ΑΓΑΝΤΑ... ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Μυστικές δολοφονίες και μη επανδρωμένα αεροσκάφη στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις

Τα νέα όπλα για την επιβολή των συμφερόντων των μονοπωλίων

Οι αναδιαρθρώσεις στη μηχανή πολέμου των ΗΠΑ, για την «αναβάθμιση» της φονικής μηχανής στην προάσπιση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών, εντείνονται.

Αναδιαρθρώσεις όπως η σημαντική μείωση του αριθμού των ανδρών του στρατού ξηράς σε συνδυασμό με την ευρύτατη χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και της νέας τεχνολογίας ως βασικού εργαλείου της δράσης των ειδικών δυνάμεων και του ναυτικού και τη διεύρυνση των μυστικών αποστολών της CIA σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Τα πάντα υπό την «απευθείας» εποπτεία του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, που είχε εκλεγεί υποτίθεται δεσμευόμενος να τερματίσει τον πόλεμο και να κλείσει το κολαστήριο του Γκουαντάναμο ωστόσο τον έχει εξαπλώσει σε όλο τον πλανήτη με επιτυχία.

Η δεινότητά του αυτή ως «στρατάρχη» συνιστά ένα από τα δυνατά χαρτιά για την επανεκλογή του στις επερχόμενες εκλογές της 6ης Νοέμβρη.

Υπό τη «διοίκηση» Ομπάμα και του θεσμικού του ρόλου ως επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων, οι ΗΠΑ μπορούν να διεξάγουν και να σκοτώνουν εκατοντάδες κατά κανόνα άμαχους, δίχως το κόστος της απώλειας της ανθρώπινης ζωής για τα αμερικανικά στρατεύματα και δίχως να διεξάγουν ένα μεγάλο ή «αναγνωρίσιμο» πόλεμο, που το οικονομικό κόστος του μπορεί να υπολογιστεί, σχετικώς πάντα, και να προκαλεί αντιδράσεις κυρίως εκ μέρους του αμερικανικού λαού.

Ο πρόεδρος Ομπάμα, δε, έχει και τη νέα «δυνατότητα» να δίνει ο ίδιος εντολές για τη δολοφονία συγκεκριμένων στόχων που βρίσκονται στις «Kill Lists».

Λεπτομέρειες που αποκαλύπτονται όσον αφορά τα αποτελέσματα της «αναδιάρθρωσης» του πολέμου που έχει συντελεστεί και με πρόσχημα την κρίση που επιβάλλει «τη μείωση των αμυντικών δαπανών» καταγράφονται στο νέο βιβλίο «Kill or Capture» (Σκότωσε ή συνέλαβε), του ανταποκριτή του περιοδικού «Newsweek», Ντάνιελ Κλάιντμαν, για το μετασχηματισμό του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία» και την αλλαγή του ορισμού «παράπλευρης απώλειας αμάχων» στους μυστικούς πολέμους με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και τις μυστικές επιχειρήσεις.

Μία αλλαγή ορισμού που μοιάζει με την αλλαγή ορισμού «περί βασανιστηρίων» της κυβέρνησης του προκατόχου Τζορτζ Ου. Μπους.

Μία αλλαγή ορισμού που στοχεύει επίσης στην απρόσκοπτη συνέχεια του προγράμματος «Kill Lists», που μόνο καινούριο δεν είναι και με επιτυχία έχει ενισχύσει τις μειωμένες «αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις» και τις πολεμικές επιχειρήσεις με τακτικό στρατό ως τον προτιμώμενο τρόπο διεξαγωγής του πολέμου.

Αλλαγή που έχει λάβει ευρύτατη κάλυψη από τα αμερικανικά ΜΜΕ, ακόμη και από τις «ναυαρχίδες» του αστικού Τύπου όπως οι εφημερίδες οι «New York Times» και η «Washington Post», που αφιερώνουν σελίδες επί σελίδων για τον «ιστορικό ρόλο του προέδρου Ομπάμα».

Από το πρόγραμμα «Φοίνιξ» στα Μη Επανδρωμένα

Στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ, για περισσότερο από μισό αιώνα, διεξάγουν σειρά προγραμμάτων, μυστικών, κατά κύριο λόγο, στοχευμένων δολοφονιών με την έγκριση του προέδρου, ωστόσο μέχρι σήμερα αυτό δε γινόταν και δημόσια.

Κατά τους ιστορικούς, το πρώτο μεγάλης κλίμακας ανάλογο πρόγραμμα ήταν το πρόγραμμα «Φοίνιξ», μυστική επιχείρηση που σχεδιάστηκε από τη CIA, με στόχο την καταστολή εξεγέρσεων και την εξάλειψη της επιρροής των κομμουνιστών και της ΕΣΣΔ στον ντόπιο πληθυσμό, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ.

Το μυστικό αυτό πρόγραμμα σχεδιάστηκε για να εντοπίσει και να εξουδετερώσει, μέσω της αιχμαλωσίας, τρομοκρατίας ή και δολοφονίας, τις υποδομές του στρατού των Βιετκόνγκ στο έδαφος του Νοτίου Βιετνάμ.

Η εφαρμογή του ξεκίνησε το 1967 και διήρκεσε τουλάχιστον έως το τέλος του πολέμου, ενώ κατά την κατάθεση στο Κογκρέσο του τότε επικεφαλής της CIA Γουίλιαμ Κόλμπι «μεταξύ 1967 έως 1972 σκοτώθηκαν πάνω από 20.000 άνθρωποι».

Το «σκοτώθηκαν» αναφέρεται φυσικά σε δολοφονίες, καθώς πυρήνας του προγράμματος «Φοίνιξ» ήταν οι «ομάδες κυνηγών δολοφόνων» που αποτελούνταν κατά κανόνα από μέλη των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ, ενώ στόχοι δεν ήταν στρατιωτικοί, αλλά πολίτες που ήταν καταγεγραμμένοι σε καταλόγους.

Καταλόγους που είχαν καταρτιστεί από «ανώνυμους πληροφοριοδότες» που φυσικά πληρώθηκαν για τις υπηρεσίες τους με χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων.

Η σφαγή στο Μάι Λάι δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά μέρος του προγράμματος «Φοίνιξ».

Μέχρι το 1973 εκτός των χιλιάδων θανάτων υπήρχαν και περισσότεροι από 300.000 πολιτικοί κρατούμενοι στο Νότιο Βιετνάμ.

Η εμπειρία του προγράμματος «Φοίνιξ», τα μαθήματα και τα παθήματα αποτέλεσαν τη μαγιά για το «Σχέδιο Χ», το άκρως απόρρητο πρόγραμμα του Πενταγώνου για τη Νότια Αμερική, με άξονα τη διαβόητη Σχολή Δολοφόνων, Σχολή της Αμερικής (SOA) που είχε ξεκινήσει τη δράση της από το 1946, μετά την παναμερικανική διάσκεψη του Τσαπουλτεπέκ, στο Μεξικό, το Φλεβάρη του 1945, με στόχο την καταπολέμηση του κομμουνισμού.

Η SOA εκπαίδευσε πάνω από 60.000 αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων της Λατινικής Αμερικής, που ενορχήστρωσαν πραξικοπήματα και μαζικές σφαγές από τα μέσα της δεκαετίας του '60 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80.

Ενορχήστρωσαν το πρόγραμμα «Κόνδωρ», ένα εκτεταμένο σχέδιο καταστολής σε ολόκληρη την ήπειρο, που εφαρμόστηκε από τις λατινοαμερικανικές δικτατορίες τη δεκαετία 1970-1980.

Το σχέδιο σταδιακά θα αντικατασταθεί από άλλα, εκσυγχρονισμένα και ανά περιοχή, ενώ η ειδική προσοχή της Ουάσιγκτον θα στραφεί τη δεκαετία του '80 στην Κεντρική Αμερική, όπου μόνο κατά τα χρόνια της προεδρίας Ρ. Ρέιγκαν (1980-88) επισήμως τα θύματα της δράσης αυτών των «ομάδων» θα ξεπεράσουν τα 150.000.

Μεταξύ 1989-1991 η SOA θα «μοιράσει» πάνω από 700 αντίτυπα του εμπλουτισμένου εγχειριδίου «Σχεδίου Χ» σε περισσότερες από δέκα χώρες της Λατινικής Αμερικής, συμπεριλαμβανομένης της Βολιβίας, της Κολομβίας, του Περού, της Βενεζουέλας, της Γουατεμάλας, της Ονδούρας κ.ά.

Το 2001 η SOA μετονομάζεται σε Ινστιτούτο για την Ασφάλεια Συνεργασίας του Δυτικού Ημισφαιρίου (WHISC).

Οι επιχειρήσεις και μαζικές δολοφονίες είχαν παγκόσμιες διαστάσεις. Ενδεικτικά:

Στην Ινδονησία από τα τέλη της δεκαετίας του '50 ξεκίνησαν οι μυστικές επιχειρήσεις και κορυφώθηκαν κατά τη διετία 1965-67 με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης Σουκάρνο, που εκτός των εθνικοποιήσεων των εταιρειών αρνούνταν πεισματικά να θέσει εκτός νόμου το ΚΚ Ινδονησίας.

Υπήρξε αμέριστη στρατιωτική και οικονομική βοήθεια, που συμπεριλάμβανε βομβαρδιστικά «Β-26» προς το στρατό της Ινδονησίας και την παράδοση μιας λίστας με τουλάχιστον 5.000 «στόχους για εξόντωση» - μέλη και στελέχη του ΚΚ Ινδονησίας (το 1958 αριθμούσε 1,5 εκατομμύριο μέλη) - αλλά και δημιουργία βάσεων εκπαίδευσης «ανταρτών» στις νησιωτικές επαρχίες Παλαουάν και Μιντανάο των Φιλιππίνων.

Η επιχείρηση ανατροπής του Σουκάρνο και εξουδετέρωσης του «κομμουνιστικού κινδύνου» στέφθηκε με επιτυχία το 1967 με έναν εφιαλτικό απολογισμό: Ως και ένα εκατομμύριο νεκρούς, ανάμεσα τους τα μέλη του ΚΚ Ινδονησίας. Το «μοντέλο Τζακάρτα» εφαρμόστηκε και στην Καμπότζη το 1970, αλλά και για την ανατροπή της κυβέρνησης Αλιέντε στη Χιλή το 1973.

Στην Ταϊλάνδη, το 1976, η νέα χούντα χρησιμοποίησε τις εκπαιδευμένες δυνάμεις από τη CIA και ακροδεξιές παραστρατιωτικές για να συντρίψουν το λαϊκό και φοιτητικό κίνημα.

Στο Ιράν, το πραξικόπημα που ενορχηστρώθηκε από τη CIA έφερε στην εξουσία το Σάχη και σχεδίασε τη δημιουργία της μυστικής αστυνομίας Σαβάκ.

Συστηματικά η CIA και η Σαβάκ αντάλλασσαν πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των πληροφοριών και καταλόγων για τη σύλληψη των μελών και των στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουντέχ.

Η συνεργασία δε σταμάτησε ούτε μετά την ισλαμική επανάσταση. Το 1983, η CIA παρέδωσε στην κυβέρνηση Χομεϊνί λίστα με τους «πράκτορες και τους συνεργάτες» της KGB στο Ιράν, με την οποία εκτελέστηκαν τουλάχιστον 200 στελέχη και μέλη του Τουντέχ.

Στις Φιλιππίνες, το 1986, με εντολή του Ρέιγκαν ενισχύθηκε και διευρύνθηκε η ανάμειξη και η δράση της CIA.

Πάνω από 50 τάγματα θανάτου δημιουργήθηκαν ενώ η συνεργασία παραμένει στενή μέχρι σήμερα. Το Φλεβάρη του 2012 έγινε και η πρώτη χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών στη Νοτιοανατολική Ασία που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 15 ανθρώπων.

Στόχος ήταν υποτίθεται ηγετικά στελέχη της Αμπου Σαγιάφ.

Θάνατος από τον ουρανό

Η ουσία των προγραμμάτων δεν έχει αλλάξει, ούτε η ιμπεριαλιστική στρατηγική.

Εχει αλλάξει ο χειρισμός και ο τρόπος άσκησης του πολέμου και των μυστικών επιχειρήσεων εξαιτίας των άπειρων δυνατοτήτων της νέας τεχνολογίας.

Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αλλαγής είναι και η απευθείας «άσκηση» του ελέγχου από τον πρόεδρο Ομπάμα: Η πρώτη μυστική επιχείρηση με βομβαρδισμούς με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που πραγματοποιήθηκε στο Βόρειο Ουαζιριστάν του Πακιστάν, μόλις τρεις ημέρες μετά την ανάληψη των προεδρικών καθηκόντων από τον Ομπάμα στις 20 Γενάρη 2009.

Η επίθεση είχε ως αποτέλεσμα τους θανάτους τουλάχιστον 19 αμάχων ενώ όπως είχε αναφερθεί τότε από το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Μπομπ Γούντγουορντ - ο «πολύς» Μπομπ Γούντγουορντ, που μαζί με τον Καρλ Μπερνστίν, αποκάλυψαν πολλά χρόνια πριν στις στήλες της εφημερίδας «Τhe Washington Ρost» το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, εξαναγκάζοντας τον πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον να παραιτηθεί - ο πρόεδρος Ομπάμα «δεν γνώριζε για τις απώλειες αμάχων».

Το αντίθετο ακριβώς συνέβη αντιτάσσει το ρεπορτάζ του «Newsweek», αναφέροντας ότι ο πρόεδρος Ομπάμα είχε πλήρη γνώση εντός ολίγων ωρών, επικαλούμενο αξιωματούχο συμμετέχοντα στις συναντήσεις, ο οποίος θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του.

Παρά τα «σημαντικά λάθη» της τακτικής, ο πρόεδρος Ομπάμα επέλεξε να διατηρήσει στο ακέραιο την αμφισβητήσιμη πολιτική της CIA για «επιλεγμένα χτυπήματα» εναντίον αγνώστων φερόμενων ως «μαχητών».

Οχι μόνο την διατήρησε αλλά ενέκρινε την επέκτασή της στη Σομαλία και την Υεμένη.

Μια από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις «μαζικών παράπλευρων απωλειών», για τις οποίες από τα πρώτα στάδια της επιχείρησης ο πρόεδρος και το επιτελείο ήταν σε πλήρη γνώση, ήταν η πυραυλική επίθεση από αμερικανικό πολεμικό πλοίο στο al-Ma'jalah, στο Αμπιαν, στη Νότια Υεμένη, στις 17 Δεκέμβρη του 2009.

Ο στόχος υποτίθεται ότι ήταν στρατόπεδο της «Αλ Κάιντα της Αραβικής Χερσονήσου». Η επίθεση ακολουθήθηκε από μία ακόμη στις 24 Δεκέμβρη. Στις επιθέσεις έχασαν τη ζωή τους 41 άνθρωποι, ενώ τρεις ακόμη σκοτώθηκαν από τα υπολείμματα βομβών διασποράς με τις οποίες ήταν εφοδιασμένος ο πύραυλος «BGM-109D Τόμαχοκ».

Μεταξύ των νεκρών «μαχητών» δεκάδες γυναίκες και μικρά παιδιά.

Η αμερικανική κυβέρνηση ποτέ δεν έχει αναλάβει ή αρνηθεί την ευθύνη της επίθεσης.

Ομως διπλωματικό τηλεγράφημα που αποκάλυψε το δίκτυο «Wikileaks» από το Γενάρη του 2010 αναφέρει ότι ο πρόεδρος της Υεμένης Αλί Αμπντουλά Σάλεχ είχε διαβεβαιώσει τον στρατηγό Ντέιβιντ Πετρέους ότι η κυβέρνησή του «θα συνέχιζε να υποστηρίζει ότι οι βόμβες είναι δικές μας και όχι δικές σας».

Σύμφωνα με το τηλεγράφημα, αυτό οδήγησε τον αναπληρωτή πρωθυπουργό της Υεμένης, Ρασάντ Αλ Αλιμι, «να αστειευτεί ότι μόλις είχε "πει ψέματα", λέγοντας στο Κοινοβούλιο ότι οι βόμβες στο Αρχαμπ, στο Αμπιαν και στη Σέμπουα ήταν αμερικανικής κατασκευής, αλλά αναπτύχθηκαν από την κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Υεμένης».

Το περιοδικό «Newsweek» αναφέρει ότι οι πιέσεις προς την κυβέρνηση, τόσο από τη CIA όσο και από το Πεντάγωνο, ήταν αφόρητες και ο επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Μάικ Μάλεν, ζήτησε μάλιστα το Μάρτη του 2008 το μαζικό βομβαρδισμό μιας ολόκληρης περιοχής στη Νότια Σομαλία «όπου βρισκόταν ένα στρατόπεδο της Αλ Κάιντα και ο στόχος ήταν ένας και μόνο μαχητής».

Λόγω των αντιρρήσεων για ενδεχόμενες οξείες αντιδράσεις η επίθεση δεν πραγματοποιήθηκε. Ωστόσο, όλες οι αντιρρήσεις παραμερίστηκαν όταν στο στόχαστρο τέθηκε ο αμερικανικής και υεμενικής υπηκοότητας ισλαμιστής ιερωμένος Ανουάρ Αλ Αουλάκι.

Με το δάκτυλο στη σκανδάλη

Ο πρόεδρος Ομπάμα, βαπτίζοντάς τον ως «απειλή Νο1», κατόρθωσε να άρει τις αντιρρήσεις και να «σπάσει» όλα τα όρια. Καταρχήν ενέκρινε ο ίδιος τις επιθέσεις, υπογράφοντας την καταδίκη εις θάνατον του Αουλάκι που ήταν Αμερικανός πολίτης.

«Η δολοφονία του Αουλάκι, και αυτό ήταν, ήταν το σημείο καμπής για την κυβέρνηση Ομπάμα που δείχνει με απόλυτο και σαφή τρόπο τις προθέσεις της να επεκτείνει τον μακρύ πόλεμο κατά της τρομοκρατίας [σημ. Long War on Terrorism - LWT] στα πέρατα του κόσμου, παρά τις συνέπειες, ακόμη και εάν είναι παράνομες και εξωδικαστικές εκτελέσεις Αμερικανών πολιτών» όπως αναφέρει το περιοδικό «The Nation».

Η εικόνα συμπληρώνεται από εκτενέστατο ρεπορτάζ της εφημερίδας «New York Times», όπου αναφέρει ότι ο πρόεδρος Ομπάμα επιβλέπει προσωπικά τη διαδικασία καθορισμού των υπόπτων ως «μελών της Αλ Κάιντα» που θα περιληφθούν σε κατάλογο προσώπων προς εξόντωση.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο κατάλογος στο πλαίσιο του LWT περιλαμβάνει σειρά στόχων για επιθέσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών εναντίον της «Αλ-Κάιντα και των κλάδων της» στο Πακιστάν και την Υεμένη, ενώ ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος παίρνει τις αποφάσεις για την έκταση και την εμβέλεια των επιχειρήσεων αυτών σύμφωνα με τον Τόμας Ντόνιλον, σύμβουλο για την Εθνική Ασφάλεια.

Τον κατάλογο των υπόπτων στην Υεμένη και τη Σομαλία, δύο χώρες όπου οι ΗΠΑ διεξάγουν από καιρό ένα χαμηλής έντασης κρυφό πόλεμο, με σποραδικές επιθέσεις και με την κάλυψη των τοπικών κυβερνήσεων, σύμφωνα με τους «New York Times», τον συνέταξε μεγάλη ομάδα αναλυτών στις αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες, με τη CIA να συντάσσει κατάλογο υπόπτων στο Πακιστάν.

Κατόπιν, τα ονόματα κοινοποιήθηκαν στον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος εγκρίνει κάθε πλήγμα στην Υεμένη και τη Σομαλία, καθώς και ορισμένες ευαίσθητες επιχειρήσεις στο Πακιστάν.

Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, εκτός από τους καταλόγους «των προσώπων προς εξόντωση», ο πρόεδρος Ομπάμα έχει δώσει την εξουσιοδότησή του προς τη CIA να προχωρά σε δολοφονίες με ακόμη μεγαλύτερη ευκολία κάνοντας χρήση των καταλόγων που έχουν συνταχθεί για τις «επιθέσεις με υπογραφή», δηλαδή επιθέσεις που διατάσσονται βάσει πληροφοριών «για ύποπτη συμπεριφορά».

Καταλόγους για τους οποίους το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, κατά τους «New York Times», έχει εκφράσει ενστάσεις καθώς τα κριτήρια της CIA είναι «πολύ χαλαρά».

Η πολιτική Ομπάμα είναι εξελιγμένη συνέχεια της πολιτικής του Τζορτζ Ου. Μπους και ο Αμερικανός πρόεδρος έχει τη δική του ομάδα νομικών συμβούλων για τη νομιμοποίησή της, όπως ακριβώς είχε και ο πρόεδρος Μπους για τα βασανιστήρια.

Οι δολοφονίες είναι απολύτως σύμφωνες με το διεθνές δίκαιο, υποστηρίζει ο ανώτατος νομικός σύμβουλος της αμερικανικής κυβέρνησης Χάροντ Κοχ, διότι οι ΗΠΑ έχουν το δικαίωμα της αυτοάμυνας!

Για την «αυτοάμυνά» τους λοιπόν οι ΗΠΑ, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (The Bureau of Investigative Journalism) έχουν εξαπολύσει ένα μυστικό πόλεμο «εναντίον της τρομοκρατίας» που ήδη έχει στοιχίσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους.

Στο Πακιστάν, από το σύνολο των 344 επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAW) από το 2004 έως σήμερα οι 292 έχουν γίνει επί προεδρίας Ομπάμα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, 2.562-3.325 έχουν σκοτωθεί εξ αυτών 176 παιδιά ενώ έχουν τραυματιστεί 1.228-1.362.

Στην Υεμένη, το σύνολο των αμερικανικών μυστικών επιχειρήσεων από το 2001 έως σήμερα είναι 52-62, ενώ οι επιθέσεις με UAW 40-50. Πιθανές πρόσθετες αμερικανικές επιχειρήσεις 116-132 και πιθανές πρόσθετες επιθέσεις με UAW 60-70. Ο αριθμός των νεκρών 357-1.014 μεταξύ αυτών 24-34 παιδιά.

Κατά τις μυστικές επιχειρήσεις στη Σομαλία στο διάστημα 2007-2012 οι επιθέσεις είναι 10-22, ενώ οι επιθέσεις με UAW 3-9 και οι νεκροί είναι 58-169 μεταξύ αυτών 1-3 παιδιά.

Ουσιαστικά πρόκειται για μία «πρόγευση» για το τι επιφυλάσσουν οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές στον πλανήτη και δεδομένου ότι η καπιταλιστική κρίση συνεχώς οξύνεται και φουντώνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για γεωστρατηγικές θέσεις, πλουτοπαραγωγικές πηγές και δρόμους μεταφοράς τους, οι δήθεν επιχειρήσεις «αυτοάμυνας» θα πολλαπλασιάζονται, με τους λαούς να πληρώνουν το τίμημα, ανάμεσά τους και ο ίδιος ο αμερικανικός λαός.

Αλλα κουραγιο...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, υσ

Οπως επισημαίνει στην έκθεσή της η Wealth X Solutions, ο συνολικός αριθμός των πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο, προσδιορίζεται στα 187.380 άτομα με συνολική περιουσία της τάξεως των 25,8 τρισ. δολαρίων ή 19,77 τρισ. ευρώ, μειωμένη κατά 1,8% σε σχέση με ένα χρόνο πριν. Ετσι, ακόμα και στο χώρο των πλουσίων το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.

ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΜΕΡΙΚΗΣ κατοικεί εδώ και χρόνια η πλειονότητα των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου (65.295 άτομα). Η συνολική περιουσία τους υπολογίζεται στα 8,8 τρισ. δολάρια, δηλαδή είναι κατά 2,8% μεγαλύτερη από το 2011. Στην Ωκεανία, οι πλέον ευκατάστατοι, με περιουσία μεγαλύτερη των 30 εκατ. δολαρίων, αυξήθηκαν κατά 5,9%, στις 3.870. Ταυτόχρονα, ο συνολικός τους πλούτος είναι κατά 4,4% μεγαλύτερος, στα 475 δισ. δολάρια. Στη Μέση Ανατολή, ο αριθμός των πλουσίων αυξήθηκε κατά 2,2% στις 4.595, αλλά η περιουσία τους μειώθηκε κατά 1,4% στα 710 δισ. δολάρια.