ΑΓΑΝΤΑ...


ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΕΙ Η ΓΑΤΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ

ΑΠ' Τ' ΑΥΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ: «Οι περισσότεροι υπουργοί επιχειρούν να βρουν τρόπους για να αναβάλουν, να αποδυναμώσουν ή και να ματαιώσουν μεγάλες μεταρρυθμίσεις, όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Είναι ακόμη εντυπωσιακή η άρνησή τους να απολύσουν το πλεονάζον προσωπικό από δημόσιους οργανισμούς που καταργούνται, αφήνοντας τον ιδιωτικό τομέα να απορροφήσει το κόστος της ανεργίας (...) Κυβέρνηση και οι πολιτικοί θα πρέπει να βρουν το αναγκαίο θάρρος και να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις της χώρας και τις αναγκαίες αλλαγές» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΓΙΑ ΝΑ ΗΤΤΗΘΕΙ Ο ΛΑΟΣ: «Εξι άνδρες και μία γυναίκα φαίνεται ότι κρατούν στα χέρια τους τη μοίρα αυτής της χώρας (...) Από την αποφασιστικότητα, την τόλμη και τη φαντασία του κ. Βενιζέλου κρέμεται η Ελλάδα! (...) Ακολουθεί ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος. Εχει την υποχρέωση (...) να ξεκαθαρίσει την κόπρο του Αυγείου (...) Επεται ο κ. Γιώργος Κουτρουμάνης (...) γνωρίζει το μέγεθος των ευθυνών του... (...) Ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου (...) καλείται να αποδείξει με χειροπιαστό τρόπο ότι δεν ξέρει μόνο να βάζει φόρους (...) Η εξέγερση μιας αμετανοήτως απαιτητικής συντεχνίας, των ιδιοκτητών ταξί, σημάδεψε την έναρξη της θητείας του κ. Γιάννη Ραγκούση (...) Η καυτή πατάτα στα χέρια του είναι τα δημόσια έργα (...) Χιλιάδες άνεργοι περιμένουν από τον κ. Ραγκούση να μη φύγει ούτε ώρα από την Αθήνα αν δεν ξαναγυρίσουν οι μπουλντόζες στα έργα (...) Ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχει εισβάλει στον πολιτικό στίβο δαφνοστεφανωμένος εγγυητής της δημόσιας τάξης (...) Η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου δίνει τις δικές της εξετάσεις. Το γήπεδο είναι γεμάτο θεατές και η νίκη οδηγεί στο... πρωτάθλημα» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

ΑΛΛΟΥ ΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ: «"H Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει..." - για να δανειστούμε έναν στίχο του Διονύση Σαββόπουλου - αναδύεται στον φόντο του χρυσού μεταλλίου που κατέκτησε στη Σαγκάη η Εθνική Πόλο Γυναικών (...) Οι διακρίσεις έρχονται όταν προηγείται σκληρή δουλειά, μέθοδος και οργάνωση (...) Το δίδαγμα εκτείνεται πέρα από τον αθλητισμό (...) Είναι, ή τουλάχιστον πρέπει να είναι, οδηγός εθνικής επιβίωσης» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΚΑΠΗΛΕΙΑ: «Αρκούν όμως οι μεμονωμένες νίκες για να δώσουν την αίσθηση του νικητή σε ένα ολόκληρο λαό που καθημερινά παλεύει για την επιβίωσή του; Η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να απαντήσει, προφανώς γιατί είναι ιδιαιτέρως απασχολημένη να κλείνει τις κοινωνικές δομές τη μία μετά την άλλη: Σχολεία, δημοτικά κολυμβητήρια, παιδικούς σταθμούς, οτιδήποτε λειτουργεί ως φυτώριο για να ανθήσουν τα νέα μυαλά» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

Χωρίς μισόλογα

Διαβάζοντας το κυβερνητικό ρεπορτάζ στον αστικό Τύπο κινδυνεύεις να λυπηθείς την κυβέρνηση.

Που «δεν θα πάει διακοπές», ενώ ο άκαρδος λαός θα κάνει τα μπάνια του.

«Πολλή δουλειά...

Πολλή δουλειά...

Τα αυγουστιάτικα μέτωπα της κυβέρνησης είναι πολλά και καυτά», έγραφε το σχετικό ρεπορτάζ στην «Ελευθεροτυπία».

