ΑΓΑΝΤΑ. Παγωμαρα, πως μας το εκανε αυτο? Ο γιωργος ''μας'', αλλα μας ειπε, ''εμεις'' τον πιστεψαμε, δεν μπορει τον εχουν κοροιδεψει, ''αυτοι'' οι ''αλλοι'', δεν φταιει ο γιωργος για τα μετρα, που να ηξερε που εμπλεκε! ''Αυτοι'' φταινε, ''αυτοι'' στις πολεοδομιες, ''αυτοι'' στα ιατρεια, ''αυτοι'' στις εφοριες, ''αυτοι'' που αγορασαν σπιτια με δανεια, ''αυτοι'' που ψωνιζουν με καρτες, ''αυτοι''που ανοιγουν το ενα μικρομαγαζο πλαι στο αλλο, ''αυτοι'' που κανουν φροντιστηρια στα παιδια μας, ''ΑΥΤΟΙ''. Τωρα που ο βασιλιας-συγνωμη, ηθελα να πω πρωθυπουργος- αποδειχθηκε γυμνος απο ιδεες, τωρα που εφαρμοζει το προγραμμα της ε.ε, το προγραμμα που ηθελε να εφαρμοσει ο πλει-στεισον, δεν μπορει να το χωνεψει πασοκου νους. Και μια και η περιρρεουσα ατμοσφαιρα το σηκωνει-λιγα πιανει ο νους απο το σοκ των μετρων- ας βαλουμε στην γωνια , μαζι με τα αλλους που χαραξαν και στηριξαν αυτες τις πολιτικες-που μας εφεραν στην ζητιανια- και το κ.κ.ε, δεν παει να τα φωναζει χρονια τωρα, μπα, ολα αυτα τα παρουσιαζουν παρθενογεννεση, οι ''αλλοι'' φταινε , δεν εχουν προτασεις, αντιπολιτευση και επαναστατικη γυμναστικη, αγαπημενο σπορ ο αντικομμουνισμος, εχει βαθεια ιστορια, ανιατο μικροβιο, υπουλο, μπαινει σαν ξενιστης στο μυαλο και σε λιγο καιρο το καταλαμβανει, ενα φαρμακο υπαρχει η σκεψη, αν αφησεις την σκεψη παει κολλησες, μετα θελει πολυ επιπονη θεραπεια για τον ασθενη , τα συμπτωματα ειναι ευκολα αναγνωρισιμα, κριτικη στους ''αλλους'',χλευασμος στους ''αλλους'', απαξιωση στους ''αλλους'', τσιμπλοματιτιδα, κουφιτιδα και το πιο ευκολο αναγνωρισιμο συμπτωμα ξερολιτιδα η κοινη, υπαρχει θεραπεια, αυτη η αρρωστια-ο αντικομμουνισμος-μετα απο μακρα και επιπονη περιοδο σε μερικους ασθενεις ειναι αυτοανοσος, στους περισοτερους ομως χρειαζεται, στα πρωτα σταδια της θεραπειας , ισχυρες δοσεις φιλικης παρεας,ανθρωπινης ζεστασιας, αδολης αγαπης, παντα να συνοδευονται με αφθονο κρασι και σπιτικους μεζεδες. Αποψε στο συλλαλητηριο ηρθανε μαζι με τους ''αλλους'' κοσμος που μεχρι και τον οκτωμβρη ητανε απεναντι, δεν ξερω αν θα φτασουν τοσοι θεραπευτες, αλλα οι ''αλλοι'' ποτε δεν εβαλαν τον εαυτο τους στην ζυγαρια, εκει λοιπον στο καθηκον. Αλλα κουραγιο. Γιάννης Ρίτσος - Καπνισμένο Τσουκάλι (ἀπόσπασμα)
Καὶ νὰ ἀδελφέ μου ποὺ μάθαμε νὰ κουβεντιάζουμε ἥσυχα κι ἁπλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δὲν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αὔριο λέω θὰ γίνουμε ἀκόμα πιὸ ἁπλοί.
Θὰ βροῦμε αὐτὰ τὰ λόγια ποὺ παίρνουνε τὸ ἴδιο βάρος
σ' ὅλες τὶς καρδιές, σ' ὅλα τὰ χείλη.
Ἔτσι νὰ λέμε πιὰ τὰ σύκα-σύκα καὶ τὴ σκάφη-σκάφη.
Κι ἔτσι ποὺ νὰ χαμογελᾶνε οἱ ἄλλοι καὶ νὰ λένε,
«Τέτοια ποιήματα, σοῦ φτιάχνουμε ἑκατὸ τὴν ὥρα.»
Αὐτὸ θέλουμε κι ἐμεῖς.
Γιατὶ ἐμεῖς δὲν τραγουδᾶμε γιὰ νὰ ξεχωρίσουμε ἀδελφέ μου ἀπ' τὸν κόσμο.
Ἐμεῖς τραγουδᾶμε γιὰ νὰ σμίξουμε τὸν κόσμο.

...ἔχεις ἀκόμη νὰ κλάψεις πολὺ
ὥσπου νὰ μάθεις τὸν κόσμο νὰ γελάει.