ΑΓΑΝΤΑ...

ΓΕΡΜΑΝΙΑ.

«Στρατόπεδα συγκέντρωσης» για τους πρόσφυγες!

Καθημερινά ένα πράσινο και άσπρο λεωφορείο αποβιβάζει έξω από το προσφυγικό στρατόπεδο Νόστορφ - Χορστ στο βόρειο κρατίδιο του Μεκλεβούργου - Δυτικής Πομερανίας τις καινούριες αφίξεις.

Είναι μερικοί εκ των χιλιάδων που κάθε χρόνο φτάνουν στη Γερμανία αναζητώντας άσυλο για να γλιτώσουν από τον πόλεμο, την πείνα, την καταπίεση.

Εντούτοις, οι περισσότεροι καταλήγουν σε στρατόπεδα κράτησης στην επαρχία, όπου ζουν για μήνες σε συνθήκες που θυμίζουν φυλακή, περιμένοντας να απελαθούν. Πρόκειται για ένα σύστημα που εξυπηρετεί απολύτως τα συμφέροντα «αρκετών» στη Γερμανία, όπως αναφέρει το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ».

Προφανώς, της ολιγαρχίας.

Στο στρατόπεδο Νόρστοφ - Χόρστμ, που δεν είναι άλλο από στρατιωτική βάση 100 χιλιόμετρα ανατολικά του Αμβρούργου, κοντά στα παλιά σύνορα μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, κρατούνται άνθρωποι 25 διαφορετικών εθνικοτήτων, ενώ οι συνθήκες διαβίωσης είναι απαράδεκτες.

Οι περίπου 450 έγκλειστοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, μένουν ανά 4 σε δωμάτια 16 τ.μ. και δεν τους επιτρέπεται να βγουν από τις περιφραγμένες εγκαταστάσεις.

Πρόκειται για μία φυλακή, για ένα «Γκουαντάναμο»: Μικρά δωμάτια χωρίς έπιπλα, ουρές για γεύματα σε συγκεκριμένες ώρες, κλειδωμένος παιδικός σταθμός, κοινόχρηστα μπάνια χωρίς πόρτες και εντάσεις μεταξύ των εγκλείστων.

Αρκετοί πρόσφυγες πραγματοποιούν ήδη απεργία πείνας στο στρατόπεδο Νορστοφ - Χόρστ για τις συνθήκες, αλλά και για τις απελάσεις, καθώς όλοι οι έγκλειστοι πρόσφυγες είναι αιτούντες ασύλου, όπως είναι και η πλειοψηφία των χιλιάδων εγκλείστων στα στρατόπεδα «συγκέντρωσης» προσφύγων ανά τη γερμανική επικράτεια.

Στρατόπεδα, συνήθως πρόχειροι καταυλισμοί χαμένοι μέσα σε δάση, σε πρώην στρατιωτικές βάσεις, σε παλιές βιομηχανικές εγκαταστάσεις και σε κοντέιντερ πλοίων, όπως στο Alt-Hutten-Dorf στο Βραδεμβούργο, στο Katzhutte στη Θουριγγία και ο στρατώνας Mohlau στη Σαξωνία - Ανχάλτη.

Υποτίθεται ότι το γερμανικό Σύνταγμα προστάζει την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτικών προσφύγων, ωστόσο δεν περιλαμβάνει άλλες προβλέψεις όσον αφορά τους οικονομικούς πρόσφυγες ή τους πρόσφυγες εξαιτίας των φυσικών καταστροφών.

Ασχέτως πάντως με το «καθεστώς τους», η συντριπτική πλειονότητα στοιβάζονται συνήθως τη νύχτα και πάλι στο ίδιο πράσινο και άσπρο λεωφορείο με προορισμό το αεροδρόμιο και στέλνονται σε κάποια «ασφαλή τρίτη χώρα», και από εκεί πίσω στην πατρίδα τους.

Αλλα κουραγιο...



υσ «Gastarbeiter» και «Katzelmacher»
Για τις πραγματικές συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων μεταναστών γράφει χαρακτηριστικά το δυτικογερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» (τεύχος 13/1973): «Την ημέρα σκουπίζουν και καθαρίζουν τους δρόμους ή θερμαίνουν τις υψικαμίνους, τη νύχτα κατακλύζουν τους σιδηροδρομικούς σταθμούς των πόλεων της ΟΔΓ και κοιμούνται σε άθλιες παράγκες». Αποσιωπά όμως ότι οι Ελληνες μετανάστες συγκεντρώνονταν στους παγωμένους σιδηροδρομικούς σταθμούς των δυτικογερμανικών πόλεων, τους πρώτους χειμώνες μετανάστευσής τους (όπως συνηθίζουν να κάνουν οι εδώ μετανάστες σε πλατείες) επειδή οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και των χωρών προέλευσης των μεταναστών δεν ενδιαφέρθηκαν για αυτούς. Δε χρηματοδότησαν τη δημιουργία Μορφωτικών Κέντρων Μεταναστών, Κέντρων εξυπηρέτησής τους, Κέντρα Εκμάθησης γερμανικών κλπ. ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ!