ΑΓΑΝΤΑ...

Ολα τα σενάρια για την διακυβέρνηση είναι ανοιχτά για την αστική τάξη.

Αρκεί να υπηρετούν το κύριο: Να συντείνουν στο γονάτισμα της εργατικής τάξης.

`Η, όπως με τη γνωστή αμερικανιά της διατείνεται η «Καθημερινή»: να συμβάλουν στην «αποκομμουνιστικοποίηση» της χώρας!

Το περιεχόμενο της πολιτικής, που ζητούν απαρέγκλιτα να εφαρμόζεται, είναι συγκεκριμένο, το περιγράφει το ρεπορτάζ στην «Ημερησία» για τις συλλογικές συμβάσεις: κι άλλα μέτρα για την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, κι όπου δεν μπορεί να γίνει αυτό, μέτρα για να μην μπορούν να εφαρμοστούν.

Αυτό είναι το «καινούριο» που διακηρύσσουν ότι θα βγει μέσα από την κρίση.

Μια απογειωμένη βαρβαρότητα.


Ο ξεσχολισμένος...

«Πορευόμασταν χαρούμενοι και ανεπτυγμένοι, παραμυθιάζοντας τη νέα γενιά ότι κάνουμε (διά των δαπανών) αντίσταση στον καπιταλισμό» (ο Π. Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

η αμερικανιά...
«Αυτό που συνέβη την περασμένη εβδομάδα, με την υπερψήφιση του νόμου - πλαισίου για τα ΑΕΙ από ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ και ΔΗΣΥ, ισοδυναμεί με την απελευθέρωση των πανεπιστημίων και την προσάρτησή τους στην ελληνική επικράτεια, ύστερα από τριάντα χρόνια κομμουνιστικής κατοχής. Ολα αυτά, βέβαια, υπό την προϋπόθεση ότι ο αστικός κόσμος θα κερδίσει και τον τέταρτο γύρο που προετοιμάζει η Αριστερά...» (ο Σ. Κασιμάτης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

...και η συνέχεια της αρπαγής

«Οι 3 αλλαγές που συζητούνται (...) είναι: Να καταργηθεί ο προηγούμενος κοινωνικός έλεγχος στις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις που προβλέπουν μειώσεις μισθών έως τα επίπεδα της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (...)

Να ελεγχθεί η αντιπροσωπευτικότητα όλων των οργανώσεων των εργοδοτών και των εργαζομένων που υπογράφουν κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις και ζητούν από το υπουργείο την επέκταση των συμφωνιών τους για τους μισθούς και στα μη μέλη (θα ζητηθούν στοιχεία αρχαιρεσιών και λίστες ενεργών μελών για να διαπιστωθεί αν εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 51% του κάθε κλάδου και επαγγέλματος και σε περίπτωση που έχουν χαμηλότερα ποσοστά δεν θα μπορούν να επιβάλλουν όσα συνομολογούν).

Να προβλεφθεί η σύναψη συμφωνιών με μικρότερους μισθούς σε τοπικό επίπεδο έτσι ώστε να ισχύουν χαμηλότερες αποδοχές από τις κλαδικές ρυθμίσεις σε περιοχές ειδικού ενδιαφέροντος, όπως για παράδειγμα, σε τουριστικούς προορισμούς (η συγκεκριμένη πρόταση συναντά, πάντως, πολλές αντιρρήσεις).

Η τρόικα έχει υποβάλει, τέλος, ερώτημα στο υπουργείο για το "εάν υπάρχουν περιθώρια να μειωθούν οι κοινωνικές εισφορές για τα κοινωνικά επιδόματα που δεν σχετίζονται με τις βασικές συντάξεις και επιβαρύνουν το κόστος εργασίας (όπως τα στρατιωτικά και τα οικογενειακά επιδόματα του ΟΑΕΔ, οι παροχές για ΟΕΚ και Εργατική Εστία, προγράμματα ψυχαγωγίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων κ.ά.)"» (το θέμα στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).


Ο κοινός παρονομαστής των άρθρων στον αστικό Τύπο που προβάλλουν σα μονόδρομο την αντεργατική επίθεση είναι ότι θέλουν να περάσουν την αντίληψη ότι οι κρατικές δαπάνες είναι παροχή.

Η υγεία όμως είναι δικαίωμα για να μπορεί να δουλέψει και την επόμενη μέρα ο εργάτης.

Η παιδεία είναι δικαίωμα από τα βασικά του ανθρώπινου πολιτισμού.

Ολα - εκτός από δικαιώματα - είναι και προπληρωμένα από την εργατική τάξη.

Δεν είναι παροχές.

Ο αστικός Τύπος έχει αναλάβει εργολαβικά να ενοχοποιήσει το λαό ότι «τρώει από τα έτοιμα».

Η αλήθεια είναι ότι ο λαός δεν παίρνει ούτε καν ανταποδοτικά όσα παρακρατούνται από τη δουλειά του.

Η επιθετικότητα των καπιταλιστών δεν θα αντιμετωπιστεί χωρίς μιαν απέναντι επιθετικότητα: Ολος ο πλούτος σ' αυτούς που τον παράγουν.

Κι αυτοί που παράγουν όλον τον πλούτο, βγάζοντας από τη μέση τους καπιταλιστές, κι έχοντας επιβάλει τη δική τους εξουσία, ξέρουν πώς να κάνουν την παιδεία να είναι εφαρμοσμένο δικαίωμα, την υγεία αυτονόητη.

Με την ενοχοποίηση των εργατών ότι «τρώνε από τα έτοιμα», οι καπιταλιστές προσπαθούν να κρύψουν ότι μόνο η τάξη τους αποτελείται από κηφήνες.

Χτίζουν γύρω από το κάστρο τους τάφρους, επιχειρούν να στρατολογούν από την ίδια την εργατική τάξη μισθοφόρους, την εργατική αριστοκρατία και τους εργοδοτικούς-κυβερνητικούς συνδικαλιστές, αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τον βασιλιά πάνω στα τείχη γυμνό και σάπιο.

Αλλα κουραγιο...












υσ «...η σπατάλη και η αποταμίευση, η πολυτέλεια και η στέρηση, ο πλούτος και η φτώχεια είναι άρρηκτα δεμένα».
Καρλ Μαρξ