, στις 4 Δεκέμβρη, χιλιάδες λαού ψάλλουν στο Σύνταγμα το «Πένθιμο Εμβατήριο» συνοδεύοντας τους νεκρούς τους.
Το πανό ξεδιπλώνεται:
«Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα - ΕΑΜ».
Η πλουτοκρατία ξαναχτυπά.
Ο ιμπεριαλισμός ξαναχτυπά.
Το αίμα του λαού χύνεται και πάλι από τους χτεσινούς συνεργάτες των Γερμανών και τα εγγλέζικα βόλια.
Ενα νέο μεγαλειώδες κεφάλαιο του λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα ξεκίνησε.
Ο λαός διάλεξε τα όπλα.
Η ένοπλη πάλη του λαού σε Αθήνα και Πειραιά ήταν η απάντηση στην ντόπια πλουτοκρατία και τους Εγγλέζους συμμάχους της.
Πάλη άνιση, ηρωική, μεγαλειώδης.
Για 33 μέρες, η Αθήνα γράφει τις ηρωικότερες στιγμές της ιστορίας της.
«Μικρός λαός και πολεμά χωρίς σπαθιά και βόλια» μια αυτοκρατορία που βομβαρδίζει από εδάφους και αέρος πυκνοκατοικημένες περιοχές, ανεξάρτητα από υλικές ζημιές ή θανάτους αμάχων.
Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του '44 έγινε - από τότε μέχρι σήμερα και για πάντα - το ορόσημο: Από τη μια, ο λαός.
Από την άλλη, οι δολοφόνοι του, οι εκμεταλλευτές του.
Μια αυτοκρατορία που βομβαρδίζει από εδάφους και αέρος πυκνοκατοικημένες περιοχές, ανεξάρτητα από υλικές ζημιές ή θανάτους αμάχων.
Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του '44 έγινε - από τότε μέχρι σήμερα και για πάντα - το ορόσημο: Από τη μια, ο λαός.
Από την άλλη, οι δολοφόνοι του, οι εκμεταλλευτές του.
Αλλα κουραγιο...
υσ «Μικρός λαός και πολεμά χωρίς σπαθιά και βόλια»
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δημητράκη μου, ευχαριστώ που μου τάγραψες δυο φορές... για να τα εμπεδώσω καλά! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήOρόσημο λοιπόν τα Δεκεμβριανά για το λαό που αγωνίζεται εναντίον της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας...το βλέπω!!!
Μικρός Λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια
γι'όλου του κόσμου το ψωμί το φως και το τραγούδι!
Τίποτα δεν έχει αλλάξει τελικώς απο τότε...
μόνο που δεν βλέπω τον μικρό λαό αυτό να πολεμά ακόμα...:(
kariatida62, οταν ο λαος δεν μαθαινει απο την ιστορια του, τοτε σε βαθος χρονου θα χαθει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιώνια τιμή και δόξα στα παιδιά του λαού που κράτησαν ταμπούρια ενάντια σε ξένους και ντόπιους δυνάστες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΑΜ ΕΛΑΣ ΔΣΕ....
Ευρυτανα ιχνηλατη ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΦΙΛΟΣ ΟΙΚΟΔΟΜΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ, ΤΕΛΕΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ!!!
Δημήτρη, φίλε, είμαι σίγουρος, το ξέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι γραμμές εξέφραζαν κάποτε το λαό μας:
"Μικρός λαός και πολεμά
δίχως σπαθιά και βόλια
για όλου του κόσμου το ψωμί
το φως και το τραγούδι
Κάτω απ' τη γλώσσα του κρατεί
τους βόγγους και τα ζήτω
κι αν κάνει πως τα τραγουδεί
ραγίζουν τα λιθάρια" (Γ.Ρίτσος)
Το καλύτερο μνημόσυνο είναι η άσβεστη μνήμη.
Αυτή γεμίζει το νου, καίει την καρδιά, οπλίζει τα χέρια. Μπας και ξαναβρεί κάποτε αυτός ο λαός τη χαμένη αξιοπρέπειά του...
Μέχρι τότε, καλή δύναμη!
Οικοδομε καλησπερα. Το καλύτερο μνημόσυνο είναι η άσβεστη μνήμη. Παρα πολυ σωστα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟδηγός όλα όσα κάποτε ενέπνευσαν το κίνημα των καταπιεσμένων που βγήκαν στο προσκήνιο της ιστορίας....
ΑπάντησηΔιαγραφήPHOTO ΤΙΤΛΟΙ kαλημερα παιδια, σωστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και ''βρεθηκαμε'', μπορω να παιρνω φωτογραφιες σας, για να τις βαζω σε αναρτησεις μου, βεβαια θα γραφω απο ποιους τις ''απολλοτριωσα''...
Μετά χαράς.
ΑπάντησηΔιαγραφήPHOTO ΤΙΤΛΟΙ EYXAΡΙΣΤΩ...
ΑπάντησηΔιαγραφή