ΑΓΑΝΤΑ...

21-5-'63

18-5-'67

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ!

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑΣ!

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, πολιτικός και υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, γεννήθηκε τo 1912 στην Κερασίτσα της Τεγέας όπου έβγαλε το Γυμνάσιο. Στη συνέχεια σπούδασε στην Ιατρική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από τα νεανικά του χρόνια είχε ιδιαίτερη κλίση στον κλασικό αθλητισμό και ανακηρύχτηκε πολλές φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος. Μάλιστα κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ του αθλήματος αυτού για είκοσι τρία χρόνια (1936-1959).

Kατά την περίοδο της Γερμανοϊταλικής κατοχής έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Το 1943 ίδρυσε την "Ένωση των Ελλήνων Αθλητών" και διοργάνωσε αγώνες, από τα έσοδα των οποίων ενίσχυσε τα λαϊκά συσσίτια.Μετά τις σπουδές του έκανε το διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και αργότερα έγινε υφηγητής της Ιατρικής Σχολής στην έδρα της Γυναικολογίας. Δραστήριος, παράλληλα διατηρούσε κλινική στην οποία δέχεται δωρεάν τους φτωχούς.

Με προοδευτικό προσανατολισμό και αριστερή ιδεολογία, ο Γ. Λαμπράκης δραστηριοποιήθηκε έντονα στο φιλειρηνικό κίνημα της εποχής, το κίνημα ειρήνης, που μεταξύ άλλων έβαλε κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, και συνεργάστηκε με την ΕΔΑ. Στις εκλογές του 1961 εξελέγη βουλευτής Πειραιά με το Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος (Π.Α.Μ.Ε.)

Τον ίδιο χρόνο με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε η "Επιτροπή για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη". Με την ιδιότητα του ως αντιπροέδρου της έλαβε μέρος σε διεθνείς ειρηνικές εκδηλώσεις. Δέχεται πολλές φορές απειλές για τη ζωή του, αλλά συνεχίζει απτόητος τη δράση του.

Στις 21-4-63 το κίνημα ειρήνης οργανώνει την πρώτη ειρηνιστική πορεία από το Μαραθώνα. Πρωτοστατεί ο Γ. Λαμπράκης. Η αστυνομία επεμβαίνει ανακόπτοντας την πορεία και κάνει πολλές συλλήψεις. Μεταξύ άλλων συλλαμβάνεται και ο Μ. Θεοδωράκης. Ο Λαμπράκης όμως, προστατευόμενος από τη βουλευτική του ασυλία, προχωρά θαρραλέα και φθάνει μόνος του στο τέρμα της πορείας κρατώντας ένα πλακάτ με το σύνθημα της ειρήνης. Οι αστυνομικοί στο τέλος, πέφτοντας επάνω του, τον συλλαμβάνουν.

Στις 22 Μαϊου του 1963 αμέσως μετά τη λήξη μιας συγκέντρωσης φιλειρηνιστών στη Θεσσαλονίκη, στην οποία ο Λαμπράκης ανέπτυξε τις θέσεις του για την ειρήνη, ένα τρίκυκλο με επιβαίνοντες τους παρακρατικούς Ε. Εμμανουηλίδη και Σ. Γκοτζαμάνηπέφτει επάνω του. Ο Λαμπράκης τραυματίζεται θανάσιμα και αργότερα, στις 27 Μαϊου, πεθαίνει.

Την επομένη γίνεται πάνδημη κηδεία του στην Αθήνα όπου 500.000 κόσμου τον συνοδεύει με συνθήματα κατά της κυβέρνησης και του παρακράτους ¨("Δημοκρατία", "ο Λαμπράκης Ζεί!"). Η δολοφονία του προκαλεί σφοδρή λαϊκή αντίδραση και αποκαλύπτει τη δράση του παρακράτους με την ανοχή της κυβέρνησης της ΕΡΕ και τη κάλυψη των αρχών.



Ο Νικηφόρος Μανδήλαράς γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1928 στο σμυριδοχώρι Κόρωνος της Ορεινής Νάξου. Ήταν το πρώτο απο τα δύο παιδιά του Γεώργιου Ι. Μανδηλαρά (Σωράκη) και της Αριέττας Νικηφ. Σιδερή (του Σιδεράκη).
Πρώτος μαθητής στο δημοτικό Κορώνου και τα γυμνάσια χώρας Νάξου και Ερμούπολης Σύρου κοντά στον θείο του γιατρό Αντώνη Σιδερή. Απο μικρός ζυμώθηκε με τα προβλήματα της φτωχολογιάς.

Το 1942-43 ογανώθηκε στην ΕΠΟΝ.
Το 1948-49 μπήκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 1953 φοιτητής γίνεται πρόεδρος του Συλλόγου Κορωνιδιατών Νάξου.
Το 1954 παίρνει μέρος στις Δημοτικές εκλογές και εκλέγεται μέλος του αδελφάτου του Κέντρου Νεότητας.
Το 1956 παίρνει άδεια ασκήσεως επαγκέλματος Δικηγόρου και γίνεται μέλος του Δ.Σ.Α (Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών). Την ίδια χρονιά καταιβαίνει στη Νάξο και παίρνει μέρος στις εκλογές χωρίς να είναι υποψήφιος , καθιερώνεται όμως σαν πολιτευτής στη Δημοκρατική Παράταξη.

Το 1959 είναι δικηγορος στην δίκη Γλέζου για τον οποίο απο νεαρός κυκλοφόρησε σε όλη τη Νάξο υπόμνημα για την απελευθέρωση του. Δεύτερη ιδικανική του παρουσία ήταν στη δίκη των κατασκόπων στις 26 Απριλίου 1960 στο στρατοδικείο της Αθήνας.

Το 1959 παντρεύεται την Άσπα Καλοδίκη και αποκτούν ένα παιδί, την Αριέττα.
Το 1961 κατέβηκε στις εκλογές με το ΠΑΜΕ ως συνεργαζόμενος.

Την ίδια εποχή εκδίδει τα περίφημα <<Ναξιακά Χρονικά>> ενώ παράλληλα αρθρογραφεί στον ημερίσιο Αθηναικό τύπο. Η πύρινη αρθρογραφία, το καυστικό του χιούμορ ήταν η αιτία που ο Νικηφ.Μανδηλαράς κυνηγήθηκε, διώχτηκε καί σύρθηκε στο κακουργιοδικείο Σάμου για τη δημοσιογραφική του τόλμη και το αδιάλακτο του πνεύμα.

Το 1964 κυκλοφορεί το βιβλίο <<Προστασία της επαγκελματικής στέγης>>.
Το 1965 στους δύο ανένδοτους αγώνες, τάσσεται με το πλευρό του Γεώργιου Παπανδρέου και οργανώνει την Ελλάδα, προσκαλεσμένος να μιλήσει σε λαικές συγκεντρώσεις.
Συνήγορος υπερασπίσεως αξιωματικών στην υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ απο 14/11/1966 μέχρι 10/3/1967 ο Νικηφόρος Μανδηλαράς γίνεται πασίγνωστος στο πανελλήνιο για την απαράμιλλη μαχητικότητα, το θάρρος του, την επιστημονική του επάρκεια. Έχει είδη ενταχθεί στο Δημοκρατικό και Φιλειρινικό κίνημα μέσα απο τις γραμμές της Ένωσης Δημοκρατικών Δικηγόρων.

Δεν άργησε όμως να έλθει η 21η Απριλίου. Ο Νικηφόρος γλιτώνει τη σύλληψη και κρύβεται. Στην προσπάθεια του να δραπευτεύσει για να οργανώσει αντίσταση εναντίον της δικτακτορίας βρίσκεται νεκρός στο Γεννάδι της Ρόδου στις 22 Μαίου του 1967.

ΔΙΆΛΟΓΟΣ ΝΙΚΗΦΌΡΟΥ ΜΑΝΔΗΛΑΡΆ ΚΑΙ ΑΡΕΙΣΤΊΔΗ ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑΔΆΚΗ
Α.Π.:(λέει) Νικηφόρε, έλα μαζί μου, σταμάτα να με πολεμάς, και εγώ θα σου δώσω ότι θες, όποια θέση θές στο υπουργείο...

Ν.Μ.(λέει)Όχι Αριστείδη, δεν θα σταματήσω να σε πολεμώ....θα συνεχίσω να σε πολεμώ μέχρι τέλους γιατί εσύ πολεμάς τον φτωχό λαό...

Η Γεν. γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα σε χαιρετισμό της στην εκδήλωση του Συλλόγου Κυκλαδιτών Ηλιούπολης και του ναξιώτικου περιοδικού Αρχατός στις 15 Μαίου 2006, γράφει για τον Νικηφόρο Μανδηλαρά. <<...ένας αγωνιστής της δημοκρατίας με ριζοσπαστικές απόψεις δολοφονήθηκε τις πρώτα ακόμη μέρες της δικτακτορίας.

Τον θυμάμαι πολύ καλά, καθώς τον γνώρισα, ώς θερμό συμπαραστάτη των διωκόμενων φοιτητών και φοιτήτριων για τη δημοκρατική τους δράση στα δύσκολα επίσης προδικτακτορικά χρόνια.

Ο Νικηφόρος Μανδηλαράς δεν στάθηκε στο πλεύρο μας ως ένας δικηγόρος που επιστράτευσε νομικά επιχειρήματα προκειμένου να μας απαλλάξει από κάποια ποινή.

Οι αγορεύσεις του ήταν ένας δριμύς πολιτικός λόγος κατά του αυταρχισμού και τησ κρατικής καταστολής.

Η έννοια της δημοκρατίας γιαυτόν ήταν απαλαγμένη απο νομικές τυπικότητες ή από επιφανειακά επιχειρήματα.

Ήταν φλογερός, συναισθηματικός, αλλά και πεπεισμένος αγωνιστής.

Ήταν αυθόρμητος με ένα όμως αυθορμητισμόπου καλλιεργείται πάνω σε σταθερές πεποιθήσεις.

Αλλα κουραγιο...



υσ ηρωες απαρτα βουνα!