Ποια είναι η πολλή δουλειά;

Να δώσει κι άλλους φτηνούς εργάτες στο κεφάλαιο (μέτρα για την ανεργία το λένε), να δώσει νέα φοροπρονόμια στο κεφάλαιο πριν καταλάβει ο κόσμος τη φοροεπιδρομή που έρχεται μήνα το μήνα.

Να κόψει κι άλλο τους μισθούς στους υπαλλήλους του Δημοσίου, και να απολύσει κοντά στους 7.000 υπαλλήλους από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Από κοντά να προλάβει να ψηφίσει το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση πριν να υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις και να ξαποστείλει αεροδρόμια και λιμάνια.

Βεβαίως, άμεσα να μπορέσει να τσακίσει τους ταξιτζήδες, πεδίο στο οποίο επέλεξε να κάνει επίδειξη αποφασιστικότητας, ποντάροντας στον «κοινωνικό αυτοματισμό».

Αυτό είναι το κυβερνητικό έργο για το οποίο το ΒΗΜΑ αναγορεύει τους υπουργούς της κυβέρνησης σε Ντ' Αρντανιάν.

Το σύνολο του αστικού συστήματος έχει πέσει με τα μούτρα να προλάβει πριν οργανωθεί για τα καλά η λαϊκή αντίδραση.

Να δημιουργήσει δεδομένα που δύσκολα θα ανατρέπονται.

Προσπαθούν - ακόμα - να καλύψουν τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική τους, μιλώντας για «εθνική προσπάθεια», αξιοποιώντας ως και τη νίκη των κοριτσιών της ομάδας του Πόλο.

Μια ματιά στα σεντούκια τους αποκαλύπτει τον πατριωτισμό τους.

Η Ελλάδα που αντιστέκεται και επιμένει είναι οι άνθρωποι κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς, είναι οι άνεργοι που δεν αρκούνται σε ρόλο ζήτουλα.

Οσο τα ψέματα τελειώνουν, όσο σφίγγει ο κλοιός για τα εργατικά δικαιώματα, τόσο πιο αποτελεσματική πρέπει να 'ναι η πάλη.

Κι εδώ κανένας δεν πρέπει να λειτουργεί σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του.

Η επίθεση είναι διαρκείας, οι ανατροπές είναι για να μείνουν.

Ανάλογης στόχευσης στο αντίστροφο πρέπει να 'ναι η λαϊκή πάλη.

Ετσι που στην πράξη να μπαίνουν αναχώματα και να κερδίζεται έδαφος για τη μεγάλη ανατροπή.

Με καθαρό το στόχο και για αυτό με ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ.

Αλλα κουραγιο...




υσ ...για να νικήσει ο λαός
Η κινητήρια δύναμη αντεπίθεσης και ανατροπής είναι το εργατικό κίνημα, η ταξική πάλη, καθώς και η συμμαχία του εργατικού κινήματος με το ριζοσπαστικό κίνημα των αυτοαπασχολουμένων, της φτωχής αγροτιάς, το ριζοσπαστικό κίνημα της νεολαίας και των γυναικών με γραμμή πάλης που η τελική της έκβαση στοχεύει στη λαϊκή εξουσία - οικονομία.
Για να αποκτήσει αυτή τη δυνατότητα πριν απ' όλα το εργατικό κίνημα, και γενικότερα το λαϊκό, απαιτείται ανασύνταξη δυνάμεων, δηλαδή μαζικοποίηση - οργανωτικότητα - πολιτικοποίηση με βάση το σωματείο, τον κλάδο.
Ριζική αλλαγή σε όλα τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, παραμερισμός και κοινωνική απομόνωση της εργατικής αριστοκρατίας, να καταδικαστεί στην πράξη ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός, να δυναμώσει ο εργατικός, λαϊκός διεθνισμός.
Αυτή η ανασύνταξη δε γίνεται αυθόρμητα παρά με τη συνειδητή δράση των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.
Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στην κοινωνία και στο πολιτικό επίπεδο αποτελεί προϋπόθεση για να διαμορφωθεί ισχυρή συμμαχία, με στόχο τη λαϊκή εξουσία και οικονομία».
(από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).