ΑΓΑΝΤΑ...

Το αίμα τους κόκκινη γραμμή - κριτήριο παντοτινό

«Ηταν Δευτέρα.

Ηταν Πρωτομαγιά του 1944.

Και το ημερολόγιο έλεγε πως ο ήλιος θα 'βγαινε στις 5.33΄...

Από την Κυριακή κιόλας το ρολόι της ζωής για 200 παλικάρια είχε αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση».


1η Μάη 1944. «Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μιας εξ

ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως ένα Γερμανό στρατηγό και τους τρεις συνοδούς του

αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν:

1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μάη 1944. 2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών,

τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην,

έξωθι των χωριών. Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί -σημ.ταγμα-

τασφαλίτες-εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.

Ο στρατιωτικός διοικητής της Ελλάδος».

Η διαταγή είναι συγκεκριμένη: Θάνατος.

Την Πρωτομαγιά του 1944 εκτελέστηκαν στο

Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Πέθαναν με το κεφάλι ψηλά, τόσο ψηλά όσο είναι τα ιδανικά

που υπερασπίστηκαν.


Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα,

/ μόν' ήρθαν μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι.

Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ' όλους

/ κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος...»

«Εδώ πέσαμε. Παιδιά του λαού. Γνωρίζετε γιατί.

/ Γυμνοί: κατάσαρκα φορώντας σημαίες -

/ η Ελλάδα τις έραψε με ουρανό και άσπρο κάμποτο.

/ Ακούσατε τις ομοβροντίες στα μυστικόφωτα αττικά χαράματα.

/ Είδατε τα πουλιά που πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες /

αγγίζοντας με τα φτερά τους τον ανατέλλοντα πυρφόρον./

Είδατε τα παράθυρα της γειτονιάς να ανοίγουν στο μέλλον.

Εμείς / μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα.

Μόνο θυμηθείτε το: αν η ελευθερία / δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας,

/ εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας»


Αλλα κουραγιο...






υσ «Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος, N.Μαριακάκης Γεωπόνος Χανιά, 1-5-44.