AΓΑΝΤΑ...

Το θράσος των παρασίτων δεν έχει όριο.

Το ηλεκτρικό ρεύμα στη χώρα μας παράγεται από τον ορυκτό και τον υδάτινο πλούτο της χώρας με την αποφασιστική συμβολή της εργατικής δύναμης που κινεί τις μηχανές.

Οι καπιταλιστές στους οποίους χαρίστηκε το προνόμιο να εμπορεύονται το με κοινωνικούς όρους παραγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα απειλούν τώρα να αποκλείσουν από την παροχή ρεύματος όσους στην κορύφωση της κρίσης καταδικάστηκαν να μην έχουν να πληρώσουν ούτε τον λογαριασμό του ηλεκτρικού.


Το θράσος των παράσιτων

«Τη δημιουργία βάσης δεδομένων ανάλογης του "Τειρεσία" ζητούν οι προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους καταναλωτές που δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς τους και των οποίων ο αριθμός συνεχώς αυξάνεται ελέω κρίσης (...)

Μεταξύ άλλων οι προμηθευτές ζητούν αύξηση της εγγύησης σε πελάτες με ιστορικό ληξιπρόθεσμων οφειλών, καθώς και την επέκταση του δικαιώματος απόρριψης αίτησης για προσφορά προμήθειας λόγω ύπαρξης ληξιπρόθεσμων οφειλών όχι μόνο στην περίπτωση οφειλών στον ίδιο προμηθευτή, αλλά και για οφειλές προς άλλον προμηθευτή» (το θέμα στο ΕΘΝΟΣ).


Τα αρπαχτικά καραδοκούν

«Είναι η πρώτη φορά ύστερα από χρόνια που συμπίπτουν τα ελληνικά και τα αμερικανικά συμφέροντα. Η Ουάσιγκτον επιθυμεί διακαώς να στηρίξει την Ελλάδα γιατί δεν θέλει να εξαπλωθεί η κρίση του κρατικού χρέους (...)

Θα ρωτήσετε βεβαίως τι μπορούν να σημάνουν όλα αυτά από πρακτική άποψη για τα ελληνικά συμφέροντα (...)

θα μπορούσαμε να επωφεληθούμε της συγκυρίας και να προσελκύσουμε αμερικανικές επενδύσεις στην Ελλάδα.

Το ενδιαφέρον είναι υπαρκτό στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στον τουρισμό.

Ολες όμως οι αμερικανικές εταιρείες περιμένουν να δουν αν η κρίση θα αλλάξει τη νοοτροπία του ελληνικού συστήματος, το οποίο έχει καταστεί διάσημο για την εχθρότητά του έναντι κάθε φιλόδοξου επενδυτή.

Ενδιαφέρον διαπιστώνεται επίσης από τις αμερικανικές εταιρείες που ειδικεύονται σε χώρες και επιχειρήσεις με προβλήματα, οι οποίες ψάχνουν ευκαιρίες την ώρα της κρίσης.

Και εκεί όμως το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο και η άρνηση των τραπεζών να αποδεχθούν την πραγματικότητα προκαλούν καθυστερήσεις (...)

Σε κάθε περίπτωση, για να μας βοηθήσει κάποιος πρέπει να το θέλουμε εμείς και να είμαστε ικανοί να προσφέρουμε κάτι σαν αντάλλαγμα» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Κοντά στα παράσιτα και τα αρπαχτικά.

Εταιρείες που ψάχνουν ευκαιρίες σε χώρες που είναι σε κρίση.

Αυτές είναι οι περίφημες αμερικάνικες επενδύσεις που προβάλλει η «Καθημερινή».

Και ζητάνε, λέει και αντάλλαγμα για να μας κάνουν τη χάρη.

Οποιος ελπίζει πως αυτή ή η άλλη ρύθμιση του χρέους θα σημαίνει κάτι καλό για την εργατική τάξη είναι από χέρι χαμένος.

Καμιά αυταπάτη.

Τα θύματα των καπιταλιστών πολλαπλασιάζονται ραγδαία.

Εχουν ξεπεράσει ήδη τους 150.000 αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα.

Πάνω από το 40% η ανεργία στους νέους.

Στον Καιάδα οδηγούνται τα γερόντια που δούλεψαν μια ζωή, πλήρωσαν ακριβά το κάθε ένσημό τους και τώρα με συντάξεις κάτω από τα όρια της πείνας δεν έχουν καν ελπίδα επιβίωσης καθώς ούτε τα παιδιά τους δεν μπορούνε πια να τους ζήσουν.

Στα 530 ευρώ έχει κατέβει ήδη ο μισθός του νεοεισερχόμενου στο σύστημα, στα 900 ευρώ, διακηρύσσουν πως θα πέσει ο μισθός του «προνομιούχου».

Ολα αυτά ήρθαν για να μείνουν, τουλάχιστον όσο είναι κυρίαρχη η εξουσία των καπιταλιστών.

Δεν είναι μονόδρομος.

Ο λαός έχει τη δύναμη να ανατρέψει αυτή την κατάσταση.

Μπορεί επιβάλλοντας τη λαϊκή εξουσία να εξασφαλίσει δουλειά για όλους, υψηλό επίπεδο ζωής τέτοιο που ν' αντιστοιχεί στον άνθρωπο.

Κανένα κλάμα για την ευρωζώνη.

Ενταση της πάλης για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία.


Αλλα κουραγιο...


υσ «Ολοι οι παίκτες» είπε ο Μπαρόζο οφείλουν να ανταποκριθούν. «Ολοι οι παίκτες». Η γλώσσα αποκαλύπτει: Το κεφάλαιο που αυγαταίνει από την εκμετάλλευση εργατών, παίζει με τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Δεν είναι μόνο οι Ελληνες εργαζόμενοι. Είναι και οι Ιταλοί και οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι, και οι Γάλλοι. Είναι ακόμα αυτοί οι ίδιοι οι Γερμανοί. Σ' αυτό το παιχνίδι αλίμονο στους λαούς που παραμένουν θεατές.

Η ελπίδα υπάρχει μόνο στην ίδια τη λαϊκή πάλη, με το ΚΚΕ μπροστά, για τη λαϊκή εξουσία, την μόνη που μπορεί να καταργήσει το χρέος, για να κοινωνικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής, για να γίνουν παρελθόν οι καπιταλιστικές κρίσεις και το αίμα που κοστίζουν στην εργατική τάξη.