ΑΓΑΝΤΑ...

Καιρος μουντος, η μπαλκονοπορτα τριζει ανοιγοκλεινοντας απο το αερακι, βλεπω τα ''νεα'' στα διαφορα in gr, ασχημα τα πραγματα, ερχονται πιο ασχημα μετα τις εκλογες, τωρα μας ξαναβαζουν - αληθεια πρεπει να γραφτει στο βιβλιο Γκινες, αυτο να μας βαζουν το τυρι και τσουπ, μεσα στην φακα κλεισμενοι - πανω απο το κεφαλι τους - κορωνα - για να μας αρπαξουν την ψηφο μας και να την κανουν....δικη τους εξουσια, που θα γινει σιγα-σιγα.....καταθεσεις για την δικη τους καλοπεραση, παντου ακουμε ιστοριες για ''καλοντυμενους'' συναθρωπους μας που ''ψαχνουν'' τα σκουπιδια, που αγοραζουν 3 παξιμαδια, που κοιμουνται συνεχωμενα βραδια νηστικοι, ερχονται οι λογαριασμοι στα σπιτια , των δεκο, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ και καλειται οικογενειακο ''συμβουλιο'', εσυ αφηνεις το φως αναμενο, τι κανεις μπανιο καθε ημερα, μη αφηνεις την βρυση ανοικτη οταν βουρτσιζεις τα δοντια σου.
''Πολεμο'' οικονομιας και σφυξιματος σε καθε σπιτι και αρχισε η ανεχεια να ''βγαζει'' το ασχημο προσωπο της στην ''γυρα'', οταν ''σχολανε'' οι λαικες, σμαρι ανθρωπων - συνανθρωπων, πεφτει στα ''πεταμενα'', μικρα παιδια, μαναδες και παππουδες, ''γεμιζουν'' τις σακκουλες.
Ζουμε στην εποχη του σαρανταενα, δυστυχια και πεινα το 2010.
Αλλαξε μερσεντες ο πρωθυπουργος, πηρε καινουργια πιο ασφαλη - και η ''παλια'' θωρακισμενη ητανε - η καινουργια εχει ''εξτρα'' πιο γρηγορους καθαριστηρες τζαμιων, για τις ντοματες που θα ''εκτοξευονται'', απ'οπου περναει - νομιζει - η ντοματα σημερα ειναι ειδος πολυτελειας, πεταμενα τα ευρω για το νεο μοντελο και πληθαινουν οι συνανθρωποι που τα φερνουν-ουμε δυσκολα ''βολτα''.
Αυτοι θελουν την ψηφο μας και εμεις πρεπει να.......????????

Διαβαζω σε φιλικα ιστολογια τον προβληματισμο για την αριστερα, για τον ''τροπο'' που δεν εχει το Κ.Κ.Ε να ''πλασαρει'' το εαυτο του, για την ''αναγκη'' συνδεσης ολων των αριστερων σε εναν φορεα και.......

Ακου Μανο Χατζιδακι - ετσι το ηθελε το ακι - και το μυαλο μου ''φευγει απο το σημερα των επιτακτικων θελω και των επιτακτικων πρεπει και παω...

Οκτωμβρης εκει γυρω στα τελη του '60, αρχες '70, η διευθυντρια του σχολειου μπαινει στην ταξη, η κυρια Μαιρη, ξυνη, ψυχρη και μ'ενα χαρακα σχεδον παντα στο χερι, σηκωνομαστε ορθιοι, τσιμουδια στην ταξη, τα βλεμματα μας εστιαζουν στο ασπρο προσωπο της, δεν εχει φρυδια, τα χειλη της δυο στενες γραμμες, περασμενα με ενα κατακοκκινο κραγιον, ματια γαλανα, μικρα, ταγιερ, παπουτσια με τακουνι φαρδυ, τακα-τακα στα πλακακια, στους προθαλαμους των ταξεων, συναγερμος απο το παιδομανι, ''μαθαιναμε'' ασυνειδητα τον χωροφυλακα με το χαρακα, συμβολο και φοβητρο, της εξουσιας του, μαθημα για τους ''ανυπακοους'' του αυριο.

Ανοιξτε τα παραθυρα, βρωμαει εδω μεσα, εξω βρεχει και τοτε τον Οκτωμβρη, εκανε το κρυο του, δεν ειχαν λιωσει ακομα οι παγοι και οι εποχες ητανε τεσσερις, ανοιξαν τα παραθυρα, οι ''παραθυρωμενοι'' το νοιωσαμε, ακινητοι ορθιοι με τα κοντα παντελονια και ιδρωμενοι απο το διαλειμμα, τσιμουδια.

Λοιπον, κουνωντας το συμβολο - χαρακα, τετραγωνος - μας ηρθε ειδοποιηση απο το υπουργειο, το σχολειο μας θα παρει μερος στην παρελαση των μαθητων για την επετειο του 1940, απο αυριο η ταξη σας και μερικα παιδια απο την πεμπτη - ειμαστε στην εκτη, οι ''μεγαλοι''- τα πιο ψηλα, θα κανετε ασκησεις βηματος για να παρελασετε στην οδο Πανεπιστημιου, ενα αδυναμο μουρμουριτο, κοβεται με ενα τραχυ, ΣΚΑΣΤΕ, φευγει, ακομα ορθιοι, ακουμε το τακα-τακα στα πλακακια να απομακρυνεται, ανοιγει η πορτα του γραφειου - ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ -, την ακουμε να κλεινει, χαμος, ομιλιες ανακατεμενες, η δασκαλα στην εδρα μας αφηνει να ζησουμε την εξαψη της ειδησης, της στιγμης, γελια και ξαφνικα ανοιγει η πορτα, ενα, δυο, τρια, στοπ, ανθρωπακια, ακουνητα, αμιλητα, αγελαστα, το παιδικο παιχνιδι στην ''καλυτερη'' του εφαρμογη, τι το περασατε εδω, δεν σας ειπα ΣΚΑΣΜΟΣ, εσυ,εσυ,εσυ και εσυ τα τετραδια των παραπονων στην εδρα -ειχαμε γραπτο μεγαλο αδελφο τοτε, μας ''εγραφαν'' το πηγαιναμε στο σπιτι υπογραφαν οι γονεις και αναλογα το ''παραστρατημα''ειχαμε διπλο ''μπινελικι'', απο σχολειο, σπιτι, η διπλο, ''καρπαζωτο'', Ωραιες εποχες, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ, οτι περεπει για ν'αγαπησει το παιδι το σχολειο - και εδω με τα χερια τεντωμενα και τις παλαμες ανοικτες, ''τυχαιοι'' οι επιλεγομενοι για τον παραδειγματισμο των υπολοιπων, πεντε χαρακιες σε καθε χερι, πονος, βαραγε η κ........με ολη της την δυναμη, δεν κλαις εσυ ε, αλλες δυο σε καθε χερι - δεν ειχε παιδια -, ο αντρας της διευθυντης σε μεγαλο εργοστασιο, με ''κουρσα'', σχεδον καθε βραδυ ειχε ''συσκεψεις''- αυτα τα εμαθα αργοτερα ''μεγαλος'' πια στο γυμνασιο που τα ελεγαν σπιτι οι φιλεναδες και μια χαμηλωναν την φωνη μια ξεχνιοντουσαν -, χαμηλωσε τα ματια σου γιατι θα σε χτυπαω μεχρι το σχολασμα, εκει εκανε ''παρεμβαση'' η δασκαλα και μαζευτηκαν παλαμες κοκκινες φουσκωμενες, ματακια ''θολα'' και τα τακουνια, μετα απο το βροντοκλεισιμο της πορτας, απομακρυνθηκαν.

Πριν το σχολασμα μας εδωσαν σε ενα χαρτι τι επρεπε να φοραμε, μπλε παντελονι, ασπρο πουκαμισι, μπλε η μαυρα παππουτσια και καλτσες, μπλε η μαυρες, τ'αγορια, τα κοριτσια, ασπρο πουκαμισο, μπλε φουστα ''πλισε'', μαυρα η μπλε παπουτσια, ασπρες καλτσες, οσες ειχαν μακρια μαλλια, ασπρη κορδελα.

Πως τα περασες αγορι μου η μανα μου, αυτο μας το εδωσαν απο το σχολειο, τι ειναι αυτο, να γραφει τι πρεπει να φορεσουμε για την παρελαση που θα παρουμε μερος κατω στην Αθηνα, ''εμεις'' ειμαστε Γκυζιωτες τοτε, οχι Αθηναιοι.

Διαβαζει, μονολογει, βρε δεν πανε καλα, αυτα θα στοιχιζουν πανω απο πεντακοσαρικο, μανα μας ειπε οτι ειναι υποχρεωτικο, να παρε και τον ''μπιγκ μπραδερ'' το τετραδιο, αλλα να ξερεις ολοι η ταξη γελαγε και φωναζε.

Διαβαζει, υπογραφει, παλι εσενα σε χτυπησε?

Ασε ρε μαμα, τι θα φαμε, πες μου, ΑΣΕ ΜΕ, πες μου, ψαρια εκανες, αφου δεν μου αρεσουν, πες μου, παλι σε χτυπησε?

Ναι, μαζι με τον Θαναση, τον Κωστα και την Ειρηνη, παλι εμας, ολοι φωναζαμε ομως.

Βγαζει την ποδια της, κατσε εδω να φυλας τον μικρο, μη βγειτε στον δρομο αλοιμονο σου, πειναω που πας, φαε φετα και ψωμι αφου δεν θες ψαρια, ΤΑΚΗ, φωναζει τον αδελφο της ητανε πιο νωρις στο σπιτι, εκεινη την ημερα, κατι του λεει, με κοιταγανε και λεγανε, η τελευταια λεξη του μπαρμπα μου του ΤΑΚΗ, παμε τωρα στο σπιτι της κ.......

Την αλλη ημερα, καναμε βημα στο προαυλιο, λαθη, λαθη, παιδακια ημαστε οχι στρατιωτακια, η κυρια διευθυντρια, εδινε παραγγελματα, με υπομονη και χωρις να κραταει τον τετραγωνο χαρακα, την παραμονη της παρελασης, γελαγαμε, μιλαγαμε, κατα την διαρκεια των προβων, η κυρια, ''κυρια''.

Καναμε παρελαση, κατω απο ψιλοβροχο, το πουκαμισο δανεικο απο τον θειο ΤΑΚΗ, το παντελονι ενα χειμωνιατικο του παππου που τσιμπαγε, σαν μυγα-αλογομυγα, τα παπουτσια ενα βαψιμο και βημα οτι ηθελε ο καθε ενας μας, αλλου τα χερια αλλου τα ποδια, μας ''πεταξαν'' και πενηνταρακια, μας σχολιασαν, ρε εσεις οι τελευταιοι, αν κανετε μεταβολη θα ησαστε οι πρωτοι.

Μια παρελαση που ομως ητανε μια ''απελευθερωση'' ενος ολοκληρου σχολειου απο εναν......τετραγωνο χαρακα.

Μετα απο πολλα χρονια, οταν δουλευαμε μαζι με τον ΘΕΙΟ ΤΑΚΗ, στο κολατσιο, ηρθε το θεμα της ''κυριας'', τετοιες ημερες ητανε και βλεπαμε απο την οικοδομη τις προβες παρελασης, στο προαυλειο ενος ''σικ'' ιδιωτικου σχολειου, τι στολες και τι προσπαθεια για το ''τελειο'' βημα, ρε θειο τι εγινε ''τοτε''?

Πηγαμε στο σπιτι της, για να την βαλουμε στην θεση της, εκει βρηκαμε τον αντρα της, ητανε παιδικος μου φιλος, ειχαμε χαθει, εγω με τα κομματικα, αυτος ''αλλο'' δρομο, αγκαλιες, φιλια και το και το, αντε γεια σας μας ειπε ο αντρας της και να βρεθουμε κανενα βραδυ για να πιουμε κανενα ποτηρι, τι εγινε ποιος ξερει, παντως ''ησυχασατε''.

Αντε και καλη παρελαση μεθαυριο.

Αλλα κουραγιο...