ΑΓΑΝΤΑ... 1920, Αιγινα πρωι κυριακης, 5-6 φιλοι, τοτε οι φιλοι ητανε φιλοι, καθονται στον καφενε, βλεπουνε τις βαρκες και τα καικια, πινουν τον ελληνικο τους ψημενο στην χοβολη και πινουν νερο απο το κανατι, φορανε τα καλα τους, ειναι εμποροι και μαγαζατορες, φορανε κοστουμια με γραβατα και στα ποδια παπουτσια, νεοι ολοι τους, 28-30 αρηδες, με δουλειες σεβασμιες και με παραδες, συζητουν για την πολιτικη, Βενιζελικοι αυτοι, στον αλλο καφενε βασιλικοι, δεν εχουν κοντα εκλογες, ειναι ηρεμοι,ποτε-ποτε, ριχνουν μια ματια αντρικη--γρηγορη,κοφτη-- προς τον αλλο καφενε, λενε σιγανα μια κουβεντα, φουσκωνουν τα ρουθουνια σαν τα βαρβατα τα αλογα, βραζει το αιμα τους, σφιγγονται οι μυς κατω απο το καλο κυριακατικο κοστουμι, χανεται το βλεμμα τους απεναντι στην πελοποννησο,σηκωνουν την κουπα και πινουν μια γουλια απο τον καφε, ο Στρατος που μολις γυρισε απο τον Περαια τους τραταρει κατι αμερικανικα απο εναν ναυτη συγγενη του που δουλευει σε φορτηγα και βρεθηκαν. Μητσο, τι λες εσυ, δεν θα ''νοικοκυρευτεις'', ρωταει ο Γιαννης, 30αρης συνομηλικος του Μητσου, απο παιδια μαζι, στο παιχνιδι, στο σχολειο, στην δουλεια, στο ναυτικο, παντα μαζι, ηξερε ο ενας τον αλλο σαν την παλαμη του, συννεφιαζει το προσωπο του Μητσου, σηκωνει το χερι του και το περναει μεσα στα πυκνα μαλλια του, μια ρυτιδα αυλακωνει το μετωπο του, τα φρυδια του--οπως ητανε και δασια--σμιγουν, τα γκριζα ματια του περνουν το χρωμα του μεταλλου, κατεβαζει το χερι και στριβει το μουστακι του, ενα ξεφυσημα φευγει μεσα απο τα χειλη του,παμε ρε Μητσο να την ζητησουμε, κανει να σηκωθει ο παιδικος του φιλος ο Γιαννης, κατσε κατω, τι κουβεντες ειναι αυτες που κανεις, τι ειμαστε μωρε γυναικες και λεμε σαλια στις αυλες? Παγωσε ο Γιαννης, οι αλλοι φιλοι μετακινηθηκαν στις καρεκλες τους, βαλανε το δαχτυλο στον λαιμο να λασκαρουν τις γραβατες, ειχε ονομα στο νησι ο Μητσος, βαρυς απο τα μικρα του, μια κουβεντα ελεγε, χωρις φωνες, χωρις χειρονομιες, αν τον ζοριζες, ενα ητανε σιγουρο, αν ησουν γρηγορος στα ποδια γλυτωνες προς ωρας--τοτε δεν ''ξεχναγαν''--αλλιως ετσι και σε αρπαζε με τις ταναλιες, παρακαλαγες να κουραστει και να σε αφησει, ετοιμο για γιατροπορεψη, Μητσο δεν ηθελα να σε...καλα βρε Γιαννη, αλλα με τα σαλια καναμε βουκινο την κοπελα, ουτε τ'ονομα δεν ειχε πει ο δυστυχος Γιαννης, αντε γεια σας τωρα τα λεμε, καλη σας ορεξη, εφυγε στητος και δεν γυρισε ουτε μια στιγμη το κεφαλι, μονο που απο τις πλαταρες του, το κεφαλι σαν να εγερνε μπροστα, γεματο σκεψεις. Δευτερα ξημερωσε στην Αιγινα, ο κοσμος στις δουλειες του, εκει στα χωραφια στον κοντο, καθοτανε μια κοπελα καλοκαμωμενη πανω στις πετρες και φυλαγε κατι προβατα, φοραγε το μαντηλι της και η κοτσιδα απο τα μαλλια της εφτανε στην μεση της, τραγουδαγε και το βλεμμα της χαιδευε την πλαγια απεναντι, εκει ητανε τα χωραφια με τα αμπελια ''αυτουνου'', του ψηλου, του ομορφαντρα, πως τον ελεγαν--ηξερε αλλα ντρεποταν να το πει και στον εαυτο της--ΜΗΤΣΟ, λιγωθηκε, απο περσι που ανταμωθηκαν τα βλεμματα τους στον τρυγο, η οικογενεια της Παρασκευουλας--ετσι το ελεγαν το καλοσχηματισμενο--δεν ητανε ''δυνατη''οπως του Μητσου και επιαναν μεροκαμματα, ποτε στο θερος, ποτε στον τρυγο,ποτε στα φορτωματα, ποτε στον φουρνο του Μητσου, κανανε οικονομιες ειχανε και χωραφακια,πουλουσαν αρνια,γαλα, τυρια και βουτηρα, τα εφερναν βολτα. Πεταχτηκε αλαφιασμενη, αφαιρεθηκε με την σκεψη του ΜΗΤΣΟΥ και τα προβατα πηγαιναν για τα περιβολια που ειχανε μπαξεβανικα, τα πηρε με τις πετρες, εβαλε τις φωνες, πανω-κατω στα χωραφια τα μαζεψε στο μαντρι τους, υδρωσε,λαχανιασε, ακουμπισε στον τοιχο που χωριζε τα χωραφια να παρει ανασα, κανει να πιασει το μαντηλι απο το κεφαλι της, το ειχε χασει, ξεπλεχτηκαν τα μαλλια, ποταμος, ξεκουμπωθηκαν και δυο κουμπια στον λαιμο, ανεβοκατεβαινε το στηθος της απο την προσπαθεια που εκανε με τα προβατα,Παρασκευουλα δικο σου ειναι αυτο, τρομαξε στο ακουσμα της αντρικης φωνης, γυριζει και τον βλεπει, λυθηκαν τα γονατα της, τα μαλλια της κατω, το χερι γρηγορα να κουμπωσει τα δυο-τρια ξεκουμπωτα κουμπια και αυτος εκει να της δινει το μαντηλι της και να την κοιταει μεσα στα ματια, στην δευτερα ταξη στο δημοτικο που πηγε, μετα την κρατησαν σπιτι, να προσεχει τα πιο μικρα, η μανα της με τον πατερα της στα χωραφια και στις ξενες δουλειες, τι τα θελει τα γραμματα κοριτσι ειναι, συμφωνησαν οι γονεις της, στο σπιτι,εκει λοιπον στον τοιχο της ταξης ειχανε μια ζωγραφια, με τους δωδεκα θεους, εντυπωση της ειχε κανει ο Ηφαιστος, αυτος ο θεος δεν ειχε οπλα, αλλα εργαλεια και πυκνα μαλλια και μπρατσα και δουλευε--ετσι τον ειχε δει τον ΜΗΤΣΟ, περσι στον τρυγο, με φουντωτα μαλλια,δυνατο, να βοηθαει και να σηκωνει σαν παιχνιδι τις κοφες γεματες σταφυλι,Ηφαιστος. Παρασκευουλα λεω να στειλω τον πατερα μου να σε ζητησει, τι λες και εσυ, να τον στειλω? Δυο ηλιους ειδε μεσα στο κατακαλοκαιρο η Παρασκευουλα, εκει μεσα στο χωραφι και απο διπλα τα προβατα να βελαζουν, εβαλε τα κλαματα, αυτη που δεν ειχε κλαψει ποτε, σκληρη την ελεγε η μανα της, βουτηρο στον ηλιο την εκανε η αναπαντεχη προταση του ΜΗΤΣΟΥ, καλα μη κλαις, μονο οταν πας σπιτι να τους πεις οτι αυριο το πρωι θα ερθει ο πατερας μου, ενταξει? Ενταξει, απαντησε η Παρασκευουλα και ειδε τον ΘΕΟ ΤΗΣ να φευγει. Δυο μερες γλενταγανε στον γαμο, κουμπαρος ο Γιαννης ο παιδικος του φιλος, πανω στο γλεντι ο πεθερος ζητησε να κανουν ησυχια κατι ηθελε να πει, Μητσο γιε μου, σου δινω τα χωραφια στον κοντο, απο σημερα ειναι δικα σου, πατερα δεν θελω τιποτα, εχω τα παντα, την Παρασκευουλα μονο ηθελα, μου την εδωσε σ'ευχαριστω, οχι σου λεω με προσβαλεις, τα χωραφια δικα σου,πηρανε τα ματια το χρωμα του μεταλλου, ενοιωσε το χερι της στο δικο του, μερεψε το βλεμμα, δεν ηθελε τετοιες κουβεντες μπροστα σε ολους και τετοια μερα,παιξανε τα οργανα ενα μπαλο την σηκωσε και την χορεψε, δεν την χορταινε. Στα δυο χρονια γαμου, το πρωτο παιδι, ο Σαραντης το ονομα του πατερα του,γλεντι στην βαφτιση, εκει που πινανε και χορευανε, σταματησε ο πεθερος τα οργανα, κατι ηθελε να τους πει, Μητσος τα χωραφια στον κοντο ειναι δικα σου μονο που τα κραταω ακομα για το θερος, παρε και τα λιοδενδρα στο μοναστηρι για τον μικρο,πηρανε τα ματια το χρωμα του μεταλλου, η Παρασκευουλα εδωσε το παιδι στην αδελφη της και πηγε στον ΜΗΤΣΟ ΤΗΣ,ελα να χορεψουμε τον μπαλο μας, μερεψε το βλεμμα, χορευαν και δεν την χορταινε, αλλα τωρα ενοιωθε και μια αλλη γλυκα για την ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΛΑ ΤΟΥ. Το '24, εκανε την κορη,[την Μαρικα], το '26 εκανε την αλλη κορη [την Σταυρουλα],το '28 εκανε [τον Γιωργο] και το '30 [τον Γιαννη], σε καθε γλεντι ο πεθερος του θυμιζε τα χωραφια που του ειχε δωσει και ολο του εδινε και κατι,ποτε ενα μποστανι, ποτε ενα κηπο, καθε φορα μπροστα σε ολον τον κοσμο, το βλεμα του γινοτανε σαν απο μεταλλο, παντα η ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΛΑ ΤΟΥ, ετρεχε και τον καλμαριζε και οι φιλοι του τον καλοτυχιζαν για τον κουβαρντα πεθερο που ειχε. Μια κυριακη ειχε τελειωσει απο τον φουρνο την δουλεια, ο παραγιος μαζι με τον 8χρονο Σαραντη ειχανε μεινει στον φουρνο να πουλησουν το ψωμι, ο Μητσος πηγε στον καφενε να βρει τους φιλους του να πει καμμια κουβεντα αντρικια να ξεφυγει λιγο το μυαλο απο τους λογαριασμους και τα καθημερινα, πινανε τον καφε τους, βλεπανε την πελοποννησο, χαζευαν τις βαρκες, πειραζανε τους ψαραδες, ρε Μητσο, του κανει ο κουμπαρος του και παιδικος του φιλος ο Γιαννης, ρε συ δωσε μου εφετος τα χωραφια στον κοντο να τα σπειρω κριθαρι, εσυ τα εχεις αφησει χερσα, τιναχτηκε ο Μητσος, ουτε φιδι να τον δαγκωσε, τι χερσα μου λες, τα σπερνει ο πεθερος μου, γι'αυτο δεν τα εχω παρει ακομα, να τα κανω κουμαντο, μεγαλη οικογενεια εχει μου ειπε οτι τα σπερνει, ελα ρε Μητσο, απο παιδια γνωριζομαστε, πες οτι δεν θελεις να μου τα δωσεις, ηρθε το βλεμα και εγινε μολυβι,το χερι ανεβηκε στα μαλλια, ξεφυσηξε,κατεβασε την χερουκλα και εστριψε το μουστακι,στο μετωπο φανηκαν καινουργιες ρυτιδες, τα φρυδια εσμιξαν,Μητσο ξεχνατο, δεν πειραζει,ρε δεν σου εχω πει δεν θελω τετοιες συζητησεις μπροστα σε κοσμο, πιαστηκε η αναπνοη ολων, πληρωσε του καφεδες,σηκωθηκε βαρυς, τους χαιρετησε και εφυγε, ρε Γιαννη, αρχισαν οι φιλοι τι εκανες, αφου τον ξερεις, δεν σηκωνει μυγα στο σπαθι του,στητος πηγαινε, μονο που απο τις πλαταρες του , το κεφαλι σαν να εγερνε μπροστα, βυθισμενος στις σκεψεις του, τιναχτηκε οταν ακουσε τ'ονομα του, Μητσο,γυρναει βλεπει την αδελφη της ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΛΑΣ ΤΟΥ, τι κανεις χαθηκες, δεν ερχεσαι σπιτι, μονο η Παρασκευουλα ερχεται μαζι με τα παιδια, εχω δουλειες, ελα μωρε Μητσο και σε θελει ο πατερας να μιλησετε για τα χωραφια στον κοντο. Το ελεγε χρονια πολλα μετα την ιστορια αυτη, η αδελφη της γιαγιας Παρασκευουλας. Πηγαινε και πες του πατερα σου οτι ερχομαι επανω για να παρω τα χωραφια που μου εχει δωσει, ΑΚΟΥΣ? Ποτε δεν ειχανε ακουσει τον παππου - Μητσο να σηκωνει την φωνη του και ποτε δεν φωναξε μεχρι που ''εφυγε'', πηρε τα ποδια στους ωμους και πηγε αστραπη στο σπιτι, πατερα ερχετε ο Μητσος και θελει τα χωραφια που του εταξες, να τα ''παρει'', το σπιτι ψηλα σε λοφακι, τον ειδανε, ερχοτανε φουρτουνιασμενος, το κεφαλι μπροστα,οι ωμοι τεραστιοι και χαμηλωμενοι, φυγε πατερα, του φωναξε η κορη, η αδελφη της γιαγιας Παρασκευουλας, τοτε τα σπιτια μια πορτα ειχανε, πηδηξε ο ''γερος'' απο το παραθυρο και πηγε και λουφαξε στα σιγουρα, που ειναι ο πατερας σου, ηρθα να παρω τα χωραφια που μου εδινε ο σαλιας, μπροστα σε ολο τον κοσμο, με κοροιδευουν οι φιλοι μου, ηρεμησε Μητσο ολα θα γινουν, ρε με εκανε ρεζιλι στην Αιγινα, φυγε απο μπροστα μου, τα γκρεμισε ολα, τραπεζι, καρεκλες,μπουφες,πιατοθηκες, εσυρε εξω τα μπαουλα και αδειασε τα ρουχα των ανθρωπων και του σπιτιου, φευγοντας, εβγαλε το περιστροφο και ''επαιξε'' τις λαμπες του λαδιου και ''επαιξε και στην πορτα, πες του οτι απο αυριο στον κοντο, ο κουμπαρος μου ο Γιαννης θα σπειρει κριθαρι. Κατηφορισε βαρυς, με τις πλαταρες στητες και το καφαλι σαν να γερνει μπροστα, σκεφτοτανε, εβαλε τα πραγματα στην ''θεση'' τους και τωρα θα πηγαινε να δει την ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΛΑ ΤΟΥ........Αλλα κουραγιο.


''τοτε'' που οι αντρες ''μετρουσανε'' τα λογια τους...