ΑΓΑΝΤΑ... Στα 40 χρόνια από την πρώτη Μαραθώνια πορεία Ηταν Κυριακή 21 Απριλίου 1963. Δεν έχει ακόμη φέξει για τα καλά κι ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρ. Λαμπράκης κατεβαίνει στο αυτοκίνητό του όπου τοποθετεί ένα μαύρο πανί με το σήμα του πυρηνικού αφοπλισμού και τη λέξη ΕΛΛΑΣ. Το πανί αυτό πριν από 11 ημέρες είχε κάνει την εμφάνιση του στην Αγγλία, όπου ο βουλευτής ως αντιπρόεδρος της Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη είχε πάρει μέρος στην πασχαλινή πορεία ειρήνης του Ολντερμάστον. Στο ίδιο αυτοκίνητο με τον Γρ. Λαμπράκη μπήκε η γυναίκα του, ο Κύπριος ποιητής Τεύκτρος Ανθίας και η Γιούλια Λιναρδάτου, κι όλοι μαζί ξεκίνησαν για το Μαραθώνα. Από παντού φαινόταν πως τούτη η μέρα θα κυλούσε πολύ δύσκολα. Η παρουσία της αστυνομίας στους δρόμους ήταν εμφανέστατη. Για την ακρίβεια, από τα μεσάνυχτα της 20ής προς 21 Απριλίου όλη η περιοχή από το Γηροκομείο ως τον τύμβο του Μαραθώνα είχε αποκλειστεί από ισχυρές δυνάμεις της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας. Στην επιχείρηση είχαν κληθεί να «συνεισφέρουν» και διάφορες παρακρατικές οργανώσεις όπως η «Αντικομμουνιστική Σταυροφορία», το «Σώμα Ελπιδοφόρων Νέων», τα μέλη της νεολαίας της ΕΡΕ, η περιβόητη ΕΚΟΦ κ.ο.κ. Ισχυρά μπλόκα από τις δυνάμεις καταστολής, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των εφημερίδων της εποχής, είχαν στηθεί στη Λ. Κηφισίας, στο Χολαργό κοντά στο Πεντάγωνο, στην Εκάλη, στην Αγία Παρασκευή, στο Πικέρμι, στη διασταύρωση Ραφήνας, στη Νέα Μάκρη και αλλού, ενώ τα περιπολικά διέτρεχαν ολόκληρη την αποκλεισμένη περιοχή. Τι έμελλε να συμβεί, εύκολα μπορούσε κανείς να το καταλάβει. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στις αρχές του 1963, με την καθοδήγηση της ΕΔΑ, συγκροτήθηκε μια επιτροπή που σκοπό είχε να προετοιμάσει των πρώτη Πορεία Ειρήνης που θα ξεκινούσε από το Μαραθώνα και θα κατέληγε στην Πνύκα και ακριβώς γι' αυτό το λόγο ονομάστηκε «Μαραθώνια». Στην επιτροπή συμμετείχε η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), που είχε ιδρυθεί το 1955 και τη στελέχωναν μεγάλες προσωπικότητες της εποχής με πρόεδρο τον Α. Ζάκα. Επίσης, μεταξύ άλλων, συμμετείχε στην επιτροπή και ο «Σύνδεσμος Νέων διά τον πυρηνικόν αφοπλισμόν Μπέρτραντ Ράσελ». Επρόκειτο για μια νεολαιίστικη φιλειρηνική οργάνωση που στελεχωνόταν από ΕΔΑΐτες, αλλά δεν είχε στενή σύνδεση με το κόμμα της ΕΔΑ ή άλλο κόμμα, και αγωνιζόταν για την ειρήνη και τον αφοπλισμό, εναντίον των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα. Η πορεία ορίστηκε να γίνει στις 21 Απριλίου 1963 αλλά η τότε κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή φρόντισε να την απαγορεύσει, παρά το γεγονός ότι τέτοιες εκδηλώσεις γίνονταν σε ολόκληρη την Ευρώπη (στη Δυτική Γερμανία, στο Ολντερμάστον της Αγγλίας και αλλού) και το αντιπυρηνικό κίνημα λάμβανε τεράστιες διαστάσεις. Στην Ελλάδα του '63 η λέξη «Ειρήνη» ήταν απαγορευμένη και η κυβέρνηση δεν επιθυμούσε καθόλου να αντιληφθεί το γεγονός ότι το ιδανικό την παγκόσμιας ειρήνης ήταν - και δεν μπορούσε να συμβαίνει αλλιώς - πολύ ισχυρό σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που είχε ζήσει τη φρίκη και τις επιπτώσεις του πολέμου όσο ελάχιστες χώρες. Κύρια κυβερνητική επιχειρηματολογία εναντίον της πορείας ήταν ο πρωτόγονος αντικομμουνισμός, ενώ σε σταθερό μοτίβο εκτοξεύονταν απειλές πως οι διωκτικές αρχές θα αντιδρούσαν κατασταλτικά και θα συνελάμβαναν όχι μόνο τους Ελληνες αλλά και όσους ξένους έρχονταν στη χώρα μας για να συμμετάσχουν στη φιλειρηνική αυτή εκδήλωση. Παράλληλα, με κυβερνητική εντολή η Αστυνομία και η Χωροφυλακή ανακοίνωσαν ότι για τις 21 Απριλίου, για την ημέρα δηλαδή που θα πραγματοποιούνταν η πορεία, απαγορευόταν κάθε συγκέντρωση σε ανοιχτό χώρο, σε ολόκληρη τη χώρα. Τέλος, οι ιδιοκτήτες πούλμαν δέχτηκαν ανοιχτές πιέσεις να μη διαθέσουν μέσα για τη μεταφορά των φιλειρηνιστών στους χώρους συγκέντρωσης. Οσοι δε, είχαν κλείσει συμφωνίες υποχρεώθηκαν να τις ακυρώσουν. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και προστέθηκε και η πρόκληση του πολέμου. Συγκεκριμένα, εκείνες τις μέρες εισέπλευσε στη Μεσόγειο το πρώτο αμερικανικό πυρηνικό υποβρύχιο, το «Σαμ Χιούστον», με πυραύλους «Πολάρις», ενώ στην Αθήνα έφταναν διαδοχικά ο αρχηγός του μεικτού επιτελείου των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Τέιλορ, ο στρατιωτικός αρχηγός του ΝΑΤΟ Αμερικανός στρατηγός Λέμνιτσερ και ο διοικητής της Νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ Αμερικανός ναύαρχος Ράσελ4. Και μόνο αυτό το γεγονός υπογράμμιζε την αναγκαιότητα της πορείας. Πώς όμως να πραγματοποιηθεί όταν επίσημοι και ανεπίσημοι κατασταλτικοί μηχανισμού του κράτους βρίσκονταν σε πρωτοφανή κινητοποίηση για την αποτρέψουν; Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα Νέα» την 21η Απριλίου του 1963 η πρωτεύουσα βρισκόταν «επί ποδός πολέμου», ενώ «διά πρώτην φοράν τα περίφημα Τάγματα Ασφαλείας ενεφανίσθησαν επισήμως εις διαφόρους περιοχάς περί τον Μαραθώνα, έτοιμα προς δράσιν εις περίπτωσιν ανάγκης. Ακόμα και ναύται του Λιμενικού εχρησιμοποιήθησαν διά τη φρούρησιν της παραλίας του Μαραθώνος, διά τον φόβον προφανώς... αποβάσεως των οπαδών του Συνδέσμου "Μπέρτραντ Ράσελ"». Να σημειωθεί ακόμη ότι η περιοχή του Μαραθώνα εφρουρείτο από δύναμη πάνοπλων ανδρών της Χωροφυλακής που σύμφωνα με το ρεπορτάζ των «Νέων» υπερέβαινε τους 3.000. Η αστυνομία είχε στήσει το στρατηγείο της στην Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών με επικεφαλής τον Διευθυντή Αστυνομίας Αθηνών Καραμπέτσο και τον Διοικητή Ασφαλείας Καραχάλιο. Εκεί βρισκόταν από το πρωί της 21ης Απριλίου και ο αντιεισαγγελέας Ροδόπουλος. Η Χωροφυλακή είχε στήσει το στρατηγείο της στην Αγία Παρασκευή, στα γραφεία της Διοίκησης Χωροφυλακής Αθηνών, με επικεφαλής τον ανώτερο διοικητή Χωροφυλακής προαστίων Τομαρά. Εκεί είχε εγκατασταθεί και ο αντιεισαγγελέας Χατζής. Για να εμποδίσουν το λαό να πάρει μέρος στην πορεία ειρήνης, οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν εξονυχιστικούς ελέγχους στους πολίτες που πλησίαζαν τα μπλόκα, προχωρούσαν σε συλλήψεις, σε σωματικές έρευνες, απαγόρευαν την κίνηση των Ι.Χ., δεν επέτρεπαν σε κανένα να πλησιάσει προς την απαγορευμένη περιοχή. Σε τέτοιες συνθήκες ξεκίνησε για το Μαραθώνα εκείνο το πρωί ο Γρ. Λαμπράκης. «Στο δρόμο - γράφει ο Σ. Αλεξάνδρου - η Χωροφυλακή είχε πιάσει όλα τα πόστα. Κάθε τόσο σταματούσαν το αυτοκίνητο. Ο Λαμπράκης έλεγε μονολεκτικά "βουλευτικό!" και προχωρούσε χωρίς να περιμένει απάντηση. Αλλού πάλι πατούσε τη μίζα και περνούσε με αστραπιαία ταχύτητα από τους ελέγχους». Τελικά, ύστερα από πλήθος εμποδίων, προκλήσεων και απαγορεύσεων, ο Λαμπράκης κατάφερε να υψώσει στον τύμβο του Μαραθώνα το λάβαρο του αγώνα για τον αφοπλισμό, που κουβαλούσε μαζί του. Κι αφού μίλησε για την ειρήνη στο μόνο ακροατήριο που του επιτράπηκε να έχει, δηλαδή στους εκατοντάδες χωροφύλακες που είχαν ζώσει τον τύμβο, ξεκίνησε συμβολικά την πορεία από τον Μαραθώνα προς την Πνύκα. Αλλοτε τρέχοντας και άλλοτε οδοιπορών με αναπεπτάμενο το πανό και κάτω από τις απειλές χωροφυλάκων και παρακρατικών, με συχνές στάσεις και συμπλοκές κατάφερε να φτάσει ως τη διασταύρωση της Ραφήνας. Εκεί οι αρχές ασφαλείας και οι τραμπούκοι νεοφασίστες θα επιχειρήσουν να τον σταματήσουν και να τον σύρουν για τα... περαιτέρω στο παρακείμενο δάσος, αλλά η προσπάθειά τους θα αποτύχει χάρη στην επέμβαση όσων τον συνοδεύουν, των δημοσιογράφων και κατοίκων της περιοχής. Ο Λαμπράκης και οι συνοδοί του θα συνεχίσουν. Κοντά στο Πικέρμι ο πρωτομάρτυρας της ειρήνης θα μαζέψει λίγα αγριολούλουδα και θα τα τοποθετήσει στο μνημείο των απαγχονισθέντων από τους Γερμανούς. Οι χωροφύλακες θα τα τσαλαπατήσουν!!! Μισό χιλιόμετρο παρακάτω θα συλληφθούν όλοι όσοι ακολουθούν τον ειρηνοδρόμο βουλευτή, πλην του ιδίου και της Γ. Λιναρδάτου, και θα επιβιβασθούν με τη βία σε καμιόνια. Κοντά στο Χαρβάτι θα συλληφθεί και ο Λαμπράκης. Στην πραγματικότητα θα απαχθεί, θα επιβιβασθεί βιαίως σε καμιόνι κι αφού τον περιπλανήσουν στα χωριά της Νέας Μάκρης και Μαραθώνα, στο Σούλι, στο Γραμματικό και το Καπανδρίτι, μέσω της οδού Τατοΐου, ύστερα από μια διαδρομή τρεισήμισι ωρών, θα τον εγκαταλείψουν στη Νέα Ιωνία. Δεν ήταν, όμως, μόνο ο Λαμπράκης που δοκίμασε τη βάναυση συμπεριφορά των διωκτικών αρχών. Σε 1.100 υπολογίζονται οι ειρηνιστές που συνελήφθησαν, ενώ αρκετοί απ' αυτούς οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο με ελαφρά τραύματα. Ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν γνωστοί καλλιτέχνες όπως ο Μ. Θεοδωράκης, ο ζωγράφος Μίνως Αργυράκης, οι ηθοποιοί Μ. Κατράκης, Α. Αλεξανδράκης, Αλίκη Γεωργούλη, ο λογοτέχνης Στρατής Δούκας κ.ά. Τέλος, η αστυνομία συνέλαβε και απέλασε τους ξένους φιλειρηνιστές που είχαν έρθει στη χώρα, ανάμεσά τους και τον αντιπρόσωπο του Μπέρτραντ Ράσελ, Ποτλ. Η πορεία ειρήνης πραγματοποιήθηκε Μετά την απελευθέρωσή του από τα αστυνομικά όργανα, ο Γρ. Λαμπράκης θα στείλει τηλεγράφημα προς τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, προς τον υφυπουργό Εσωτερικών, προς τον πρόεδρο της Βουλής και τους αρχηγούς των κομμάτων, προς την ΕΕΔΥΕ και το Σύνδεσμο «Μπ. Ράσελ», στο οποίο έλεγε: «Ο πόθος του δημοκρατικού λαού μας διά πορείαν ειρήνης από τον Μαραθώνα εις Αθήνας επραγματοποιήθη. Εκκινήσας από την κορυφήν του Τύμβου του Μαραθώνος, συνελήφθην εις το 28ον χιλιόμετρον και βιαίως επετάχθην εις στρατιωτικόν φορτηγόν αυτοκίνητον, κρατηθείς παρανόμως, αντισυνταγματικώς επί 3 1/2 ώρας. Εντολή του αντισυνταγματάρχου Πιστόλη και του ταγματάρχου Βραδή, φρουρούμενος υπό οκτώ χωροφυλάκων, με περιόδευσαν κατά γκανγκστερικόν τρόπον ώσπερ κατάδικον κοινού ποινικού δικαίου εις τα χωρία Ν. Μάκρη, Μαραθώνα, Σούλι, Γραμματικόν, Καπανδρίτι, Τατόιον όπου και με εγκατέλειψαν. Διαμαρτύρομαι εντονότατα διά την παράνομον κράτησίν μου, διά τη σκαιάν και βάναυσον συμπεριφοράν των μοιράρχων Φωτίου Τζουμάνη, Ιωάννου Λεοντσαράκου, ανθυπασπιστού, Τάκη Χαραλαμπόπουλου, Χωροφύλακος Ρ147, Αντωνίου Λαγοπάτη μοιράρχου και Αθανασίου Λαγοπάτη Ταγματάρχου, εναντίον των οποίων υποβάλλω μήνυσιν διά επενεχθείας ταλαιπωρίας μου. Δυστυχώς, διεπίστωσα ότι η Δημοκρατία δεν υπάρχει εις την Ελλάδα όταν εκλεκτοί του λαού κυριολεκτικώς καταρρακώνονται». Στη συνέχεια ο Γρ. Λαμπράκης δήλωσε στον Τύπο: «Η πορεία ειρήνης, έστω και συμβολικά έγινε, μολονότι η κυβέρνησις έλαβε μέτρα που ούτε στην κατοχή είχαμε γνωρίσει. Ακολουθώντας πολιτική βάσεων και πυρηνικών υποβρυχίων "Πολάρις" δε θέλησε να επιτρέψη στο λαό να εκδηλώση τη θέλησί του για ειρήνη. Δεν το κατόρθωσε». Ο Λαμπράκης είχε απόλυτο δίκαιο. Η μοναχική του ειρηνοδρομία συνοδευόταν νοερά από χιλιάδες αγωνιστές της ειρήνης. Ο σπόρος είχε πέσει στη γη και γρήγορα θα απέφερε καρπούς. Αντί επιλόγου Το φιλειρηνικό κίνημα στη χώρα μας, μετά την πρώτη μαραθώνια πορεία ειρήνης, είχε μπει σε μια νέα φάση αλματώδους ανάπτυξης. Είναι ένα κίνημα με πλούσια ιστορία αγώνων και θυσιών. Για δεκαετίες ολόκληρες βρέθηκε υπό διωγμό και ουσιαστικά ήταν απαγορευμένο, αφού η κυρίαρχη τάξη και οι κυβερνήσεις της το θεωρούσαν συνώνυμο του κομμουνιστικού κινήματος ή «παραφυάδα» του, κατά την επίσημη κρατική ορολογία. Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι το φιλειρηνικό κίνημα μπορεί να συσπειρώνει πλατιές λαϊκές μάζες ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τη δράση του. Αυτό δε θέλουν οι κυρίαρχες τάξεις, γιατί αποτελεί ένα από τα πεδία συνειδητοποίησης της αναγκαιότητας κατάργησής τους, ως υπεύθυνες για τους άδικους πολέμους. Ετσι δεν είναι καθόλου ανεξήγητο το γεγονός ότι οι φιλειρηνιστές οδηγούνταν για τη δράση τους στο εκτελεστικό απόσπασμα - όπως ο Νικηφορίδης που εκτελέστηκε το Μάρτη του 19519 - ή δολοφονούνταν από τις φασιστικές σκιώδεις οργανώσεις του κράτους - όπως ο βουλευτής Γρ. Λαμπράκης. Τέτοιο ήταν το μίσος του αμερικανόπνευστου μετεμφυλιοπολεμικού καθεστώτος στην Ελλάδα, με δεδομένο επίσης ότι από κοινού με τους αμερικανοΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστές είχε μετατρέψει την Ελλάδα σε πολεμικό προγεφύρωμα του διεθνούς ιμπεριαλισμού ενάντια στις σοσιαλιστικές χώρες και την ΕΣΣΔ. Το ελληνικό κίνημα ειρήνης - όπως και κάθε προοδευτικό κίνημα σ' αυτό τον τόπο - πέρασε από φωτιά και σίδερο. Κι ασφαλώς η ιστορία του είναι άκρως διδακτική, με επίκαιρα μηνύματα, αφού η παγκόσμια ειρήνη σήμερα εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι γίνονται ολοένα και πιο συχνοί και η άρχουσα τάξη της Ελλάδας συμμετέχει ενεργά σ' αυτούς γιατί αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντά της. Η ειρήνη σήμερα απειλείται όσο ποτέ άλλοτε από τη Νέα Ιμπεριαλιστική Τάξη Πραγμάτων, την οποία προωθούν και προάγουν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και άλλοι σύμμαχοί τους διεθνώς, στην περιοχή των Βαλκανίων, στη Μέση Ανατολή και αλλού, ενώ στόχοι γίνονται και τα σοσιαλιστικά κράτη της Κούβας και της ΛΔ της Κορέας. Η υπόθεση της ειρήνης εκτελείται καθημερινά με τον πιο βάναυσο τρόπο και με την καινούρια δικαιολογία της αντιμετώπισης τάχα της «τρομοκρατίας», δηλαδή των αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων, των λαών που δεν ανέχονται και αντιπαλεύουν την κυριαρχία των μονοπωλίων. Πριν από 40 χρόνια ο Γρ. Λαμπράκης, ένας άνθρωπος δημιουργημένος, ένας εξαίρετος επιστήμονας, αναγνωρισμένος για την επιστημονική και όχι μόνο προσφορά του, αντί να κάτσει στο σπίτι του περπάτησε για την ειρήνη στον κόσμο. Ενα μήνα μετά την Α' Μαραθώνια πορεία του, ο ίδιος άνθρωπος χάρισε στο δέντρο της ζωής, στο δέντρο δηλαδή της ειρήνης, τη δική του ζωή, δολοφονημένος από τα ανεπίσημα όργανα του κράτους για τα οποία συνήθως χρησιμοποιείται ο όρος παρακράτος. Η δυναμική