Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011







ΑΓΑΝΤΑ...


Σε συγκρότηση «μετώπου» υπέρ του... μνημονίου κάλεσε ο πρόεδρος των βιομηχάνων, ο κ. Δασκαλόπουλος.

Επειδή είναι προφανές και αναμενόμενο ότι το «αγωνιστικό» κάλεσμα των βιομηχάνων θα προκαλέσει συνωστισμό «προθύμων», καλό είναι να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι ότι θα πρέπει να βολευτούν στις πίσω θέσεις του «μετώπου».

Οι πρώτες και μπροστινές θέσεις, οι εκ δεξιών και εξ ευωνύμων του κ. Δασκαλόπουλου, είναι ήδη πιασμένες από τους κ. κ. Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου, Α. Λοβέρδο, Γ. Καρατζαφέρη, Ντ. Μπακογιάννη, τη μισή ΝΔ (η άλλη μισή θέλει μεν το μνημόνιο αλλά με άλλο «μείγμα») και λοιπούς «αντιστασιακούς».

Ο κ. Ραγκούσης, κοινωνός του φινετσάτου παραβολικού λόγου τον οποίο έχει αναγάγει σε επιστήμη το ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να επισημάνει το μέγεθος του προβλήματος, φιλοδώρησε το έθνος με την ακόλουθη πληροφορία: «Το χρέος - είπε - είναι πνευμονία, δεν είναι κρυολόγημα».

Η διάγνωση είναι πολύ σοβαρή.

Αφενός διότι γίνεται από τον αποκαλούμενο και «πρωθυπουργεύοντα εσωτερικού». Αφετέρου διότι θυμίζει εκείνα τα ωραία του «δόκτορα» Ντομινικ Στρος - Καν, ο οποίος προσφάτως μας είχε μαλώσει να παίρνουμε ανελλιπώς τα «φάρμακα» που μας χορηγεί ο «γιατρός», δηλαδή το ΔΝΤ.

Τα περίφημα σπρεντ δανεισμού του ελληνικού δημοσίου, στα τέλη του 2009, ήταν κάτω από τις 250 μονάδες βάσης.

Ενα χρόνο αργότερα, στα τέλη του 2010 - και μετά από εφτά μήνες εφαρμογής του μνημονίου - τα σπρεντ είχαν εκτιναχθεί στις 1.000 μονάδες.

Χτες μόλις τα σπρεντ κινούντο στις 900 μονάδες βάσης.

Με άλλα λόγια οι «σωτήρες» του λαού και του τόπου πέτυχαν έναν πραγματικό άθλο: Από τον καιρό που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας και από τη στιγμή που έφεραν την τρόικα για να συνδράμει το έργο τους, κατάφεραν και... τετραπλασίασαν τα τοκογλυφικά με τα οποία γδέρνουν την Ελλάδα οι περιβόητες «αγορές».

Πρόκειται για τις ίδιες «αγορές» τον «κατευνασμό» των οποίων έχει αναλάβει το ΠΑΣΟΚ εφαρμόζοντας το μείγμα της γνωστής «σοσιαλιστικής» άμα τε και «πατριωτικής» συνταγής: Μείωση μισθών και συντάξεων, επιβολή εξοντωτικών φόρων, ξεπούλημα (συγνώμη: «αξιοποίηση») της δημόσιας περιουσίας κ.ο.κ.

Το δημόσιο χρέος, ένεκα του οποίου υποτίθεται ότι οι Ελληνες υφίστανται τις «αναγκαίες» θυσίες, μετά τις αναθεωρήσεις και τις κόντρα αναθεωρήσεις, στα τέλη του 2009 «έκλεισε» - με τη βούλα της ΕΕ - στα 298 δισ. ευρώ.

Ητοι 126,8% του ΑΕΠ.

Ενα χρόνο αργότερα, στα τέλη του 2010 - και μετά από δύο διαδοχικές «επικαιροποιήσεις» του μνημονίου - το δημόσιο χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε στα 340 δισ. ευρώ.

Ητοι 150% του ΑΕΠ.

Πρόκειται για δεύτερο κατά σειρά άθλο, ακόμα μεγαλύτερο και από τον προηγούμενο: Η κυβέρνηση, η οποία όσα πράττει και διαπράττει τα δικαιολογεί στο όνομα της μείωσης του χρέους, κατόρθωσε μέσα σε ένα χρόνο και διόγκωσε περαιτέρω το χρέος.

Είναι το ίδιο αυτό χρέος από το οποίο πασχίζει, υποτίθεται, να μας απαλλάξει!

Το συμπέρασμα είναι μάλλον πρόδηλο: Το μόνο αληθινό που υπάρχει πάνω τους είναι το «Αληθινό θράσος» τους.

Διαθέτουν τόσο και τέτοιο «αληθινό θράσος», που μπροστά του ωχριά ακόμα και εκείνο της ομότιτλης ταινίας που αυτόν τον καιρό προβάλλεται στους κινηματογράφους.

Αλλα κουραγιο...





υσ «Θα μας (σ.σ.: τους) πάρουν
όλους με τις πέτρες»
(Γ. Παπανδρέου, Βουλή, 4/6/2010)

12 σχόλια:

  1. Καλησπερα, Δημητριε....
    Αλλαξε η διαγνωση.........τωρα δεν χρειαζομαστε 'γυψο'.......χαπια κι αυτα ληγμενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα σου Δημήτρη γι΄αυτό σου λέω.......
    Αυτοί πάνε, παρά τις όποιες μεταξύ τους συγκρούσεις,συντονισμένα, προγραμματισμένα στοχοπροσυλωμένα.
    Γι΄αυτό σου λέω,μπορούμε,εμείς είμαστε η δύναμη.
    Χρειάζεται και κόπος,κυρίως όμως θέλει τρόπο.
    Αλλιώς η βάρκα θα μπάσει νερά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Tasoula καλησπερα, λες ''αυτοι'' να εχουν ''προβλημα'' τα ''παλια'' να τα εφαρμοσουν παλι???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. B.B καλησπερα, η βαρκα για να μπασει νερα πρεπει να φταιει ο ''καπετανιος'' της, αυτη την στιγμη ποιος θα ειναι ''καπετανιος'', μακαρι να ητανε τοσο ευκολα τα ''πραγματα'', παντως σημερα----εχθες----στην βουλη, ο συριζα ηταν υπερ της προτασης του κ.κ.ε, για τους ανεργους και οι τρεις φιλοι του μνημονιου,
    κατα της προτασης, αλλα ''μιλαμε'' για ψηγμα συμπνοιας, θα δειξει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Kαλα...Οτι εχει δικιο η ΒΒ Το εχει...
    Οι προλεταριοι ΔΕΝ καταφεραν...Ουτε την ΕΝΟΤΗΤΑ...
    Ουτε τη στοχευμενη δραση...Ουτε την οργανωση των πλουσιων...Τοσες ΔΕΚΑΔΕΣ χρονια...Που τα μονοπωλια
    κατεστρεφαν συστηματικα και ταχυτατα τη χωρα...
    [Μιζες, θαλασσοδανεια, προβολη Λαιφ Σταιλ...
    Ελευθερη τηλεοραση...Αποβιομηχανιση..Υδροκεφαλισμος...
    Μεταφορα επιχειρησεων, μετα δικα μας λεφτα...
    Σε αλλες χωρες ΚΛΠ]
    Εμεις...[οι προλεταριοι]...Χαιρομαστε την αναπτυξη...Και πιαστηκαμε στο Μικροαστικο μας ονειρο...[Μερσεντα,σπιτι, εξοχικο κλπ..]
    Τωρα...
    Μερκοι, ακομα θελουμε απελπισμενα...Να μας ΑΝΕΧΘΟΥΝ τα αφεντικα...
    Και αλλοι...Να τα καψουμε ολα....

    Αλληλουια...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαστορα καλη σου ημερα, τωρα γιατι οποτε ''μιλαμε'' ξανα μανα για ενοτητα και τις μετεπειτα συνεπειες, στο μυαλο μου, ερχονται οι στιχοι αυτοι.....................ισως φταινε τα........................................φεγγαρια, αλλα οι στιχοι, εκει,
    Μάνα με τους εννιά σου γιούς και με τη μια σου κόρη,
    την κόρη τη μονάκριβη την πολυαγαπημένη.
    Την είχες δώδεκα χρονώ και ήλιος δεν σου την είδε.
    Στα σκοτεινά την έλουζε, στ' άφεγγα τη χτενίζει,
    στ' άστρι και στον αυγερινό έπλεκε τα μαλλιά της.
    Προξενητάδες ήρθανε από τη Βαβυλώνα,
    να πάρουνε την Αρετή πολύ μακριά στα ξένα.
    Οι οκτώ αδερφοί δε θέλουνε κι ο Κωνσταντίνος θέλει.
    -Μάνα μου κι ας τη δώσουμε την Αρετή στα ξένα.
    Στα ξένα εκεί που περπατώ, στα ξένα που πηγαίνω,
    αν πάμ' εμείς στην ξενιτιά, ξένοι να μην περνούμε.
    -Φρόνιμος είσαι Κωνσταντή, μ' άσκημα απηλογήθης.
    Κι α' μο 'ρτει γιε μου θάνατος κι α' μο 'ρτει γιε μου αρρώστια,
    αν τύχει πίκρα γη χαρά, ποιος πάει να μου τη φέρει;
    -Βάλλω τον ουρανό κριτή και τους αγιούς μαρτύρους,
    αν τύχει κι έρτει θάνατος, αν τύχει κι έρτει αρρώστια,
    αν τύχει πίκρα γη χαρά, εγώ να σου τη φέρω.
    Και σαν την επαντρέψανε την Αρετή στα ξένα
    κι εμπήκε χρόνος δίσεκτος και μήνες οργισμένοι
    κι έπεσε το θανατικό και οι εννιά πεθάναν,
    βρέθηκε η μάνα μοναχή σαν καλαμιά στον κάμπο.
    Σ' όλα τα μνήματα έκλαιγε, σ' όλα μοιρολογιόταν,
    στου Κωνσταντίνου το μνημιό ανέσπα τα μαλλιά της.
    "Ανάθεμά σε Κωνσταντή και μύρια ανάθεμά σε,
    οπού μου την εξόριζες την Αρετή στα ξένα!
    Το τάξιμο που μου 'ταξες πότε θα μου το κάμεις;
    Τον ουρανό 'βαλλες κριτή και τους αγιούς μαρτύρους
    αν τύχει πίκρα γη χαρά, να πας να μου τη φέρεις".
    Από το μυριανάθεμα και τη βαριά κατάρα,
    η γης αναταράχθηκε και ο Κωνσταντής εβγήκε.
    Κάνει το σύγνεφο άλογο και τ' άστρο χαλινάρι
    και το φεγγάρι συντροφιά και πάει να την φέρει.
    Παίρνει τα όρη πίσω του και τα βουνά μπροστά του.
    Βρίσκει την κι εχτενίζουνταν όξου στο φεγγαράκι.
    Από μακριά την χαιρετά κι από κοντά της λέγει:
    -ʼιντε αδερφή να φύγουμε, στη μάνα μας να πάμε.
    -Αλίμονο αδερφάκι μου και τι είναι τούτη η ώρα;
    Αν ίσως κι είναι για χαρά, να στολιστώ και να 'ρθω.
    -Έλα Αρετή στο σπίτι μας κι ας είσαι όπως κι αν είσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κοντολογίζει τ' άλογο και πίσω την καθίζει.
    Στην στράτα που διαβαίνανε, πουλάκια κελαηδούσαν,
    δεν κελαηδούσαν σαν πουλιά, μήτε σα χελιδόνια,
    μον' κελαηδούσαν κι έλεγαν ανθρώπινη ομιλία:
    "Ποιος είδε κόρην όμορφη να σέρνει πεθαμένος"!
    -ʼκουσες Κωνσταντίνε μου τι λένε τα πουλάκια;
    -Πουλάκια είναι κι ας κελαηδούν, πουλάκια είναι κι ας λένε.
    Και παρακεί που πήγαιναν κι άλλα πουλιά τους λένε:
    "Δεν είναι κρίμα κι άδικο, παράξενο μεγάλο,
    να περπατούν οι ζωντανοί με τους αποθαμένους"!
    -ʼκουσες Κωνσταντίνε μου τι λένε τα πουλάκια;
    Πως περπατούν οι ζωντανοί με τους αποθαμένους.
    -Απρίλης είναι και λαλούν και Μάης και φωλεύουν.
    -Φοβούμαι σ' αδερφάκι μου και λιβανιές μυρίζεις.
    -Εχτές βραδύς επήγαμε πέρα στον Αϊ Γιάννη
    κι εθύμιασέ μας ο παπάς με περισσό λιβάνι.
    Και παρεμπρός που πήγανε κι άλλα πουλιά τους λένε:
    "Για ιδές θάμα κι αντίθαμα που γίνεται στον κόσμο,
    τέτοια πανώρια λυγερή να σέρνει ο πεθαμένος!
    Τ' άκουσε πάλι η Αρετή και ράγισε η καρδιά της.
    -ʼκουσες Κωνσταντίνε μου τι λένε τα πουλάκια;
    -ʼφησ' Αρέτω τα πουλιά κι ό,τι κι α' θέλ' ας λέγουν.
    -Πες μου πού είναι τα κάλλη σου και πού είναι η λεβεντιά σου
    και τα ξανθά σου τα μαλλιά και τ' όμορφο μουστάκι;
    -Έχω καιρό π' αρρώστησα και πέσαν τα μαλλιά μου!
    Αυτού σιμά αυτού κοντά, στην εκκλησιά προφτάνουν.
    Βαριά χτυπά τ' αλόγου του κι απ' εμπροστά της 'χάθη.
    Κι ακούει την πλάκα και βροντά, το χώμα και βοΐζει.
    Κινάει και πάει η Αρετή στο σπίτι μοναχή της.
    Βλέπει τους κήπους της γυμνούς, τα δένδρα μαραμένα
    βλέπει το μπάλσαμο ξερό, το καρυοφύλλι μαύρο,
    βλέπει μπροστά στην πόρτα της χορτάρια φυτρωμένα.
    Βρίσκει την πόρτα σφαλιστή και τα κλειδιά παρμένα
    και τα σπιτοπαράθυρα, σφιχτά μανταλωμένα.
    Χτυπά την πόρτα δυνατά, τα παραθύρια τρίζουν.
    -Αν είσαι φίλος διάβαινε κι αν είσαι εχτρός μου φύγει κι αν είσαι ο πικροχάροντας, άλλα παιδιά δεν έχω κι η δόλια η Αρετούλα μου λείπει μακριά στα ξένα.
    -Σήκω μανούλα μου, άνοιξε, σήκω γλυκιά μου μάνα.
    -Ποιος είναι αυτός που μου χτυπά και με φωνάζει μάνα;
    -ʼνοιξε μάνα μου, άνοιξε κι εγώ είμαι η Αρετή σου.
    Κατέβηκε, αγκαλιάστηκαν κι απέθαναν κι οι δύο.
    Μακαρι να ''εχω'' λαθος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλησπέρα...
    Διάβασα αυτό που λες στον Β.Β....
    Επιτέλους σε κάτι συμφωνεί ο Σύριζα
    με το Κ.Κ.Ε., μακάρι να συμφωνούσαν
    σε όλα, τότε ίσως κάτι να γινόταν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δημήτρη καλησπέρα!
    Μου έχει γίνει συνήθειο να κοιτάζω πρώτα το υστερόγραφό σου και μετά το κείμενο! Κάτι σαν τον "καιρό" στην ελευθεροτυπία δηλαδή. Και είναι πάντα τόσο εύστοχα!

    Επί του... πρακτέου και μόνο με τη γλώσσα των ποσοστών του χρέους (τους), που ανεβαίνουν σταθερά και ποτέ δεν μειώνονται, να μιλήσει κανείς, γίνεται καθαρό πόσο ανάγκη έχουμε την ανατροπή τους!

    Καλή, αγωνιστική και ολοφώτιστη άνοιξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Frezia καλησπερα, ξερω οτι γινομαι μονοτονος και ''δογματικος'', αλλα οποτε εχουν συμφωνησει----δυστυχως----με το Κ.Κ.Ε, ειναι οποτε ''πεφτουν'' τα ποσοστα ''τους'' και νοιωθουν οτι το συστημα δεν τους...................παιζει.
    Ο καθε εργαζομενος, ο καθε συνταξιουχος, ο καθε ανθρωπος που αγωνια για το αυριο της αριστερας και της χωρας, θελει ενοτητα, αλλα με ΠΟΙΟΥΣ?
    Ενοτητα μπορει ο τυχων μητσος και νικος και η τυχουσα μαρικα και καιτη να πετυχει, οταν ομως ερθει η ωρα του καταμερισμου των ευθυνων, ε, οπως και να το κανουμε, η ζυγαρια γερνει ασχημα απο την μερια των συνιστωσων, ΠΩΣ να εισαι σε κοινο μετωπο αγωνα, οταν πιστευουν οτι υπαρχει καλο...................................................................ΚΕΦΑΛΑΙΟ!
    Τυχαιο???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πορτιατη καλησπερα, καλη ανοιξη και δυνατα.
    Αρρωστησε ο γιωργαρας με ιωση και ευτυχως μεχρι αυτη την στιγμη δεν εχουμε νεες βαθυστοχαστες αναλυσεις και ξεπουληματα, να λοιπον που μια αρρωστεια μας εδωσε μια ''ανασα''.
    Παντως οταν αγοραζα δευτερη εφημεριδα, την ελευθεροτυπια αγοραζα και με τον ''καιρο'' αρχιζα το διαβασμα της.............λες να...................κολλησα???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Παλιοθεριο...
    Που το βρηκες βρε..Το αθανατο ποιμα...
    Του νεκρου Αδερφου..
    Παλιοθεριο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή