ΑΓΑΝΤΑ... ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ Ετοιμάζεται ο επόμενος γύρος της επίθεσης « Γόνιμο» έδαφος για να «ευδοκιμήσουν» τα αντιασφαλιστικά σχέδια που εδώ και δεκαετίες καταρτίζουν τα επιτελεία της πλουτοκρατίας προσφέρουν τα προβλήματα στα οποία βυθίζονται τα Ταμεία λόγω της πολιτικής των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Η χρόνια λεηλασία και το πρόσφατο «κούρεμα» των αποθεματικών τους, η εισφοροδιαφυγή, η εισφοροαποφυγή και οι συνεχείς εισφοροαπαλλαγές και χαριστικές ρυθμίσεις προς τους μεγαλοεργοδότες, σε συνδυασμό με την εκτόξευση της ανεργίας και τη ραγδαία επέκταση της ελαστικής απασχόλησης έχουν ήδη τοποθετήσει τις νέες «νάρκες» στα θεμέλια του Ασφαλιστικού. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία που πρόσφατα έδωσε στη δημοσιότητα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων ΙΚΑ, μέχρι το τέλος του 2012 το έλλειμμα του Ταμείου υπολογίζεται ότι θα φτάσει τα 1,403 δισ. ευρώ. Κι αυτό όταν, συνολικά η εισφοροδιαφυγή, η εισφοροαποφυγή, αλλά και οι αλλεπάλληλες χαριστικές προς τις επιχειρήσεις απαλλαγές στερούν κάθε χρόνο από το ΙΚΑ το ποσό των 6 δισ. ευρώ... Ζητούν νέα μέτρα Την ίδια στιγμή, το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, οι όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες να αντιμετωπίσει η αστική τάξη τις συνέπειές της, αλλά και οι προϋποθέσεις που χρειάζονται για να έρθει η καπιταλιστική ανάκαμψη, η «ανάπτυξη» για την οποία μιλούν όλες οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, απαιτούν να «καούν στην πυρά» κι άλλα δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Δεν ήταν αρκετός ούτε ο αντιασφαλιστικός νόμος που πέρασε το καλοκαίρι του 2010, ούτε τα μέτρα που διαρκώς εμπλουτίζονται την τελευταία διετία (π.χ. νέες μειώσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων). Πριν λίγες μέρες ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) έβγαλε «φιρμάνι» για να πει στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών του ότι οφείλουν να αυξήσουν τα όρια εξόδου στη σύνταξη και να προωθήσουν ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη «βιωσιμότητα των εθνικών συνταξιοδοτικών ταμείων». Για την ίδια «βιωσιμότητα» αγωνιούν όλα τα υπόλοιπα κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ που είτε ευθύνονται για τις αιτίες που έκαναν τα ταμεία μη βιώσιμα είτε... ξεχνούν να δουν πως οι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι που δε φταίνε. Παράλληλα, δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μία μοιράζουν φραστικές καταδίκες από την άλλη σκίζονται για την παραμονή της χώρας στην ΕΕ, αν και καθημερινά αποδεικνύεται ότι έτσι η αντιασφαλιστική επίθεση θα δυναμώνει (βλ. διπλανό θέμα). Την περασμένη εβδομάδα, οι εξελίξεις με το ταμείο επικουρικής ασφάλισης και περίθαλψης των δημοσιογράφων επιβεβαίωσαν ότι ψήνονται ήδη νέα αντεργατικά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων: τα αποθεματικά του ταμείου στην ΤτΕ κατρακύλησαν από τα 115 εκατ. ευρώ που ήταν το Μάρτη, στα 5,9 εκατ. ευρώ και αν και οι εργαζόμενοι έχουν ήδη φορτωθεί με περικοπές ή καταργήσεις παροχών, μαγειρεύονται αυξήσεις (και μάλιστα διπλασιασμός!) εισφορών. Να οργανωθούμε για να εμποδίσουμε την εξαθλίωση Οι εργαζόμενοι πρέπει να οργανωθούν έγκαιρα για να αποκρούσουν το νέο «γύρο της αντιασφαλιστικής επίθεσης που όλα δείχνουν ότι έρχεται. Καμιά ευθύνη δε φέρνουν αυτοί για τα ελλείμματα των ταμείων, ήταν άλλωστε οι μόνοι που με συνέπεια κατέβαλαν τις εισφορές τους. «Αυτά τα προβλήματα υπήρχαν στην περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και διογκώθηκαν στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης. Ο κίνδυνος ολικής ή μερικής παύσης πληρωμών είναι ορατός. Η εξέλιξη αυτή θα αξιοποιηθεί επίσης για την παγίωση συντάξεων πείνας, αλλά και για την προώθηση νέων αντιασφαλιστικών αλλαγών» τόνιζε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του στις 6 Ιούνη για την απειλή παύσης πληρωμών από τα ασφαλιστικά ταμεία και καλούσε το λαό σε ενίσχυση του ΚΚΕ «για να υπάρξει άμεση λαϊκή απάντηση για την υπεράσπιση της ζωής των συνταξιούχων, για να είναι ο λαός έτοιμος να αποκρούσει κάθε εξέλιξη που θα τον οδηγήσει στην περαιτέρω εξαθλίωση». Αλλωστε το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που έχει προειδοποιήσει από την πρώτη στιγμή το λαό για τα νέα αντεργατικά μέτρα που η προστασία της «ανταγωνιστικότητας» θα φέρει και στην Κοινωνική Ασφάλιση. Δεν υπάρχει ώρα για χάσιμο. Η διάλυση των ταμείων σε συνδυασμό με τη διάλυση Υγείας - Πρόνοιας σε μια ώρα που το λαϊκό εισόδημα χτυπιέται βάναυσα και δεν υπάρχει σπίτι χωρίς άνεργο, θα γεννήσει πρόβλημα επιβίωσης για χιλιάδες οικογένειες. Η οργάνωση του λαού για να μην περάσει η εξαθλίωσή του είναι επιβεβλημένη σήμερα όσο ποτέ. Αλλα κουραγιο... υσ Στο Θριάσιο Νοσοκομείο Μαρτυρία μητέρας «Την Παρασκευή 1η Ιούνη, χρειάστηκε να πάω το μωράκι μου - μόλις 5,5 μηνών - στα εξωτερικά ιατρεία του Θριάσιου Νοσοκομείου που εφημέρευε. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν 2 τεράστιες ουρές από ανθρώπους που καρτερικά περίμεναν να πάρουν το "χαρτάκι" εισόδου για να τους εξετάσουν οι γιατροί. Οι ελλείψεις που υπήρχαν μ' έκαναν να νιώσω ανήμπορη σα μάνα να προστατέψω και να βοηθήσω το παιδί μου. Στο εφημερεύον παιδιατρικό ιατρείο δεν υπήρχε χαρτί μιας χρήσεως να βάλουν στο κρεβατάκι που εξετάζουν τα μωρά. Χάλασε το θερμόμετρο της γιατρού κι εκείνη την ώρα δεν υπήρχε άλλο. Οταν τελικά κάναμε εισαγωγή (και μείναμε για πέντε μέρες) μας ενημέρωσαν ότι το συγκεκριμένο γάλα που πίνει το μωρό δεν υπάρχει στο νοσοκομείο, γιατί είναι "ειδικό" και έπρεπε να φέρουμε εμείς απ' το σπίτι. Νερό για να φτιάχνω το γάλα θα 'πρεπε να ζητάω απ' το κυλικείο του νοσοκομείου να μου το βράζουν στο δικό τους βραστήρα γιατί, όταν στο παιδιατρικό τμήμα υπήρχε βραστήρας - όπως ισχυρίστηκαν - δεν πρόσεχαν οι μανάδες και "τσουρουφλίστηκαν" παιδάκια! Κι όταν μια νοσηλεύτρια προσφέρθηκε να μου βράζει νερό απ' το βραστήρα που είχαν στο δωμάτιο νοσηλευτών, τότε "πετάχτηκε" κάποιος και της είπε να μην κάνει "εξαιρέσεις"... Επειτα, είχαμε πρόβλημα με την κρέμα. Στην κρέμα του μωρού χρειαζόταν να μπει μισό αχλάδι, αλλά το νοσοκομείο δεν είχε αχλάδια, μας είπαν. Αν θέλαμε υπήρχαν μήλα. Το διατροφολόγιο ενός βρέφους είναι πολύ συγκεκριμένο και είναι επικίνδυνο να μην ακολουθείται. Την τρίτη μέρα νοσηλείας μας έφεραν το 1/3 της μερίδας, γιατί... τα φακελάκια κρέμας που είχαν στο νοσοκομείο ήταν λίγα και για να μπορεί να φάει και τις υπόλοιπες μέρες που θα έμενε το μωρό μέσα, έπρεπε να μειώσουν τη δόση. Δηλαδή, απ' την 3η μέχρι και την 5η μέρα το μωρό έτρωγε το 1/3 κρέμας από αυτό που έπρεπε να φάει κανονικά. Πέντε μέρες νοσηλείας, σεντόνια δεν αλλάξανε. Επρεπε να ζητήσω εγώ να μου δώσουν καθαρά σεντόνια και μάλιστα τη μία φορά η απάντηση ήταν "κάτσε να δούμε αν έχουμε". Σε κάθε βάρδια, όσα παιδάκια κι αν νοσηλεύονταν στην παιδιατρική κλινική υπήρχε μια νοσοκόμα και ελάχιστοι γιατροί που είχαν γίνει "λάστιχο"... Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία αντί να λένε μόνο ότι "έχουμε τρομερές ελλείψεις πρώτων υλών και προσωπικού", πρέπει να οργανωθούν και να γίνουν ρυάκι σ' ένα κίνημα όπου η αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους θα είναι αίτημα πρώτης γραμμής. Πρέπει να δυναμώσει η αλληλεγγύη με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Να διεκδικούν, να μη συμβιβάζονται με τα ψίχουλα που τους πετάνε...».