όμως του αγώνα του παραμένει ακόμη και σήμερα ισχυρή, φωτεινός φάρος που δείχνει το δρόμο στις νεότερες γενιές αγωνιστών για έναν κόσμο πιο ανθρώπινο, ειρηνικό, χωρίς ξένες βάσεις, έξω από το ΝΑΤΟ, ενάντια στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, χωρίς πόλεμο, έχθρες και μίση ανάμεσα στους λαούς, χωρίς στρατούς κατοχής σε άλλες χώρες, με συμμετοχή και ελληνικών στρατιωτικών τμημάτων που πρέπει να επιστρέψουν. Το παράδειγμά του, η ζωή και η δράση του, η θυσία του προπαντός, αποτελούν - και πρέπει να αποτελούν - πηγή έμπνευσης ώστε οι γραμμές του φιλειρηνικού κινήματος να πυκνώσουν από χιλιάδες νέους αγωνιστές, στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα των οποίων βρίσκεται η εγγύηση ότι τα φιλοπόλεμα σχέδια του ιμπεριαλισμού στην περιοχή μας και γενικότερα θα ανατραπούν, όταν το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο των λαϊκών δυνάμεων αντεπιτεθεί στα μονοπώλια για την ανατροπή της εξουσίας τους, για τη λαϊκή εξουσία. Αλλα κουραγιο... υσ Σήμερα Κυριακή η 33η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης Στις 8 το πρωί η εκκίνηση από τον Τύμβο του Μαραθώνα και στις 6.30 μ.μ. ο τερματισμός στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας Σήμερα, Κυριακή 20 Μάη, διεξάγεται η 33η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, με εκκίνηση στις 8 το πρωί από τον Τύμβο του Μαραθώνα και τερματισμό στις 6.30 μ.μ. στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Το πρόγραμμα της Πορείας έχει ως εξής: 8 π.μ. Τύμβος Μαραθώνα - τελετή έναρξης 8.30 π.μ. Εκκίνηση 9.30 π.μ. Νέα Μάκρη, στάση - εκδήλωση. 12 μ. Διασταύρωση Ραφήνας, στάση - εκδήλωση. 1.30 μ.μ. Πικέρμι, στάση. 2.30 μ.μ. Παλλήνη, στάση - εκδήλωση. 3.30 μ.μ. Αναχώρηση. 5.30 μ.μ. Αγία Παρασκευή, στάση - εκδήλωση. 6.30 μ.μ. Τερματισμός στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας - ομιλία - χαιρετισμοί - συναυλία. Για τη μετάβαση στον Τύμβο του Μαραθώνα θα αναχωρούν πούλμαν της ΕΕΔΥΕ από την πλατεία Κάνιγγος στις 6.45 π.μ. Πληροφορίες στα τηλέφωνα 210.3844.853, 210.3827.303. Επίσης, πούλμαν αναχωρούν για Μαραθώνα από: Αγ. Δημήτριο (6.30 π.μ. από Δημαρχείο, 6.45 π.μ., από Δάφνη - Γυμναστική Ακαδημία - 6.50 π.μ. από Υμηττού και Ηλιουπόλεως), Ιλιον (6.45 π.μ. από Δημαρχείο Πετρούπολης, 7 π.μ. από Ιλιον - ΟΤΕ, 7.10 π.μ. από πλατεία Αγ. Αναργύρων και 7.15 π.μ. από Καματερό - Μελίνα), Ν. Ηράκλειο (7 π.μ., από Λ. Ηρακλείου «ΣΙΝΕ 3 ΑΣΤΕΡΙΑ», Ν. Ιωνία από τον ΟΤΕ Λ. Ηρακλείου, Περισσός από Ηλεκτρικό Σταθμό Λ. Ηρακλείου), Πειραιά (6.30 π.μ. από πλατεία Κοραή για Μαραθώνα, 3 μ.μ. από πλατεία Κοραή για Αγ. Παρασκευή), Κερατσίνι (3.30 μ.μ. από πλατεία Λαού για Αγ. Παρασκευή), Νίκαια (3.30 μ.μ. από Περιβολάκι για Αγ. Παρασκευή).