Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011









ΑΓΑΝΤΑ...


Τρεις άνδρες στο κατάρτι!

Η άγνωστη ιστορία μιας αφίσας
Βρισκόμαστε στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ, στα τέλη Οκτώβρη του 1948.

Οι αμερικανικές αρχές ετοιμάζονται να συλλάβουν τρεις Ελληνες ναυτεργάτες και να τους απελάσουν στο καθεστώς της Αθήνας.

Οι πληροφορίες φθάνουν στην παράνομη κομματική οργάνωση του ΚΚΕ και συγκαλείται αμέσως συνεδρίαση της κομματικής επιτροπής.

Στη διάρκεια της συζήτησης και καθώς ανταλλάσσονται διάφορες γνώμες, για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της σοβαρής απειλής, ένας σύντροφος προτείνει, να ρωτήσουν και τους ναυτεργάτες, που βρίσκονται έξω από την αίθουσα της συνεδρίασης.

Γίνεται δεκτό και η συζήτηση γενικεύεται, με τη συμμετοχή και των υπολοίπων ναυτεργατών.

Εκεί "έπεσε" η πρόταση, να αξιοποιηθεί, ως μορφή αντίστασης, η αναρρίχηση και η παραμονή στο κατάρτι του πλοίου.

Η πρόταση γίνεται δεκτή και αμέσως αρχίζουν να καταστρώνονται τα σχέδια προετοιμασίας του εγχειρήματος.

Για όλα τα υπόλοιπα, που αφορούν την αληθινή αυτή πτυχή του ναυτεργατικού κινήματος, αφήνουμε την αφίσα εκείνης της εποχής, που δημοσιεύουμε δίπλα, να μιλήσει, μεταφράζοντας όλα όσα είναι γραμμένα στην αγγλική γλώσσα.

"Τρεις άνδρες πάνω στο κατάρτι!

Τρεις άνδρες αναρριχήθηκαν στο κατάρτι του καραβιού τους, στις δύο η ώρα το πρωί, την 1η Νοέμβρη και από τη στενή τους θέση, πενήντα πόδια πάνω από το κατάστρωμα, αψηφώντας τον καπετάνιο, τη λιμενική αστυνομία και τους ανώτερους υπαλλήλους Μετανάστευσης των ΗΠΑ.

Αυτό έγινε στο φορτηγό πλοίο "Aristokratis", στη Βαλτιμόρη.

Για 84 ώρες έμειναν οι τρεις πάνω στο κατάρτι, παρά τον άνεμο, τη βροχή και το κρύο...

Γιατί ήταν εκεί πάνω;

Είχαν αρνηθεί να υπογράψουν ένα συμβόλαιο, που μείωνε τους μισθούς του πληρώματος σε 27 σεντς την ώρα.

Ο καπετάνιος τούς απειλούσε με απέλαση και κάλεσε τις μεταναστευτικές αρχές.

Μ' αυτό το κάλεσμα, οι τρεις άνδρες, πάνω στην απελπισία τους, σκαρφάλωσαν στην κορυφή του καταρτιού.

Γιατί;

Διότι, για το κάθε μέλος της "Ομοσπονδίας των Ενώσεων των Ελλήνων Ναυτικών", που απελαύνονταν στην Ελλάδα η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία στην Αθήνα εκ των προτέρων, τους είχε καταδικάσει σε θάνατο.

Είκοσι πέντε ναυτεργάτες βρίσκονται τώρα στο Νησί Ελις.

Δέκα βρίσκονται στη φυλακή στον Καναδά.

Το κυνήγι γίνεται σε όλο τον κόσμο.

Οι αστυνομικοί σ' όλες τις χώρες του Σχεδίου Μάρσαλ συνεργάζονται στο κυνήγι αυτό.

Η τεράστια αστυνομική δύναμη της κυβέρνησης των ΗΠΑ χρησιμοποιείται για να επιβάλουν τη μείωση των μισθών στις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρίες!

Οι Μεταναστευτικές Αρχές των ΗΠΑ κρατάνε τη μαύρη λίστα των Ελλήνων εφοπλιστών, για να τρομοκρατήσουν τους Ελληνες εργάτες, δηλαδή εργάτες μιας ξένης χώρας!

Η ιστορία αυτή διέρρευσε.

Οι συνδικαλιστές των ΗΠΑ έστειλαν μηνύματα υποστήριξης.

Οι κάτοικοι της Βαλτιμόρης έστειλαν δώρα.

Αντιπρόσωποι στον ΟΗΕ υπεράσπισαν τους τρεις, σαν πολιτικούς κρατούμενους των ΗΠΑ.

Την Παρασκευή της 4ης Νοέμβρη, οι Μεταναστευτικές Αρχές των ΗΠΑ, έστειλαν τον καπετάνιο, για να πει στους άνδρες ότι δε θα τους απελάσουν!

Η επαγρύπνηση των 84 ωρών σταμάτησε!

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ!
ΣΤΕΙΛΤΕ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ. ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ 70 ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΟΛΟΜΒΟΣ.

ΜΕ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΕΣ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΛΙΜΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ, πέστε τους να σκίσουν τη μαύρη λίστα του θανάτου, να σταματήσουν την τρομοκρατία της απέλασης!

ΓΡΑΨΤΕ, ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ, ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΑ ΕΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ, ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ LAKE SUCCES, Ν. ΥΟΡΚΗ ΚΑΙ ΣΕ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΕΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ.

Απαιτήστε αμνηστία για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους στην Ελλάδα και έξω απ' αυτή. Απαιτήστε ειρήνη για την Ελλάδα.

Εκδίδεται από την Ομοσπονδία Ελλήνων Ναυτεργατικών Ενώσεων
Παράρτημα της Ν. Υόρκης
24 Stone st New York, N. Y.".

Αλλα κουραγιο...





υσ ''παλιες'' ιστοριες, με ''συγχρονες'' εφαρμογες.

"... Η περαιτέρω παραμονή τούτου εις Η. Πολιτείας θα δημιουργήση σοβαράς ανωμαλίας εις την κίνησιν της ναυτιλίας, μεγάλως θα ζημιώσει τον εθνικόν μας αγώνα και θα τονώσει ηθικώς τα εις το εξωτερικόν δρώντα αντεθνικώς αναρχοκομμουνιστικά στοιχεία...".

Αυτά υπογραμμίζει, ανάμεσα σε άλλα, απόρρητο και επείγον έγγραφο του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας προς το υπουργείο Εξωτερικών. Ημερομηνία αποστολής του, η 26η Αυγούστου 1949. Και, βέβαια, ζητείται η παράδοση του Νίκου Καλούδη στο μοναρχοφασιστικό τότε καθεστώς των Αθηνών, για τα περαιτέρω...

απο τον Ριζοσπαστη της Κυριακής 19 Γενάρη 1997

4 σχόλια:

  1. Έτσι φίλε Δημήτρη χτίστηκαν και χτίζονται οι "αυτοκρατορίες" και οι "δυναστείες" των ελλήνων πλοιοκτητών.

    Με τον ιδρώτα, την αρρώστια και το θάνατο των ναυτεργατών, οι οποίοι δεν είχαν ποτέ για συμπαραστάτη καμιά κυβέρνηση και καμιά "εθνική πολιτική" για τη ναυτιλία.

    Όλες οι κυβερνήσεις έδιναν τα πάντα στους καρχαρίες των ωκεανών που ούτε καν για έδρα των εταιρειών τους δεν καταδέχονται την ελλαδίτσα.

    Κατά τα άλλα η ελλάδα κυριαρχεί στην παγκόσμια ναυτιλία. Ποιά ελλάδα όμως; Η δική τους!

    Η δική μας ελλάδα είναι εδώ και υποφέρει και αν δεν αποτινάξει από το σβέρκο της όλες αυτές τις βδέλλες (κι άλλες ακόμα) που τις πίνουν το αίμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φιλε οικοδομε χαιρεται.

    Σε τετοιες ωρες καλο ειναι να θυμομαστε πως καποιοι συνανθρωποι μας, εργαζομενοι, εδιναν αγωνες κατω απο παρα πολυ δυσκολες συνθηκες, καθεστως μοναρχοφασιστικο με Αμερικανοαγγλικες πινελιες, στην χωρα μας και στα περατα του κοσμου, οι πατρωνες του, ετοιμοι να βοηθησουν τα τσιαρακια τους.

    Εχουμε γνωση, εχουμε ιστορια, σαν εργατικο κινημα, το ζητουμενο ειναι οτι πρεπει να ΘΥΜΗΣΟΥΜΕ στους ανθρωπους που εδω και καιρο εχουν μπει στο στομα του καρχαρια, οτι μονο με αγωνα και συναδελφοσυνη, θα ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπερα. Καλως ορισες!!! Ολα καλα;;;
    Μη ξεχναμε και το χτισημο των καραβιων με τα ατοκα λεφτα των Ασφαλιστικων Ταμειων....που σημερα αδυνατουν να πληρωσουν τους δικαιουχους των, αυτους που τους ανηκουν.
    Πως να το θυμισουμε Δημητρη μου την στιγμη που οταν αναφερομαστε σε αγωνες μοιαζει σαν να κανουμε μνημοσυνο σε νεκροταφειο;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Tasoula καλησπερα, καλως σε βρηκα, καλα.

    Τωρα σε δυσκολους καιρους για τους εργαζομενους και τους συνταξιουχους, κτιζουν γυρω στα 600 πλοια, οι τραπεζες κανουν ουρα ποιον απο τους εφοπλιστες να χρηματοδοτησουν.

    Πιστευω οτι πρεπει να δινουμε τετοια παραδειγματα αγωνιστικοτητας, δεν το βλεπω σαν μνημοσυνο, αλλα σαν αναφορα σε ανθρωπους καθημερινους, που υψωσαν το αναστημα τους, απεναντι σε παμπλουτους κεφαλαιοκρατες και σε πολιτικες τοσο εθρικες, που βασανιζαν, εξοριζαν, εκτελουσαν.

    Χαιρετισματα στον Βασιλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή