ΑΓΑΝΤΑ...


Ούτε «φράκτες», ούτε «Σπιναλόγκες».


Τίποτα και κανείς δεν πρόκειται να αποτρέψει τους ανθρώπους που απειλούνται με αφανισμό από την αναζήτηση δρόμων για τη διασφάλιση της ζωής.

Οι διεθνείς οργανώσεις εκτιμούν ότι τα επόμενα χρόνια ο αριθμός των προσφύγων θα ξεπεράσει τα 500 εκατομμύρια.

Η δυστυχία, η πείνα, ο φόβος, η ανελευθερία θα είναι πάντα το «διαβατήριο» για την αναζήτηση της ελπίδας, της τροφής, της ασφάλειας.

Αυτή είναι η ιστορία της ανθρωπότητας: Ενα «καραβάν σαράι» που ποτέ δε σχηματίστηκε από χόμπι, αλλά πάντα από ανάγκη.

Η Ελλάδα δεν προέκυψε στο δρόμο τους ως «τουριστική επιλογή», αλλά ως γεωγραφική επιλογή, ως «πέρασμα» που δεν το καθόρισαν οι ίδιοι, αλλά οι δουλέμποροι.

Δεν έρχονται για διακοπές οι μετανάστες στην Ελλάδα.

Ολοι τους έχουν να διηγηθούν την ίδια ιστορία της ανέχειας, της φτώχειας, του πολέμου, των πολιτικών διώξεων που διηγούνταν και οι δικοί μας μετανάστες: Στις στοές του Βελγίου, στα εργοστάσια της Γερμανίας, στην ξενιτιά της Αμερικής και της Αυστραλίας.

Δε θα έφευγαν από τις χώρες τους αν το «παγκόσμιο χωριό» που υπηρετούν ο Ομπάμα, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Πούτιν, ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Καρατζαφέρης, δεν τους είχε στοιβάξει σε μια «γειτονιά» όπου οι εργαζόμενοι ζουν με 1 - 2 δολάρια τη μέρα, που κάθε τρία δευτερόλεπτα ένα παιδί πεθαίνει από την πείνα.

Δε θα ξενιτεύονταν αν το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, το ΔΝΤ και όλοι οι ευαγείς οργανισμοί στους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα, δεν τους κατακρεουργούσαν είτε με τα πολεμικά είτε με τα οικονομικά «βομβαρδιστικά» τους.

Επομένως, όσοι κύριοι και κυρίες με προσποιητή αθωότητα διακινούν εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ. εκείνα τα «και μεις τι φταίμε;» ή τα άλλα, τα «και εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;», να τ' αφήσουν αυτά.

Διότι όλοι τούτοι, που είτε ευθέως είτε σε επίπεδο συμβολισμών εκτοξεύουν με ύφος συνοριοφύλακα το δηλητήριο της ξενοφοβίας, του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας, «φταίνε»!

Φταίνε, γιατί:
Πρώτον, είναι με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που «εξανθρωπίζουν» πληθυσμούς, είτε δολοφονώντας τους, είτε προκαλώντας την εκδίωξη από τα εδάφη τους.

Δεύτερον, γιατί λένε ψέματα.

Ψεύδονται ασύστολα όταν ισχυρίζονται ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης θα λυθεί με μέτρα αστυνομικά, με καταστολή, με στρατοκρατικά «κόλπα», με «φράκτες».

Ποτέ και πουθενά δε λύθηκε έτσι το πρόβλημα.

Στην Αμερική, εκεί που δεν έβαλαν 12,5 χιλιόμετρα «φράκτη» όπως ονειρεύεται ο Παπουτσής στον Εβρο, αλλά 700 χιλιόμετρα ηλεκτροφόρα καλώδια στα σύνορα με το Μεξικό, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να δέχονται κατά εκατομμύρια τους ισπανόφωνους μετανάστες.

Με μια κουβέντα: Είναι ψεύτες, όσοι ισχυρίζονται ότι χωρίς να αντιμετωπιστούν οι αιτίες που γεννούν την προσφυγιά, είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της μετανάστευσης.

Είναι και διπλά επικίνδυνοι.

Αφ' ενός, γιατί η αστυνομοκρατία και η στρατοκρατία που «προτείνουν» εις βάρος των μεταναστών δε σταματούν «έξω», αλλά τελικά στοχεύουν στη «νομιμοποίηση» τέτοιων πρακτικών κατά του συνόλου του «εχθρού - λαού».

Αφ' ετέρου, γιατί θέλοντας να αποπροσανατολίσουν και να ξεστρατίσουν τη λαϊκή οργή από την πολιτική τους, δεν έχουν καμία αναστολή να ταΐζουν ακόμα και το φίδι του ρατσισμού, πάνε να φορτώσουν τα δεινά της ελληνικής κοινωνίας, που οι ίδιοι προκαλούν, στους μετανάστες.

Μιλάμε για τους μετανάστες που είναι «εκτός νόμου» επειδή το ίδιο το κράτος τους θέλει εκεί: Στη μαύρη εργασία, ανασφάλιστους, διπλοεκμεταλλευόμενους, στο περιθώριο, στην παραοικονομία, χωρίς χαρτιά, χωρίς ταυτότητα, χωρίς δικαιώματα, κυνηγημένους, κρεμασμένους στους «φράκτες», στοιβαγμένους στα «κέντρα εξευτελισμού των προσφύγων», πρώτους στις «επιχειρήσεις - σκούπα», τελευταίους στα δικαιώματα.

Εντούτοις «κάτι πρέπει να γίνει», λένε καλόπιστα οι άνθρωποι στις γειτονιές της Αθήνας.

Και πράγματι.

Κάτι πρέπει να γίνει.

Ομως, αυτό το «κάτι» δεν μπορεί να είναι εφαλτήριο του φασισμού.

Ο ελληνικός λαός, από την εποχή του «Ξένιου Διός» κουβαλάει την τιμή της παροχής φροντίδας προς τον κάθε κυνηγημένο.

Εχει την τιμή να έχει δηλώσει ήδη από το 1827, από το Σύνταγμα της Τροιζήνας, τον απόλυτο σεβασμό και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπινου όντος εντός της ελληνικής επικράτειας.

Αυτήν την τιμή, αυτήν την ανθρωπιστική παρακαταθήκη, ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να δεχτεί να του τη «λερώσει» κανένας «καρατζαφέρης» του δικομματισμού και κανένας Καρατζαφέρης του ΛΑ.Ο.Σ.

Το «κάτι» που πρέπει να γίνει δεν μπορεί παρά να είναι ανθρώπινο.

Ούτε «φράκτες», ούτε «Σπιναλόγκες», αλλά:
Ταξιδιωτικά έγγραφα στους μετανάστες, για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν.

Απειθαρχία στις αποφάσεις της ΕΕ που κρατούν ομήρους χιλιάδες και χιλιάδες μετανάστες στη χώρα και δεν επιτρέπουν την έξοδό τους από την Ελλάδα.

Απόδοση όλων των κοινωνικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στους μετανάστες, απόδοση στο κεφάλαιο της ευθύνης που του αναλογεί για την «πρόσκληση» των μεταναστών στη χώρα ως «φτηνό εργαλείο», θύμα της ανείπωτης εκμετάλλευσης και της αυθαιρεσίας.

Δημιουργία δημόσιων, οργανωμένων, ανθρώπινων χώρων υποδοχής και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Σεβασμός των πολιτιστικών τους παραδόσεων, τσάκισμα των κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες.

Και, φυσικά, αγώνας για μια Ελλάδα που δε θα γίνεται συνεργός, αλλά θα υψώσει φωνή, θα γίνει «φράκτης» κατά των εγκλημάτων που διαπράττονται στις χώρες τους.

Αλλα κουραγιο...


υσ 1 Ερζερούμ κι
«αμάν - αμάν»! .

υσ 2 «Γκιλντιρίμ τσουτσούν» (ή κάπως έτσι) ήταν τα λόγια με τα οποία απευθύνθηκε στους θεατές κατά την έναρξη της Πανεπιστημιάδας, χτες, στη γείτονα, ο κ. Παπανδρέου. Παρότι, όμως, οι θεατές ήταν Τούρκοι, από τη συνήχηση των λεγομένων του, κάτι μας λέει πως υπήρχε σαφές υπονοούμενο που απευθυνόταν προς τους Ελληνες εργαζόμενους.

υσ 3 «Nouveau monde, nouveau capitalisme», ήταν ο τίτλος του Συμποσίου στο οποίο συμμετείχε προχτές ο κ. Παπανδρέου.
«Nouveau monde, nouveau capitalisme» έγραφε και το βήμα από το οποίο ο Ελληνας πρωθυπουργός εκφώνησε τη βαρυσήμαντη ομιλία του.
Δεν είναι υπέροχο; Ενας κοτζάμ «σοσιαλιστής», πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς», όχι απλώς να συμμετέχει, αλλά να πρωταγωνιστεί στις διεργασίες για έναν «nouveau monde» («νέο κόσμο») και να αγωνιά πώς θα συμβάλει ώστε αυτός ο «νέος κόσμος» να έρθει μέσα από τη δημιουργία ενός «nouveau capitalisme» («νέου καπιταλισμού»).

υσ 4 ΑΥΤΟ ειναι για ποοοοοολλλλλλλα γελια και ποοοοολλλλλλυυυυυ περισοτερα κλαματα, «Από την εμπειρία μου έχω γίνει και πιο σοσιαλιστής απ' ό,τι ήμουν πριν» (Γ. Παπανδρέου, δήλωση στη Βουλή, 17/4/2010).


απο τον νικο μπογιοπουλο, στον Ριζοσπαστη.