ΑΓΑΝΤΑ...

Γιώργος Α. Παπανδρέου: Καταρχήν, αποτελεί μια θετική κίνηση αφού πρόκειται για Ευρωπαϊκό μηχανισμό, έστω και αν εμπλέκεται το ΔΝΤ. Θα μπορούσαμε να το δούμε από δύο πλευρές. Ορισμένοι άσκησαν κριτική, αλλά εγώ θεωρώ ότι, προσφέρει μεγαλύτερη αξιοπιστία στον μηχανισμό η εμπλοκή του ΔΝΤ, εφόσον έχει την τεχνογνωσία και την εμπειρία για να αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις. Εμείς δεν προβλέπουμε να χρησιμοποιήσουμε τον εν λόγω μηχανισμό, αλλά το γεγονός ότι υπάρχει και ότι προσφέρει, αν παραστεί ανάγκη, τα απαραίτητα χρήματα, αυτό από μόνο του αποτελεί προληπτικό μέτρο.

Ήδη βλέπουμε θετικές ενδείξεις και θετικές αντιδράσεις, όχι μόνο από τους πολιτικούς, αλλά και από τις αγορές.

Επομένως, είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι κινούμεθα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Γιώργος Α. Παπανδρέου: Να ξεκινήσω από το τελευταίο. Δεν είναι συγκράτηση της απασχόλησης, είναι η άνοδος της απασχόλησης. Σήμερα, στην Ελλάδα νομίζω είναι περίπου στο 50% η απασχόληση. Μιλάμε για αύξηση της απασχόλησης ώστε να μπορεί να βγει στην αγορά εργασίας και ένα 25% ακόμα. Τεράστια δηλαδή, αύξηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεν μιλάει για την ανεργία, μιλάει γι' αυτούς οι οποίοι μπορούν να δουλέψουν. Έχουμε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που δεν δουλεύει καν, όπως είναι π.χ. πολλές νοικοκυρές που μένουν σπίτι τους. Είναι ένα ζήτημα να δώσουμε ευκαιρία και σε αυτό το μέρος του πληθυσμού και λέγοντας ευκαιρία εννοούμε, δυνατότητες, ουσιαστικές δυνατότητες να βγει στην αγορά εργασίας.

Ήταν λοιπόν, ένα σημαντικό ζήτημα σήμερα, ότι η Ευρώπη δεν μιλάει για περιοριστικές πολιτικές. Μπορεί να έχει την αγωνία για το πού πάνε τα ελλείμματα, αλλά μιλάει και για ανάπτυξη. Αυτό είναι ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης που κάναμε σήμερα, μετά από τη χθεσινή μας συζήτηση που αφορούσε βεβαίως αυτό το μηχανισμό.

Αυτός ο μηχανισμός, λειτουργεί θετικά προς τις αγορές και οι πρώτες, όπως είπα, ενδείξεις είναι θετικές. Εμείς ούτως ή άλλως είχαμε πει, είτε υπήρχε, είτε δεν υπήρχε ο μηχανισμός, θα ακολουθούσαμε το δρόμο μας. Θα ήμασταν πάνω με τις δικές μας δυνάμεις, θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση, έχοντας βεβαίως τις κατά καιρούς επιθετικές κινήσεις διαφόρων κερδοσκόπων. Αλλά ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που δημιουργήθηκε αυτός ο μηχανισμός.

Τώρα, πράγματι πριν από κάποιες εβδομάδες, για μία περίοδο, υπήρχαν διαφορετικές δηλώσεις και προσεγγίσεις από διάφορους Ευρωπαίους ηγέτες. Ακριβώς αυτή είναι και η σημασία της χθεσινής απόφασης, ότι όλοι μιλάμε πια με μια φωνή. Και η μία φωνή αποτυπώνεται με χαρτί και καλαμάρι στην απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.

Γιώργος Α. Παπανδρέου: Πρώτα απ’ όλα, καταλαβαίνω, κατανοώ και συμμερίζομαι την αγωνία, όχι μόνο την αγωνία, αλλά και την δυσκολία, όταν μιλάμε για τόσο μεγάλες αλλαγές, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα που καλείται αυτή η Κυβέρνηση και ο Ελληνικός λαός να εφαρμόσει.

Δεύτερον, ήδη έχουμε ανακτήσει ως χώρα την αξιοπιστία που είχαμε χάσει. Ήδη το θετικό αυτό αποτέλεσμα είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο για τις αγορές, αλλά και, αν θέλετε, για το κύρος μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στους εταίρους μας, για τα συμφέροντά μας, είτε είναι εθνικά, είτε οικονομικά, είτε αφορούν την παρουσία μας σε πολλούς άλλους τομείς.

Να πάθουν ζημιά

Αυτοί που μήνες τώρα σπέρνουν τρόμο στην εργατική τάξη προκειμένου να εξασφαλίσουν τη συναίνεσή της για τη σωτηρία των καπιταλιστών, εμφανίζονται τώρα να ζητάνε ψυχραιμία.

Στην πραγματικότητα, σπέρνουν και πάλι πανικό καθώς αυτή ακριβώς είναι η κατάστασή τους.

Είναι πολλά τα λεφτά που παίζονται διαρκούσης της καπιταλιστικής κρίσης.

Εχουν ρημάξει την εργατική τάξη, αλλά κινδυνεύουν ορισμένοι απ' αυτούς να πάθουν ζημιά την ώρα που εξελίσσεται μεγάλο φαγοπότι.

Ετσι, την ώρα που μιλούν για «εθνική ενότητα», ο καθένας τους φροντίζει να διασφαλίσει το δικό του συμφέρον.

Οι εφοπλιστές σπεύδουν στην αναμπουμπούλα να προλάβουν να αρπάξουν κι άλλα από τους ναυτεργάτες.

Οι μεγαλοκατασκευαστές ζητάνε αποφάσεις εκταμίευσης κρατικού χρήματος για τα έργα που έχουν παγώσει.

Οι τραπεζίτες ζητάνε σιωπή μην πάρουν χαμπάρι οι καταθέτες τι συμβαίνει.

Με τον τρόπο τους, όλοι βεβαιώνουν πως παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι όλα πάνε καλά, αυτό που έρχεται θα είναι ακόμα πιο καταστροφικό για την εργατική τάξη.

Αλλα κουραγιο...



υσ χωρις την εργατική τάξη, χωρίς αυτήν γρανάζι δεν γυρνά, μπορεί χωρίς αφεντικά.